του Χρήστου Χαλικιόπουλου
Παρελαύνουν παντού. Σε πόλεις, σε χωριά, σε καφενέδες, παρηγορούν τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους αγρότες, σε καφετέριες, πίνουν καφέδες, καπουτσίνο, ουισκάκια, με ύφος «φιλαράκι», δίπλα στη νεολαία, για τις αγωνίες της νεολαίας. Σε εκκλησιές ανάβουν ευλαβικά κεράκια. Ε ναι, ένα κεράκι ποτέ δεν έκανε κακό σε προεκλογική εκστρατεία. Τουναντίον, υποδεικνύει σέβας στις λατρευτικές μας παρακαταθήκες και τραβάει και τις θεούσες. Παρελαύνουν σε νοσοκομεία, συμπάσχουν με τους ασθενείς, ακούν τους γιατρούς τις νοσοκόμες με κατανόηση, υποσχόμενοι συστράτευση και προώθηση των προβλημάτων προς επίλυση. Σε λεωφορεία, με τους επιβάτες, με τους απλούς ανθρώπους, σε λαϊκές αγορές, ανάμεσα στα καφάσια με τα αγγουράκια και τις ντομάτες, συζητούν με νοικοκυρές, με μικροπωλητές, τους χτυπούν φιλικά στον ώμο. Πρόθυμοι πάντα να ακούσουν τα παράπονα του καθενός. Έτοιμοι πάντα για κάθε είδους διάλογο. «Τι του λέει, ρε κουμπάρε, του ανθρώπου, πρωί –πρωί στη λαϊκή, με τέτοιο ύφος; Αν είναι φρέσκα τα μπρόκολα;» Κλείστε την μεγαλειώδη μουσική υπόκρουση, τα τρομπόνια και τα τύμπανα, να ακούσουμε τι του λέει.
Παρελαύνουν παντού. Σε εργοστάσια, σε δρόμους, σε πλατείες, χαιρετούν εργάτες, ράφταινες, μαγαζάτορες, γερόντους με αλτσχάιμερ, καθισμένους σε παγκάκια, τουρίστες. Όλους και όλα τα χαιρετούν. Είναι καλοί Σαμαρείτες, με σινιέ κοστούμι, λουστραρισμένο μαλλί και παπούτσι. Είναι χαρούμενη διαφήμιση σερβιέτας σε λιβάδια. Βοηθούν γριούλες να ανέβουν σκάλες. Αποθέωση σκηνοθεσίας! «Πού την πέτυχες, ρε συ, τη γριά, την στιγμή που πάλευε με τα σκαλοπάτια και έστησες και τη κάμερα;». Αυτό είναι, το έχουμε το πλάνο. Παραίτα τη γρια, άσε την να πέσει και πάμε στο επόμενο. Βάλε το ακουστικό στ’ αυτί και κάνε πως κάποιος σου τηλεφωνεί. Ο πρόεδρος, ο Πάπας, ο Ομπάμα, η Μέρκελ, η γυναίκα σου, να μην ξεχάσεις να αγοράσεις τριαντάφυλλο, τέλειωσε το προηγούμενο. Παρελαύνουν παντού. Σε μνημόσυνα, σε γάμους, σε βαφτίσια, σε ραδιόφωνα, πρωί –πρωί, με τη δροσούλα, να αναλύουν το όραμά τους, για την οικονομία, για το μέλλον της Κύπρου, για την υγεία, την παιδεία, τη διαφθορά, τη δημόσια υπηρεσία, τους ημικρατικούς. Όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν, σε τηλεοπτικά στούντιο, τσαπίζοντας μπαρούφες και γενικόλογα. Κοκορομαχίες και αερολογίες.
Παντού παρελαύνουν. Στο facebook, στο Twitter, στο Instagram, φωτογραφίες, ανακοινώσεις, παρεμβάσεις στην επικαιρότητα. Χαρούμενες σέλφις, λες και μιλάμε για σχολική εκδρομή. Αγκαλιές και χειραψίες με παράγοντες του τόπου. Σποτάκια με ποδήλατα, με δύναμη, με επιμονή, με τόλμη, να ξεκινούν για το αύριο, διασχίζοντας τον κάμπο. Αυτό το βλέμμα που ατενίζει με αποφασιστικότητα τον ορίζοντα με λιώνει. Είσαι ένας Κλούνεϊ των εκλογών! Κι εκείνο το πλάνο στο γραφείο σου, με το γιάπικο υφάκι, με έστειλε κατ’ ευθείαν στην Γουόλ Στρίτ, στον πεντηκοστό όροφο κάποιου ουρανοξύστη. Μεγάλε, είσαι πολύ τεράστιος! Παντού παρελαύνουν και για δύο βδομάδες ακόμη θα προελαύνουν.
Πάμε «Στην πατρίδα που μας αξίζει» με τον «Δικό σας άνθρωπο»
Υποψήφιοι της πλάκας. Υποψήφιοι για τα πανηγύρια. Έπιασε κόκκινο ο λαϊκισμός. Έγινε πύραυλος και τρέχει στον αυτοκινητόδρομο. Ένα σόου υποκρισίας, που την αντιλαμβάνεται ακόμα και πιτσιρικάς του νηπιαγωγείου. Ένα απίθανο σόου, να το βλέπεις και να μην ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις, για το πολιτικό μας επίπεδο. Διότι βεβαίως σε κάποιους απευθύνονται. Σε ποιους απευθύνονται; Ποιοι ψηφοφόροι, ποιοι οπαδοί, ποια μάζα ψηφοφόρων θα τους ψηφίσει ; Κάποιοι απ’ αυτούς, τους σαλτιμπάγκους του λαϊκισμού, θα εκλεγούν ή θα ξαναεκλεγούν, για να μην πούμε ότι θα σαρώσουν σε σταυρούς. Κάποιοι απ’ αυτούς θα βρεθούν μεταξύ των 56, στα έδρανα της βουλής, να ψηφίζουν νόμους, κονδύλια, προϋπολογισμούς και να καθορίζουν το μέλλον του τόπου.
Κι ύστερα, όταν θα περάσουν οι εκλογές και θα τους στείλουμε στη βουλή και θα αρχίσει ξανά το τσίρκο, θα βγαίνουμε και θα δηλώνουμε απογοητευμένοι από το επίπεδο και την κατάντια της πολιτικής μας ζωής. Ωραία πράγματα!
