Προχθές Τετάρτη άλλο ένα περιστατικό πνιγμού ράγισε την καρδιά μας και χαστούκισε την αποδιοργανωμένη κοινωνία μας. Η αδόκητη απώλεια μιας γυναίκας απο την Ρωσία η οποία ήρθε για διακοπές στο τόπο μας αλλά θα επιστρέψει πίσω στο δικό της με ένα όχι και τόσο φυσικό τρόπο, νεκρή, οφείλει επιτέλους να μας ταρακουνήσει.
του Μάριου Ιγνατίου*
Η είδηση έσκασε ξανά σαν βόμβα (ας ελπίσουμε να είναι η τελευταία φορά) στην μικρή κοινωνία της Πάφου η οποία δείχνει να νιώθει οργή και αγανάκτηση γνωρίζοντας ότι οι “Αρμόδιοι” βλέπουν το θέμα της στελέχωσης με ναυαγοσώστες, αυστηρά οικονομίστικα.
Εκείνο με το οποίο όμως κανένας δεν ασχολήθηκε είναι η ψυχολογία των ανθρώπων που μπήκαν στη θάλασσα να σώσουν την τουρίστρια. Ακόμη και αυτών που δεν μπόρεσαν να μπουν γιατί το καθήκον τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το πόστο τους 20 λεπτά νωρίτερα. Έτρεχε αλλά δεν πρόλαβε ο Γρηγόρης ο ναυαγοσώστης που είχε σχολάσει λίγο νωρίτερα. Αν ήταν εκεί ίσως τώρα να μην μιλούσαμε για πνιγμό.
Ο Λοΐζος όμως και ο Νίκος, οι αστυνομικοί που μπήκαν στη θάλασσα και έβγαλαν έξω την άτυχη γυναίκα, το βράδυ του πνιγμού δεν κοιμήθηκαν. Ίσως δεν κοιμήθηκαν εδώ και μέρες και ίσως να κάνουν και άλλες μέρες να κοιμηθούν.
“Κάναμε ότι μπορούσαμε λένε σε φίλους και γνωστούς” μη ξέροντας τι άλλο να πουν.
Η 69χρονη φαίνεται να πέθανε στη διαδρομή προς το Νοσοκομείο, είχε πιεί νερό και όταν έφτασε εκεί ήταν άσφυγμη και χωρίς αισθήσεις παρά το φιλί της ζωής που της έδωσε η νοσοκόμα στο σημείο των Δημοτικών Μπάνιων και τις απεγνωσμένες προσπάθειες επαναφοράς. Ούτε η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και η προσπάθεια του Γρηγόρη του γιατρού στο ΤΑΕΠ και του υπόλοιπου προσωπικού δεν ήταν αρκετή για να την επαναφέρουν.
Ο Λοΐζος όμως και ο Νίκος, όπως και ο Θεόδωρος ο πυροσβέστης πριν μέρες στη Λεμεσό που μπήκε στο φλεγόμενο διαμέρισμα και έσωσε το βρέφος είναι οι Ήρωες της διπλανής πόρτας.
Είναι οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες, οι νοσηλευτές και οι γιατροί, οι ναυαγοσώστες και οι δασοπυροσβέστες που μπορεί μεν να βρίσκονται σε καθήκον είναι όμως και αυτοί άνθρωποι με αισθήματα που στην ώρα της κρίσης δεν διστάζουν να παίξουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να σώσουν μια ψυχή. Άνθρωποι με οικογένεια και παιδιά που τους περιμένουν να επιστρέψουν σώοι και αβλαβείς στο σπίτι.
Ευχαριστούμε λεβεντόπαιδα! Respect!!!
*Αρχισυντάκτης PafosPress.com
Υ.Γ. Θα χαρώ πολύ να μην με πάρει κανένας τηλέφωνο αυτή τη φορά και να μου πει ότι υπερβάλλω. Στο κάτω κάτω της γραφής τις απόψεις μου γράφω και τον εαυτό μου “εκθέτω” αν είμαι υπερβολικός στο πως βλέπω τα πράγματα.
Διαβάστε ακόμη: “ΑΡΜΟΔΙΟΙ” ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ: Αύριο να κάνετε πάλι σύσκεψη για τα ωράρια των ναυαγοσωστών
