Μια ξεχωριστή γυναίκα τίμησε χθες το σχολείο Πολεμίου της Επαρχίας Πάφου.
Στο πλαίσιο της χτεσινής τελετής αποφοίτησης, το Λύκειο Πολεμίου τίμησε την φιλόλογο Στέλλα Βιδάλη – Λοϊζιδου, που ήρθε το 1960 από την Ελλάδα ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Κύπρου για Έλληνες καθηγητές που θα στελέχωναν τα σχολεία του νησιού.
Η τελετή ήταν σεμνή και συγκινησιακά φορτισμένη.
Στην αντιφώνηση της η κ. Λοϊζίδου μίλησε με συγκίνηση για το σχολείο που πριν 56 χρόνια την υποδέχτηκε στην Κύπρο και για εκείνα τα πρώτα χρόνια που όλοι μαζί δούλευαν για την νέα, ελεύθερη Κύπρο.
Η Στέλλα Λοϊζίδου, το γένος Βιδάλη, γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1929 στην Αθήνα.
Η συμβολή της Στέλλας Λοϊζίδου στην παιδεία της Πάφου είναι πολύ σημαντική.
Θεωρείται πρωτοπόρος στην εισαγωγή, ήδη από τη δεκαετία του ’60, διαδραστικών μεθόδων διδασκαλίας των ελληνικών και της δραματοποιημένης διδασκαλίας.
Χιλιάδες είναι οι μαθητές της, που την θυμούνται με αγάπη και σεβασμό.
Η κ. Λοϊζίδου στο πλαίσιο της εκδήλωσης ανέφερε πως στρέφοντας τις μνήμες πίσω, το 1942, η οικογένεια Βιδάλη, γονείς και 5 ανήλικα κορίτσια, έφυγαν από την Αθήνα για να γλυτώσουν από την πείνα της Γερμανικής κατοχής.
Βρήκαν καταφύγιο στην Μακεδονία, στο Κιλκίς, όπου και παρέμειναν όλα τα δύσκολα χρόνια του Β Παγκοσμίου πολέμου και του μετέπειτα εμφυλίου.
Εκεί, στο Κιλκίς, η κ. Στέλλα, όπως μας εξιστόρησε ολοκλήρωσε την εγκύκλιο εκπαίδευσή της.
Σε συνθήκες πολύ δύσκολες για την Ελλάδα του μεταπολέμου, πέτυχε – όπως είπε- στις εισαγωγικές εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, όπου και φοίτησε με εξαίρετους καθηγητές όπως ο Ιωάννης Κακριδής και ο Εμμανουήλ Κριαράς.
Μετά την αποφοίτηση της, εργάστηκε ως Φιλόλογος σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας, ενώ ταυτόχρονα είχε ευαισθητοποιηθεί για τον αγώνα της Κύπρου κατά της Βρετανικής αποικιοκρατίας και συμμετείχε στις διαδηλώσεις συμπαράστασης που γινόντουσαν στην Ελλάδα.
Όταν το 1960 η Κύπρος ελευθερώθηκε και έγινε ανεξάρτητο κράτος, το Κυπριακό Υπουργείο Παιδείας ζήτησε την αρωγή της Ελλάδας για τη στελέχωση των Κυπριακών σχολείων με καθηγητές των Ελληνικών, αφού οι Κύπριοι καθηγητές ήταν ελάχιστοι τότε.
Η κ.Λοϊζίδου δεν δίστασε και δήλωσε την επιθυμία της να αποσπαστεί στα σχολεία της Κύπρου.
Έτσι τον Αύγουστο του 1960, φτάνει από τους πρώτους, με το καράβι από τον Πειραιά στο λιμάνι της Λεμεσού, και με τα λεωφορεία της ΚΕΜ φτάνει στο Πολέμι, όπου είχε διοριστεί.
Διδάσκει με πάθος τα ελληνικά γράμματα στα παιδιά του Πολεμιού και δημιουργεί σχέσεις με τους μαθητές της που κρατάνε μέχρι σήμερα.
Μετά το Πολέμι μετατίθεται στο Α Γυμνάσιο της Πάφου, όπου γνωρίζει τον συνάδελφο της Φιλόλογο Γιάννη Λοϊζίδη με τον οποίο παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο παιδιά, την Ξένια και τον Μιχάλη.
Η παραμονή της στην Κύπρο γίνεται πλέον οριστική και η Κύπρος το αγαπημένο σπίτι της.
Από τότε μέχρι και την αφυπηρέτηση της δίδαξε στα σχολεία της Πάφου, πάντα με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη.
Η Στέλλα Λοϊζίδου ενσαρκώνει τον πραγματικό «διδάσκαλο» ανέφερε το σχολείο Πολεμίου ευχαριστώντας την για αυτό.
