του Χρήστου Χαλικιόπουλου
Από 2,6 εκατομμύρια λέξεις αποτελείται η δωδεκάτομη έκθεση του σερ Τζον Τσίλκοτ, για την εμπλοκή της Βρετανίας στον πόλεμο του Ιράκ. Αν κάνουμε τη διαίρεση με τον αριθμό των θυμάτων, ούτε δέκα λέξεις δεν αναλογούν στο καθένα απ’ αυτά. Και τι λέει η έκθεση; Ότι η βρετανική κυβέρνηση δεν εξάντλησε όλες τις ειρηνικές λύσεις, προτού αποφασίσει να μπουκάρει στη χώρα αυτή. Και ότι το Ιράκ δεν αποτελούσε απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Και ότι η εισβολή στηρίχθηκε σε «ελαττωματικές» πληροφορίες των βρετανικών υπηρεσιών. Και ότι ο τότε πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ δεν φρόντισε για τη ύπαρξη ενός ευέλικτου σχεδίου για την μετά Σαντάμ εποχή.
Εφτά χρόνια έκανε να ολοκληρωθεί η έκθεση του σερ Τζον Τσίλκοτ. Κατά τη διάρκεια των εφτά αυτών χρόνων, στη λίστα των θυμάτων προστέθηκαν ακόμη κάποιες χιλιάδες θύματα, ως επακόλουθο της εισβολής του 2003. Και βέβαια μιλάμε μόνο για το Ιράκ και όχι για τον πόλεμο στη Συρία και τον ΙΣΙΣ, που ακολούθησαν, στηρίχθηκαν και εξαπλώθηκαν, κατά μεγάλο μέρος έχοντας ως πεδίο δόξης λαμπρόν το διαλυμένο Ιράκ.
Από το 2003 μέχρι σήμερα δεν πέρασε εβδομάδα χωρίς θύματα σ’ αυτήν την ανοικτή πληγή και σ’ αυτό το μπάχαλο που λέγεται Ιράκ. Πότε δέκα, πότε είκοσι, πότε τριακόσια, όπως την περασμένη Κυριακή από την τρομοκρατική επίθεση στη Βαγδάτη.
Αμετανόητος φυσικά ο Τόνι. «Έκανα το σωστό. Πάλι την ίδια απόφαση θα έπαιρνα.» Βεβαίως, κατά καιρούς προσπάθησε να το παίξει ελαφρώς μετανοήσας. Πέρσι ας πούμε είχε ρίξει κάτι μισόλογα για λανθασμένες πληροφορίες απ΄τις μυστικές υπηρεσίες και για αποτυχημένο σχεδιασμό της μετά Σαντάμ εποχής, όμως μέχρι εκεί. Τίποτα περισσότερο. Παραπλανημένη ελαφρώς κορασίδα και τρίχες κατσαρές. Σιγά μην δεν γνώριζαν και αυτός και ο έτερος της δολοφονικής κομπανίας Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, ότι τα περιβόητα όπλα μαζικής καταστροφής του Σάνταμ, δεν ήταν παρά ένα καλοστημένο παραμύθι. «Μαζί σου ότι κι αν γίνει» έγραφε η απόρρητη επιστολή του Τόνι προς τον Τζόρτζ, κάποιους μήνες πριν τη εισβολή. Πιστό σκυλάκι ο Τόνι. Μαζί θα μπούκαραν στο Ιράκ, μαζί θα έτρωγαν τον Σαντάμ, μαζί θα έβαζαν στο χέρι και την πολύτιμη αυτή περιοχή του πλανήτη και τα πετρέλαια της.
Ο μίστερ Τόνι Μπλερ. Εκ των αστέρων του ιμπεριαλισμού και γενικώς του παζαριού των μεγάλων ανδρών. Και μάλιστα ακριβοπληρωμένος. Εξακόσιες χιλιάδες δολάρια είχε ζητήσει πέρσι, τέτοια εποχή, για μια εικοσάλεπτη ομιλία σε κάποιο συνέδριο για την ειρήνη που διοργάνωνε ένα ζευγάρι εκατομμυριούχων στην Στοκχόλμη. Αυτό σημαίνει να είσαι «κράχτης» περιωπής για τέτοιες πανηγύρεις. Διότι ασφαλώς μόνο ως κράχτης μπορείς να ζητάς 600 χιλιάδες για είκοσι λεπτά ομιλίας.
Αστέρι, ο μίστερ Τόνι. Λεβέντης με τα όλα του και σε όλους τους τομείς. Μερικά χρόνια μετά την εισβολή στο Ιράκ και στα πλαίσια μια προσωπικής εξομολόγησης στην “Sun” είχε δηλώσει ότι μετά από είκοσι δύο χρόνια γάμου και άμα λάχαινε και ήταν σε φόρμα, μπορούσε να πάει μέχρι και πέντε φορές σερί σ’ ένα βράδυ, με τη γυναίκα του τη Σέρι. Ασυγκράτητο το παλικάρι… Κάπου πήρε μεγάλη φόρα, κάπου μπέρδεψε τους «στόχους», πήδηξε και το Ιράκ και τον ιρακινό λαό, εν μια νυκτί. That’s it!
Τώρα δηλώνει ότι όπως κα να έχει το πράγμα «ο κόσμος είναι καλύτερος χωρίς τον Σαντάμ». Βεβαίως, δικτάτορας και μάλιστα στυγνός ο Σαντάμ. Από φωτιά και σίδερο το καθεστώς του. Όμως για ποιον καλύτερο κόσμο μιλά ο μίστερ Τόνι; Για τον κόσμο με τα εκατοντάδες χιλιάδες έμμεσα και άμεσα θύματα της εισβολής και της απόλυτης διάλυσης που ακολούθησε στο χώρα; Εκεί πέρα κάθε μέρα ανατινάζεται κόσμος, μίστερ Τόνι. Διαμελίζονται κορμιά αθώων. Εκεί πέρα δημιουργήσατε μια σφηκοφωλιά και μαζεύτηκε κάθε καρυδιάς καρύδι και κάθε βλαμμένος του θεού. Εκεί πέρα ανοίξατε μια τεράστια πληγή και μερικά χρόνια μετά φύγατε και την αφήσατε ανοιχτή να μολύνει και την υπόλοιπη Μέση Ανατολή, να μολύνει τον κόσμο ολόκληρο. Για ποιον κόσμο μιλάς μίστερ Τόνι και για ποια «εξαγωγή δημοκρατίας»; Δεκατρία χρόνια μετά το καθεστώς Σαντάμ μοιάζει με παράδεισο μπροστά στο σημερινό χάος.
Κανονικά κάτι τύποι σαν τον Τόνι Μπλερ, έπρεπε να είναι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής τώρα. Όχι να μας πουλούν και εξυπνάδες.
