του Χρήστου Χαλικιόπουλου
Εφτακομματική βουλή δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Τι σημαίνει αυτό αν επαληθευτεί; Ότι η προσπάθεια αποκλεισμού των «ενοχλητικών» «μικρών» μάλλον πάει για αποτυχία και ότι τελικά, η αύξηση του εκλογικού μέτρου στο 3,6%, μάλλον πείσμωσε μια μερίδα ψηφοφόρων, που θεώρησαν προφάσεις εν αμαρτίαις τις δικαιολογίες που συνόδευσαν αυτήν την αύξηση. Ως γεγονός, σε ένα προεδρικό σύστημα, όπως αυτό της Κύπρου, δεν μπορεί να επικαλείται κάποιος την πολιτική σταθερότητα, για να αποκλείσει κόμματα από την βουλή. Ούτε βεβαίως την πολιτική ποιότητα. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος και έχει να κάνει με το κομματικό περιβάλλον και το μάντρισμα των ψηφοφόρων. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η είσοδος στη βουλή των λεγόμενων «μικρών» ρίχνει το επίπεδο του πολιτικού λόγου και πράξης; Ποιος μπορεί να πει ότι η παρουσία του Συλλούρη ή του Περδίκη – είτε συμφωνεί, είτε όχι με τις απόψεις τους- έριξε το επίπεδο της προηγούμενης βουλής; Ας θυμηθούμε ποια «αστέρια» μετέτρεψαν το κοινοβούλιο και τις κοινοβουλευτικές επιτροπές σε καραγκιόζ- μπερντέ, φωτογραφίζοντας εσώρουχα συναδέλφων. Ας θυμηθούμε ποιοι μετέτρεψαν την βουλευτική τους ασυλία σε ασυδοσία οδικών παρανομιών, ποιοί διαφήμιζαν την φάτσα τους πάνω από πιατέλες με αμπελοπούλια. Ας θυμηθούμε, τέλος, ποιοι έλαμψαν δια της απουσίας τους, χαμένοι μέσα στο μπουλούκι της κοινοβουλευτικής τους ομάδας. Βάζω στοίχημα ότι αρκετοί από τους 56 είναι άγνωστοι, ακόμα και ως όνομα, σε μια μεγάλη πλειοψηφία πολιτών.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι στα μικρά κόμματα υπάρχουν, όσον αφορά τους υποψήφιους, περισσότεροι άσχετοι, ψώνια ή και λαμόγια; Υποψήφιοι που δεν θα τους εμπιστευόσουν να διευθύνουν ούτε περίπτερο υπάρχουν σε όλα τα κόμματα και είναι πιο πιθανόν να εκλεγούν με ένα μεγάλο κόμμα, παρά με ένα μικρό. Υποψήφιοι που αν τους συζητήσεις καταλαβαίνεις ότι απλώς έχουν μάθει ένα παραμυθάκι και το επαναλαμβάνουν σαν παπαγάλοι, στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ και στα μικρόφωνα των ραδιοφώνων, υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Η μόνη διαφορά που εντοπίζεται και αυτή δεν είναι στα υπέρ, είναι το γεγονός ότι υποψήφιοι άνευ προσωπικής άποψης, κομματόσκυλα που λέμε και ευθυγραμμισμένοι με τον σκληρό κομματικό πυρήνα υπάρχουν πολύ περισσότεροι στα μεγάλα κόμματα. Για να φτάσει κανείς σε εκλέξιμη θέση σε ένα μεγάλο κόμμα, πρέπει πρώτα να ελιχθεί μέσα στα κομματικά κατεστημένα, να «φάει» εσωτερικούς ανταγωνιστές και βεβαίως να καταθέσει τα διαπιστευτήρια του στην αρχηγική ομάδα του κόμματος. Τουναντίον σε ένα μικρό κόμμα, η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων ξεκινούν με το δεδομένο ότι δεν πρόκειται να εκλεγούν, οπότε συμπεριφέρονται και πολύ πιο χαλαρά.
Ας ψάξουμε αλλού λοιπόν τους λόγους της κατάντιας της πολιτική ζωής και όχι στην παρουσία των μικρών κομμάτων στη βουλή. Ας ψάξουμε στα κομματικά «μαγαζιά» στις πελατειακές σχέσεις, στις λαμογιές, στην ανικανότητα. Η Δημοκρατία δεν θωρακίζεται με κουτοπόνηρους καιροσκοπισμούς και εκλογικά μέτρα α λα καρτ, έξι μήνες μάλιστα προ των εκλογών. Η πολιτική ζωή δεν εξυγιαίνεται αποκλείοντας τις διαφορετικές φωνές. Ούτε βεβαίως προϋπόθεση για την λύση του Κυπριακού είναι να στείλουμε την κ. Θεοχάρους σπίτι της. Ο ρόλος της Δημοκρατίας δεν είναι να φιμώνει κα να αποκλείει εκ των άνω. Ο μόνος που έχει δικαίωμα αποκλεισμού του οποιουδήποτε, είναι ο λαός δια της ψήφου του. Η επίκληση μιας καλύτερης πολιτικής ζωής, μέσω του αποκλεισμού των μικρών κομμάτων δεν μπορεί να σταθεί σε καμία βάση. Είναι το ίδιο άσχετη με εκείνη την καμπάνια που χρηματοδοτεί κάποιος εκατομμυριούχος και προωθεί, λέει, την αντικατάσταση και των 56 αποχωρούντων βουλευτών με νέα πρόσωπα. Το ίδιο άσχετη επίσης με την άποψη ότι οι νέοι ηλικιακά υποψήφιοι είναι ντε φάκτο και φορείς μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, που προσπαθεί να αφήσει πίσω της τα κατεστημένα του χθες. Τρίχες! Μα δεν βλέπουμε πώς αυτοδιαφημίζονται αρκετοί από αυτούς; Δεν βλέπουμε πώς έχουν κάνει λάβαρο το κατεστημένο και τις πελατειακές σχέσεις; Για ποιο νέο μιλάμε; Ξέρω νέους με μουχλιασμένα μυαλά και γέρους που τα μυαλά τους πετούν σπίθες.
Αυτά, έτσι προς περίσκεψη, και για κάποιους που, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, διαμαρτύρονται, γιατί δεν είχε εισακουστεί η πρόταση του Αβέρωφ για εκλογικό μέτρο στο 5%. Έτσι, δυστυχώς, αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία. Καλή ψήφο.
