Το Γυναικείο κίνημα της ΠΟΓΟ Πάφου πραγματοποίησε δεντροφύτευση σε χώρο πρασίνου στην κοινότητα Χλώρακας. Με τα το πέρας της δεντροφύτευσης τελέστηκαν τα εγκαίνια το χώρου πρασίνου από την Γενική Γραμματέα της ΠΟΓΟ και Βουλεύτρια του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου Σκεύη Κουκουμά. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, ο Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ και Βουλευτής Αντρέας Φακοντής, οι υποψήφιοι βουλευτές του ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις, Κώστας Μαυρομμάτης, Μαρία Παπαλαζάρου Φράγκου, Βαγγέλης Στυλιανού και Βαλεντίνος Φακοντής καθώς και αρκετά στελέχη και μέλη της ΠΟΓΟ και του Λαϊκού Κινήματος.
Παρατίθεται αυτούσια η ομιλία της Γ.Γ της ΠΟΓΟ Σκεύης Κουκουμά.
«Φωτιές, ρύπανση των θαλασσών, σκουπίδια, η τρύπα του όζοντος, η αποψίλωση των δασών, η έλλειψη νερού, το νέφος στις πόλεις, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, είναι πληγές του πλανήτη μας, που εκπέμπει SOS.
Κι όμως, η συμμετοχή των γυναικών στη διατύπωση, το σχεδιασμό και την εφαρμογή της περιβαλλοντικής πολιτικής παραμένει μικρή. Όλο και περισσότερο γίνεται συνείδηση διεθνώς ότι η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την πλήρη συμμετοχή των γυναικών.
Ωστόσο η φτώχεια και η περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι αλληλένδετες. Και η πλειοψηφία των φτωχών του κόσμου είναι γυναίκες, είναι αυτές που πληρώνουν την έλλειψη πόσιμου νερού κουβαλώντας νερό από μεγάλες αποστάσεις και βλέποντας τα παιδιά τους να πεθαίνουν εξαιτίας του μολυσμένου νερού…
Ήδη υπάρχουν έρευνες που συσχετίζουν την επίδραση των ρύπων στη γονιμότητα ανδρών και γυναικών. Πρέπει να στοχεύσουμε στην ενεργό συμμετοχή των γυναικών στην εφαρμογή πολιτικών που στοχεύουν στην προστασία περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών ευνοϊκών για την ανθρώπινη υγεία.
Οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι οι κύριες υπεύθυνες για τις ανάγκες του σπιτιού και να καθορίζουν τις καταναλωτικές τάσεις. Έτσι μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη βιώσιμων και οικολογικά συνετών πρότυπων κατανάλωσης και παραγωγής.
Επίσης είναι οι γυναίκες που επιβαρύνονται περισσότερο από τις δυσλειτουργίες της πόλης, οι οποίες είτε ως μητέρες που μετακινούνται και μεταφέρουν τα παιδιά τους, είτε ως φροντίστριες ηλικιωμένων συγγενών και ασθενών, Ως σήμερα οι γυναίκες ελάχιστα έχουν πάρει μέρος στις αποφάσεις για το σχεδιασμό των πόλεων, την οργάνωση, τις λειτουργίες και τη διαχείριση των κοινών, με αποτέλεσμα να είναι αισθητή η απουσία της διάστασης του φύλου των γυναικών σε ό,τι αφορά την πολεοδομία, στη στέγαση, στις συγκοινωνίες και στις λειτουργίες της πόλης (χώροι αναψυχής, πράσινου, αθλοπαιδιών, ειδικών ρυθμίσεων για τους ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες).
Σε πολλές περιοχές του πλανήτη, οι γυναίκες είναι αυτές που φροντίζουν για τη τροφή και το νερό της οικογένειας. Έχουν την ευθύνη της οικογενειακής κατοικίας και επηρεάζουν άμεσα την κατανάλωση ενέργειας στην καθημερινότητα (θέρμανση, ηλεκτρικές οικιακές συσκευές).
Είναι αυτές που γνωρίζουν μυστικά της φύσης και γιατροσόφια.
Συνήθως, η σχέση της γυναίκας με το περιβάλλον δεν έχει εμπορικά κίνητρα αλλά αφορά τη συντήρηση της ίδιας και της οικογένειάς της.
Για τους λόγους αυτούς, οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες και επηρεάζονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή, την υποβάθμιση και μόλυνση του περιβάλλοντος.
Αποτελούν το 75% του πληθυσμού που αναγκάζεται να εκτοπιστεί μόνιμα από την κατοικία του λόγω περιβαλλοντικών καταστροφών/ επιβάρυνσης.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η εξάλειψη πολλών ειδών χλωρίδας και πανίδας περιορίζουν την πρόσβαση στους φυσικούς πόρους και αυτό επηρεάζει την υγεία και ευημερία των γυναικών και των οικογενειών τους. Σύμφωνα με ερευνητές έχει βρεθεί σχέση μεταξύ καρκίνου του μαστού και φυτοφαρμάκων, ενώ υποστηρίζεται ότι οι γυναίκες που εκτίθενται σε φυτοφάρμακα αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο αποβολής.
«Ουδέν άτακτον των φύσει» Αριστοτέλης Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη.
Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, στο πλαίσιο της Αειφορίας και της Αειφόρου Ανάπτυξης, δεν αφορά μόνο να μάθουμε τρόπους ανακύκλωσης και δενδροφύτευσης. Περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα δράσεων και δραστηριοτήτων, που στοχεύει κυρίως στη διατήρηση των οικοσυστημάτων, έτσι ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής για όλους τους οργανισμούς.
Η Γη φωνάζει ‘βοήθεια’, και παρά τους αγώνες που δίνονται ανά τον κόσμο, η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Παρόμοιους αγώνες που έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν οι γυναίκες για την μείωση των κοινωνικών στερεοτύπων και ανισοτήτων που τις αφορούν. Ποια η επίδραση που ασκούν οι γυναίκες στο οικογενειακό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον και ποια η αντίστοιχη επίδραση του περιβάλλοντος σε αυτές.
Κατά καιρούς, έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις για τη σχέση γυναίκας και περιβάλλοντος. Περιορίζονται όμως στο συναισθηματικό παράγοντα των γυναικών απέναντι στο περιβάλλον, τονίζοντας ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένες σε θέματα περιβάλλοντος σε σύγκριση με τους άντρες. Η παρουσία των γυναικών δεν είναι τόσο συχνή και παρατηρείται ένα κενό στην γυναικεία εκπροσώπηση σε θέματα περιβάλλοντος.
Η αδυναμία κατανόησης από τον άνθρωπο ότι δεν υπάρχει ανεξάρτητα από το περιβάλλον και την κοινωνία, τον οδήγησε σε αλόγιστες πράξεις και εγωιστικές συμπεριφορές που δημιούργησαν προβλήματα και υποβάθμισαν σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον
Για την αποφυγή παθητικών στάσεων απέναντι στα περιβαλλοντικά ζητήματα, απαιτείται μια δημιουργική προσέγγιση για την παραγωγή πρωτοποριακών ιδεών, πρακτικών και μέσων που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην προστασία του περιβάλλοντος
Επίγνωση ότι ο άνθρωπος βρίσκεται πάντα σε αλληλεξάρτηση με το συνολικό του περιβάλλον, με τον εαυτό του, με τους συνανθρώπους του και με το ευρύτερο πλανητικό οικοσύστημα.
Από την άλλη το “περιβάλλον” βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών ως δεξαμενή αλόγιστης άντλησης πρώτων υλών, ρίψης των αποβλήτων τους και ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας παραγωγικών (μόνο για τις ίδιες) επενδύσεων.
Οι ιμπεριαλιστές ανοίγουν συνεχώς νέα μέτωπα πολέμου που σκοτώνουν ανθρώπους, καταστρέφουν τη χλωρίδα και την πανίδα, υποδομές, πολιτισμούς και τα μνημεία τους και συνεχίζουν την ανεξέλεγκτη πυρηνική δραστηριότητα.
Αρνούνται να εφαρμόσουν έστω και αυτά τα ελάχιστα υποκριτικά μέτρα που υπόσχονται. Ανάγουν σε γενικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου τις πιο περιβαλλοντοκτόνες αντιλήψεις, αντάξιες της πιο βάρβαρης ιμπεριαλιστικής πρακτικής, όπως το “εμπόριο” και ο δανεισμός του δικαιώματος ρύπανσης.»
