Τα 94α Όσκαρ μας ρόκαραν/σόκαραν! Ο λόγος γνωστός και χιλιο-ειπωμένος/γραμμένος! Αλλά με ιντρίγκαρε να ασχοληθώ και εγώ μαζί του!
Σχεδόν μια εβδομάδα μετά και μέχρι τώρα είδαμε την παγωμένη, λιτή και politically correct ανακοίνωση της Ακαδημίας που «πέταξε» ένα ότι αξιολογεί το περιστατικό και τις επιπλέον ενέργειες/συνέπειες που θα προβεί, σύμφωνα με τον κώδικα της. Μέχρι σήμερα δεν είδαμε αυτές τις ενέργειες!
Πριν την επίσημη ανακοίνωση του, ο Γουίλ παρέλαβε το πρώτο αγαλματίδιο του, έκλαψε για πολλούς λόγους (κροκοδείλια δάκρυα?) και φωτογραφήθηκε οικογενειακώς με το Όσκαρ αγκαλιά!
Στην επίσημη ανακοίνωση του Γουίλ (την επόμενη μέρα που λογικά οι κάθε λογής σύμβουλοι έπεσαν πάνω του για να το «μαζέψουν»), παραδέχθηκε ότι η βία σε οποιανδήποτε μορφή είναι δηλητηριώδες και αποτρόπαια, ότι η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη και παραδέχθηκε ότι ξεπέρασε τη γραμμή και έκανε λάθος. Τι θέλει να μας πει ότι είναι έργο σε εξέλιξη (σε διαδικασία αυτοβελτίωσης)?
Και εμείς έργα σε εξέλιξη είμαστε αλλά δεν χειροδικούμε όσο εν βρασμώ και αν είμαστε γιατί διαφορετικά δεν θα ζούσαμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία αλλά σε ζούγκλα! Θα μου πείτε μα παίρνεις θέση και διαχωρίζεις θύτη και θύμα ή θα με ρωτούσατε αν ήσουν εσύ στη θέση του τι θα έκανες? Σίγουρα όχι αυτό. Όλοι πιθανόν βρεθήκαμε σε παρόμοια θέση και είμαι σίγουρος ότι οι πλείστοι (αν όχι όλοι) κρατηθήκαμε. Και όσοι δεν κρατηθήκαμε, αν δεν το μετανιώσαμε, σίγουρα βιώσαμε τις συνέπειες των πράξεων μας.
Ο Γερμανός ποιητής & φιλόσοφος Γκαίτε είχε πει, «Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται απ’ αυτό που θεωρεί αστείο», ενώ ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε δηλώσει «Ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό». Ο Κρις Ροκ φαίνεται δεν είχε υπόψη τα πιο πάνω και ελπίζω να τα εφαρμόσει από εδώ και πέρα.
Ούτε όμως και ο Γουίλ φαίνεται να είχε υπόψη τι είπε ο Αρχαίος Έλληνας σοφιστής Γοργίας, «Τα σοβαρά επιχειρήματα του αντιπάλου να τα απορρίπτεις με χιούμορ, ενώ τα αστεία με σοβαρότητα». Και οι δύο κρίνονται ανεξεταστέοι. Το βίντεο όμως με την κλωτσιά του Έρικ Καντονά σε οπαδό και το τι ακολούθησε και πόσο στοιχειώνει τον ίδιο τον Καντόνα δεν το γνώριζε ο Γουίλ?
Ο μόνος που φαίνεται να ήταν προφητικός, αν και θα έπρεπε να το αναφέρει στον Γουίλ πριν την έναρξη της βραδιάς και όχι πριν την παραλαβή του αγαλματίδιου (και κατόπιν χειροδικίας), ήταν ο Ντένζελ Ουάσιγκτον που τον συμβούλεψε να είναι προσεκτικός και να διαχειριστεί το διάβολο που εμφανίζεται μέσα στον καθένα μας στην μεγαλύτερη του στιγμή. Ο διάβολος τελικά είχε προλάβει να μπει μέσα του πριν την βράβευση!
Ακόμα και από νομικής πλευράς να προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε πολύ δύσκολα θα βρισκόταν δικαστής να καταδικάσει τον Κρις Ροκ για το αστείο/σάτιρα/προσβολή του. Την ίδια στιγμή η καταδίκη του Γουίλ Σμιθ είναι δεδομένη. Η μόνη διαφορά είναι αν θα λαμβανόταν ως ελαφρυντικό ότι έδρασε εν βρασμώ ψυχής και άρα η ποινή θα ήταν μικρότερη.
Επιλέγω να τους ακυρώσω και τους δύο αφού έσφαλαν προσφέροντας μας μια «ροκ» σκηνή που στιγμάτισε τα Όσκαρ και τους ίδιους! Και επίσης επειδή υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα στον κόσμο (πόλεμοι, πείνα, φτώχεια, πανδημία) από τις αππωμάρες του Χόλυγουντ!
Λεόντιος Τσέλεπος
