Στις σύγχρονες πολιτείες, οπού το κοινωνικό πρόσημο και το κοινό καλό προέχουν και αποτελούν υψίστη προτεραιότητα, κανένα πρόβλημα δεν φαντάζει ανυπέρβλητο και κανένα εμπόδιο δεν είναι απροσπέλαστο προκείμενου να διαφυλαχτεί και να εξυπηρετηθεί το δημόσιο όφελος και η προοπτική. Δυστυχώς όμως ο ποιο πάνω κανόνας δεν φαίνεται να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στη δική μας περίπτωση, όπου βλέπουμε έργα υψίστης σημασίας να προσκρούουν σε επιμέρους προβλήματα, να παραμένουν ημιτελή ή και ακόμη να παραπέμπονται στις «ελληνικές καλένδες».
Κλασικό παράδειγμα της πιο πάνω θλιβερής πραγματικότητας αποτελεί ο δρόμος διασύνδεσης της πόλης και της τουριστικής περιοχής Πάφου με τον Διεθνές Αερολιμένα Πάφου. Το συγκεκριμένο έργο το οποίο αφορά την απρόσκοπτη διακίνηση από και προς το τοπικό διεθνές αεροδρόμιο, αποτελεί νευραλγικό/κομβικό σημείο της βελτιστοποίησης του τουριστικού μας προϊόντος (του πλέον σημαντικού πυλώνα της οικονομίας μας), παραμένει εδώ και χρόνια ημιτελές, προσκρούοντας σε κάποια σημαντικά μεν ζητήματα τα οποία όμως κατ’ ουδένα λόγο δεν θα έπρεπε να αποτελούν εμπόδιο ανυπέρβλητο σε ένα τόσο νευραλγικό έργο. Συνεπώς, αντί για δημόσιο στολίδι, και έργο κλειδί για την δημοσιά ευημερία και προοπτική, ο εν λόγω δρόμος, αποτελεί μελανό σημείο στην εικόνα της περιοχής και της Πάφου γενικότερα, μιας και παραμένει ημιτελής και ουσιαστικά έχει τεθεί σε αχρηστία, χωρίς να μπορεί να εξυπηρετήσει τον πρωταρχικό του σκοπό και να εξυπηρετήσει τόσο την απρόσκοπτη διακίνηση, όσο και την πρώτη εικόνα που λαμβάνει κάποιος από την Πάφο.
Συγκεκριμένα, το όλο έργο έκτασης περίπου 20 χιλιομέτρων, βλέπουμε να έχει αποπερατωθεί εδώ και χρόνια στην μεγαλύτερη του έκταση (18 χιλιόμετρα), και να υπολείπεται η υλοποίηση για τα τελευταία δύο χιλιόμετρα. Δυστυχώς όμως προβάλλουν διαφορά εμπόδια, προεξέχοντος του ζητήματος που προκύπτει από την αρμόδια περιβαλλοντική αρχή για περιβαλλοντικούς λόγους και συγκεκριμένα της ύπαρξης περιοχών Νατούρα και Ζώνης Ειδικής Προστασίας για πτηνά στην κοίτη του ποταμού Έζουσας. Επιπλέον ενώ στην πορεία είχαμε δει να εξετάζονται διάφορες εναλλακτικές λύσεις για την αποπεράτωση του έργου, είδαμε να πρόσκρουαν, είτε σε τεχνικά ζητήματα, όπως πχ η παρεμπόδιση τη εναέριας κυκλοφορίας, ή η διάβρωση της ακτογραμμής είτε στο υψηλό κόστος που εμπεριέχει η λύση της υπόγειας όδευσης του δρόμου .
Αρνητικό δε αποκορύφωμα και παγκόσμια αρνητική πρωτιά, αποτελεί το γεγονός ότι έπειτα από την παρέλευση τόσων χρόνων τα Δημόσια Έργα καθιστούν σαφές ότι το τμήμα του νέου δρόμου προς το αεροδρόμιο δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει, δεδομένου δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί για την αναγκαία κατασκευή γέφυρας πάνω από τον ποταμό ή την κατασκευή υπόγειας γέφυρας.
Κλείνοντας, Θεωρώ ότι είναι τουλάχιστο επιβεβλημένο, να εγκαταλειφθεί η τακτική της ηττοπάθειας και της παραίτησης και να εξευρεθούν τάχιστα και σε ουσιαστικό επίπεδο, πέραν από προεκλογικές φανφάρες και ευχολόγια, τρόποι να ξεπεραστούν τα οποιαδήποτε προβλήματα, προκειμένου να τεθεί σε τροχιά υλοποίησης ένα έργο του οποίου η μη ολοκλήρωση διακυβεύει την ευρύτερη προοπτική της πόλης και επαρχίας μας και εκθέτει την Κύπρο διεθνώς. Τίποτα δεν είναι ανυπέρβλητο μπροστά στο κοινό όφελος.
Ζήνωνας Ζήνωνος