Το Πετρίδειο Ίδρυμα διοργανώνει έκθεση με τίτλο “Re:Mix – An Artist’s Choice”, που θα λάβει χώρα από τις 14 μέχρι τις 22 Οκτωβρίου 2023 στην Παλιά Ηλεκτρική της Πάφου. Στην έκθεση θα συμμετάσχουν επαγγελματίες καλλιτέχνες (πτυχιούχους ή μη) που γεννήθηκαν ή που διαμένουν στην Πάφο.
Σύμφωνα με το σκεπτικό των επιμελητών Γιάννη Σακέλλη και Κυριάκο Μαργαρίτη και σχετική ανακοίνωση του Πετριδείου Ιδρύματος η ομαδική έκθεση Re:Mix – An Artist’s Choice , “θα κινηθεί σε ένα πλαίσιο “οργανωμένης αναρχίας”, όπως οι εφηβικές mixed tapes που συναρμολογούσαμε κάποτε, με κυρίαρχο κριτήριο την έκφραση του έρωτα”, προσθέτοντας πως οι mixed tapes ήταν συνήθως ένας τρόπος ερωτικής εξομολόγησης. Η διαφορά, για αυτή την έκθεση που αναπτύσσεται ως mixed tape προσθέτουν, είναι ότι την επιλογή των έργων θα την αναλάβουν οι ίδιοι οι δημιουργοί, οι καλλιτέχνες της Πάφου.
Οι επιμελητές καλούν τους καλλιτέχνες , “ να αναδιφήσουν στο αρχείο τους και να διαλέξουν τα αγαπημένα τους έργα, αυτά που αισθάνονται πιο “προσωπικά”, για μιαν ερωτική εξομολόγηση που, τώρα πια, θα απευθύνεται στον θεατή, στο κοινό της πόλης, σε όλους εμάς”. Η έννοια του αρχείου, χωρίς να αποτελεί αυστηρή προϋπόθεση, έχει όμως, προσθέτουν , μιαν ειδική σημασία: το «Re:» στον τίτλο της
έκθεσης αναφέρεται στη Ρετροσπεκτίβα και δηλώνει την πρόθεση τους ως επιμελητές η έκθεση να έχει έναν αναδρομικό χαρακτήρα.
Οι δύο επιμελητές της έκθεσης σε συνέντευξη τους αναφέρθηκαν στο σκεπτικό της έκθεσης Re:Mix – An Artist’s Choice
1.Κατ’ αρχάς ήθελα να ρωτήσω πώς ένας εικαστικός, που δραστηριοποιείται επί σειρά ετών και ως επιμελητής, μοιράζεται την επιμέλεια μιας ομαδικής έκθεσης με έναν συγγραφέα. Πώς προέκυψε η συνεργασία;
Γ.Σ.: Για εμάς είναι πολύ φυσικό. Είμαστε φίλοι εδώ και είκοσι χρόνια, και συνομιλούμε δημιουργικά όλο αυτό το διάστημα. Η συνομιλία μας έλαβε μάλιστα κι έναν χαρακτήρα πιο επίσημης συνεργασίας κατά το 2018, όταν ο Κυριάκος έγραψε την αφήγηση για μια δική μου, ατομική έκθεση με τίτλο Fener / Φανάρι, ενώ το 2019 ανέλαβε τα κείμενα για την ομαδική έκθεση Κατώφλια της ζωής, που την είχα επιμεληθεί τότε στο πλαίσιο μιας συνεργασίας με το Ξενοδοχείο Almyra και το Ίδρυμα Cittadellarte, του Μικελάντζελο Πιστολέτο. Οπότε, η φετινή συν-επιμέλεια είναι κάτι σαν το επόμενο βήμα.
Κ.Μ.: Εγώ νιώθω λίγο σαν να πήρα και προαγωγή! Ασφαλώς, τον γενικό συντονισμό τον ανέλαβε και πάλι ο Γιάννης, όπως και όλα τα τεχνικά ζητήματα, διαφορετικά δεν νομίζω ότι θα γινόταν η έκθεση. Αλλά ήταν πολύ ωραίο που, αυτή τη φορά, συμμετείχα σε όλη τη διαδικασία, από την αρχική σύλληψη μέχρι την επιλογή των έργων. Εξάλλου, πρέπει να σου πω ότι, προτού μπλέξω με το γράψιμο, ήθελα να γίνω ζωγράφος, έτσι τώρα είναι λες και ζω ένα παιδικό όνειρο δι’ αντιπροσώπων. Είναι ωραίο.
2.Ετοιμάζετε, λοιπόν, την ομαδική έκθεση Re:Mix – An Artist’s Choice, που θα φιλοξενηθεί στην Παλιά Ηλεκτρική της Πάφου από τις 14 μέχρι τις 22 Οκτωβρίου. Πείτε μου δυο λόγια για το σκεπτικό και για τις συμμετοχές.
Γ.Σ.: Πρόκειται για μιαν από τις πιο διευρυμένες ομαδικές εκθέσεις που έχουν γίνει στην Πάφο. Θα συμμετέχουν περισσότεροι από τριάντα καλλιτέχνες που ζουν στην πόλη μας, ντόπιοι και ξένοι, και καταξιωμένοι αλλά και νεότεροι δημιουργοί, οι οποίοι καλύπτουν όλο το γενεαλογικό φάσμα, αξιοποιούν διαφορετικές τεχνοτροπίες κι εκπροσωπούν ποικίλες αισθητικές καθώς και φιλοσοφικές και υπαρξιακές αντιλήψεις. Αν προσθέσεις και το κοινό, τους επισκέπτες της έκθεσης, θα δεις γιατί το σκεφτόμαστε όλο αυτό σαν μια μεγάλη συνάντηση, σαν γιορτή.
Κ.Μ.: Αυτό ήταν και το σκεπτικό. Αντί για ένα σαφές θεματικό πλαίσιο, προτείναμε ένα μεγάλο μιξάρισμα. Η αφορμή δόθηκε από μια κουβέντα για τις mixed tapes, τις κασέτες που φτιάχναμε στην εφηβεία. Τώρα, λοιπόν, αντί να διαλέξουμε εμείς τα “τραγούδια”, σκεφτήκαμε να τα ζητήσουμε από τους ίδιους τους καλλιτέχνες, φυσικά θέτοντας κι ένα κριτήριο, για να μην πέσουμε από το μιξάρισμα στον αχταρμά. Το κριτήριο, όμως, δεν ήταν θεματικό, δεν ήταν ένα concept. Το μόνο που θέλαμε ήταν τα πιο προσωπικά τους έργα, εκείνα που αγαπούν περισσότερο, για να φτιάξουμε μια mixed tape με τους όρους που το κάναμε και παλιά, όταν δίναμε αυτές τις κασέτες στα κορίτσια, σαν ραβασάκια. Έτσι θα θέλαμε να δείτε την έκθεση. Σαν ερωτική εξομολόγηση, σαν μια μεγάλη ερωτική επιστολή, από δεκάδες έργα τέχνης, που απευθύνεται στο κοινό της πόλης, σε όλους μας.
3.Ομολογώ ότι μου έχετε κινήσει την περιέργεια. Κι αυτό το «Re:» στον τίτλο, με την άνω και κάτω τελεία; Τι σημαίνει αυτό;
Γ.Σ.: Πρόκειται για ένα τυπογραφικό παιχνίδι, που παραπέμπει προφανώς στον μουσικό όρο remix, και έχει δύο σημασίες. Η πρώτη είναι μια σύντμηση του Retrospective, της Ρετροσπεκτίβας, υπό την έννοια ότι ζητήσαμε από τους καλλιτέχνες να στείλουν κάποια
παλιότερα έργα τους, μαζί με μιαν ιστορία για το καθένα. Αν και δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση, εμείς θέλαμε η έκθεση να έχει κι έναν τέτοιο αναδρομικό χαρακτήρα, ώστε να ξαναγνωριστούμε, το κοινό και οι καλλιτέχνες της πόλης, και να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο λίγο βαθύτερα, σαν να κάνουμε μια νέα αρχή – εν μέρει μετά και την πανδημία και άλλες δυσκολίες των τελευταίων ετών. Όσο για τη δεύτερη σημασία του «Re:», είναι έκπληξη, για όποιον διαβάσει την αφήγηση του Κυριάκου στον κατάλογο της έκθεσης.
K.M.: Για όποιον αντέξει, δηλαδή.
4.Μιλώντας για αντοχές, σκέφτομαι ότι τα τελευταία χρόνια τείνει να καταστεί θεσμός η διοργάνωση από το Πετρίδειο Ίδρυμα διάφορων πολιτιστικών εκδηλώσεων, και ειδικά τέτοιων εκθέσεων, με την υποστήριξη και του Δήμου Πάφου. Εσύ, Γιάννη, έχεις συνεργαστεί μαζί τους και παλιότερα. Είναι όντως έτσι; Έχουμε τη σταδιακή διαμόρφωση ενός ανθεκτικού θεσμού;
Γ.Σ.: Νομίζω πως ναι. Οι καιροί δεν επιτρέπουν μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, αλλά ο κύριος Μαραθεύτης, ο Πρόεδρος του Ιδρύματος, και όλοι οι συνεργάτες του, δουλεύουν με κέφι και επαγγελματισμό, και μας έχουν στηρίξει με απίστευτη γενναιοδωρία. Οπότε, ναι, τα πράγματα είναι όπως τα λες, κι εύχομαι να εξακολουθήσουν. Βέβαια, για να είναι ανθεκτικός ο θεσμός, χρειάζεται να είναι ανθεκτικός κι ο δεσμός, κάτι που αφορά και το Ίδρυμα και τον Δήμο και τους καλλιτέχνες και το κοινό, κάθε πολίτη, όλους ανεξαιρέτως.
Κ.Μ.: Εγώ είμαι φύσει απαισιόδοξος, αλλά θα πετάξω τώρα μιαν ελπιδοφόρα ατάκα, την αγαπημένη μου τελευταία ατάκα όλων των εποχών, που νομίζω ότι συνοψίζει την ευχή του Γιάννη αλλά και τον στόχο της φετινής έκθεσης: «Είναι η αρχή μιας ωραίας φιλίας»
