Με αφορμή την ανέγερση των δύο στεγάστρων στο κέντρο της Πόλης μπροστά από το 2ο Δημοτικό Σχολείο και την Πλατεία Κωστή Παλαμά, αλλά και το γεγονός ότι δεν υπήρξε ακόμη ουσιαστική αντίδραση, θα ήθελα να εκφράσω τη δική μου άποψη περί του συγκεκριμένου θέματος.
Δημοτικός Σύμβουλος Πάφου
Μέλος Δημοτικής Ομάδας Κ.Σ. ΕΔΕΚ
Προσωπικά λοιπόν, απογοητεύτηκα και θύμωσα ταυτόχρονα. Η αρχική σκέψη, φαντάζομαι, ήταν ακριβώς να προστατεύσουμε τους δύο σημαντικότατους τάφους, με ένα τρόπο που να μπορούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες να τους απολαμβάνουν καθημερινά και με ευκολία. Και σίγουρα με ένα τρόπο ο οποίος δεν θα επιδρούσε αρνητικά στον περιβάλλοντα χώρο, σε καμία περίπτωση. Το τελικό αποτέλεσμα όμως, και χωρίς να θέλω να μειώσω ή να προσβάλω την αρχιτεκτονική άποψη των μελετητών, είναι ότι έχουμε δύο ογκώδεις κατασκευές που κατά την άποψη μου, δεν συνάδουν με την αρχιτεκτονική της περιοχής ευρύτερα, αλλά και που μπορεί να αποτελούν εμπόδια στην ασφάλεια και την ομαλή κυκλοφορία.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι στην ίδια περιοχή κόψαμε δέντρα, μειώσαμε στο ελάχιστο τις οδικές σημάνσεις, αφαιρέσαμε ιστούς σημαιών και άλλα, για να αναδείξουμε ακριβώς την σπάνια ομορφιά των επιβλητικών νεοκλασικών κτηρίων, τότε θα μπορούσα να τα χαρακτήριζα και ως ανεπιθύμητη παραφωνία. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει και μακάρι να μας διαψεύσει. Για τα συγκεκριμένα, μια απλή γυάλινη κατασκευή υπό μορφή δαπέδου θεωρώ ότι θα ήταν η ιδανικότερη λύση.
Η ανέγερση στεγάστρων στους αρχαιολογικούς χώρους της πόλης μας είναι επιβεβλημένη ανάγκη και αποτελεί πάγιο αίτημα του Δημοτικού Συμβουλίου Πάφου εδώ και χρόνια. Κατά την άποψη μου, τα στέγαστρα αυτά θα πρέπει να αποτελούν μέρος αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, ο οποίος θα αποδίδει σε αυτά την ανάλογη σημασία μετατρέποντας τα σε οικοδομήματα που θα αναδεικνύουν και θα προστατεύουν τα αρχαιολογικά ευρήματα και παράλληλα να συνάδουν αρμονικά και απόλυτα με τον περιβάλλοντα χώρο.
Οι κατασκευές αυτές θα πρέπει να είναι λιτές και να αντέχουν στον χρόνο, και σίγουρα να διασφαλίζουν την απόλυτη προστασία των αρχαίων μνημείων, αλλά και την απρόσκοπτη επισκεψιμότητα προς τους ενδιαφερόμενους επισκέπτες. Έχει τεράστια σημασία να μην προκαλούν οπτική ρύπανση με την παρουσία τους και κυριότερα να μην επισκιάζουν τα ίδια τα αρχαιολογικά ευρήματα με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να αφιερώνει την προσοχή του σε άσχετα πράγματα, αντί για τα μνημεία που ήθελε τόσο πολύ να θαυμάσει.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι τα στέγαστρα σε αυτούς τους χώρους θα πρέπει να εξυπηρετούν το σκοπό τους που δεν είναι άλλος από την προστασία και την ανάδειξη των αρχαίων μνημείων. Δεν θα πρέπει να αποτελούν βαριές ή δυσανάλογες με το χώρο κατασκευές, με αποτέλεσμα το πνίξιμο είτε του αρχαιολογικού χώρου είτε του περιβάλλοντα χώρου, αλλά να αποδίδουν τον ανάλογο σεβασμό και φροντίδα προς τις αρχαιότητες. Τα αρχαία μνημεία μας από μόνα τους εκπέμπουν μια σπάνια, ανεπανάληπτη ομορφιά και κυριότερα, κουβαλούν τη δική τους πολύ βαριά κληρονομιά.
