του Λάζαρου Ομήρου
Δημοτικός Σύμβουλος Πάφου [ΕΔΕΚ]
Τους τελευταίους μήνες και ιδιαίτερα μετά το δημοψήφισμα για έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. «επιστρατεύθηκαν» εδώ στην Κύπρο, οι διάφοροι οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, νομικοί, ελεγκτές και λοιποί οικονομικοί και άλλοι φορείς προκειμένου να αξιολογήσουν τη νέα κατάσταση που δημιουργείται, κυρίως όσον αφορά τις αντανακλαστικές συνέπειες που ενδεχομένως να επέλθουν όσον αφορά την κυπριακή οικονομία.
Σε λογής – λογής επιχειρηματικά περιοδικά, αλλά και στις οικονομικές στήλες των Κυπριακών εφημερίδων φιλοξενήθηκαν άρθρα και παρεμβάσεις ειδικών που εξέφραζαν τις ανησυχίες τους όσον αφορά την επίδραση στο εγχώριο οικονομικό κλίμα, δεδομένης βεβαίως – βεβαίως και της ιστορικά καθιερωμένης οικονομικής σχέσεις μεταξύ Η.Β. – Κύπρου.
Ουδείς αμφιβάλει ότι η νέα αυτή κατάσταση πρέπει να μας προβληματίσει. Άλλωστε, η Κυπριακή οικονομία, έχει κατά το πρόσφατο παρελθόν δεχτεί τόσο ισχυρές πιέσεις που θα έλεγε κανείς ότι η οργανωμένη πολιτεία οφείλει να αξιολογήσει τη διαφαινόμενη νέα πραγματικότητα και να λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να οχυρώσει σωστά την Κυπριακή οικονομία.
Ωστόσο, είναι άξιο απορίας, ότι έμεινε σχεδόν στα αζήτητα οποιαδήποτε συζήτηση έχει να κάμει με την πολιτική πτυχή του θέματος.
Σε μία περίοδο όπου οι συνομιλίες για επίτευξη λύσης στο Εθνικό θέμα βρίσκονται σε ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο, πολύ λίγο απασχόλησε η ενδεχόμενη επιρροή που θα μπορούσε να έχει στη διαδικασία εξεύρεσης λύσης, η αποχώρηση από την Ε.Ε. μίας χώρας εκ των βασικών πυλώνων της.
Και εξηγούμαστε: Ο βασικότερος ίσως λόγος απόρριψης του Σχεδίου Ανάν το 2004, υπήρξε η πρόνοια ότι η λύση θα αποτελούσε πρωτογενές δίκαιο της Ε.Ε. δηλαδή ότι – ακόμη και αν τα συμβαλλόμενα μέρη (Ε/Κ και Τ/Κ) αποφάσιζαν μετά από κάποια χρόνια να βελτιώσουν την οργανωτική δομή του νεοσύστατου κράτους – αυτό θα ήταν εν τοις πράγμασι αδύνατο αφού οτιδήποτε αποτελεί πρωτογενές δίκαιο της Ε.Ε. είναι ανεπίδεκτο οιασδήποτε τροποποίησης.
Παράλληλα και με δεδομένη την απαίτηση της Τουρκίας να συνεχίσει να παρουσιάζεται ως «εγγυήτρια» δύναμη και στο ομόσπονδο Κυπριακό κράτος, διατηρώντας βεβαίως – βεβαίως τα επεμβατικά της δικαιώματα, το αντεπιχείρημα της δικής μας πλευράς για λύση εγγυημένη από την ίδια την Ε.Ε. εκ των πραγμάτων αποδυναμώνεται και παρέχει στην Τουρκία ισχυρό άλλοθι να εμμένει στην πάγια και αδιάλλακτη θέση της.
Κακά τα ψέματα, Η κυοφορούμενη αποχώρηση του Η.Β. από την Ε.Ε αποδυναμώνει όχι μόνο φαινομενικά αλλά και ουσιωδώς το όλο οικοδόμημα της Ευρώπης των λαών όπως το οραματίστηκαν οι πρώτοι ηγέτες κρατών μελών της. Ο Χέλμουτ Κόλ, ο Φελίπε Γκονζάλεζ, ακόμη και αυτή η σιδηρά κυρία και πρώην πρωθυπουργός της Μ.Βρεττανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.
Το επιχείρημα για μία Ευρώπη χωρίς γραφικούς, αντιδραστικούς και λογής – λογής σκεπτικιστές δεν πιάνει τόπο.
Η δική μας πλευρά, σταθερά προσηλωμένη στο κοινό Ευρωπαϊκό όραμα Ε/Κ και Τ/Κ, οφείλει να προτάξει την κοινή Ευρωπαϊκή πορεία και το ενιαίο Ευρωπαϊκό μέλλον της Ομόσπονδης Κύπρου.
Ακόμη και «λαβωμένη», η Ε.Ε. αποτελεί την ασφαλέστερη εγγύηση για μία λύση που θα αντέξει στο βάθος του χρόνου και θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη, τα γεωπολιτικά, οικονομικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
