Έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα και στην προοπτική
Είναι γενικά αποδεκτό από όλους πως στις μέρες μας επικρατεί η απογοήτευση, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η δυσπιστία, η διαφθορά και η διαπλοκή. Όλοι γνωρίζουμε και διαισθανόμαστε τους βασικούς υπαίτιους για το κατάντημα αυτό. Την ίδια όμως στιγμή, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα άτομα αυτά να γκρεμίσουν ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε στη ζωή, το δικαίωμα να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, για ένα φωτεινότερο μέλλον, για κοινωνική πρόοδο και ευημερία, για αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και για μια κοινωνία με ίσες ευκαιρίες όπου ο κάθε άνθρωπος θα μπορεί να εργαστεί και να δημιουργήσει το δικό του πεπρωμένο. Έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε και να κάνουμε τα δικά μας όνειρα. Ιδιαίτερα οι νέοι έχουν δικαίωμα να προσδοκούν και να διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον, καθορίζοντας τη δική τους ξεχωριστή πορεία.
Σίγουρα, μια ισχυρή και καλά δικτυωμένη ομάδα ανθρώπων μας έχει απογοητεύσει και μας οδήγησε στον πάτο, χάθηκε η υπερηφάνεια και η αυτοπεποίθησή μας. Και το χειρότερο, οι ίδιοι άνθρωποι προσπαθούν να μας πείσουν να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε. Δε θα τους το επιστρέψουμε και ούτε θα φορέσουμε τα δικά τους «μυωπικά γυαλιά», για να βλέπουμε μόνο τα δικά τους μικρόψυχα όνειρα. Ιδιαίτερα οι νέοι μας έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν τα δικά τους όνειρα. Να θέτουν τους δικούς τους ξεχωριστούς στόχους. Να κοιτάνε μπροστά, με το κεφάλι ψηλά και όχι να σκύβουν, για να προσκυνήσουν άτομα διεφθαρμένα, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για το δικό τους συμφέρον, έχοντας σαν μοναδική αξία στη ζωή τους τον πλούτο και την εξουσία. Αυτοί, να είστε σίγουροι ότι δεν μπορούν και δεν επιθυμούν να αλλάξουν οτιδήποτε. Ασχέτως αν προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν ότι τα εννοούν. Τα έργα τους άλλα αποδεικνύουν.
Πώς μπορούμε λοιπόν να σταματήσουμε να νιώθουμε μισο – ζωντανοί και να αναζητήσουμε ένα καλύτερο αύριο σε μια αυθεντική κοινωνία; Το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσουμε ότι ο καθένας από εμάς έχει απεριόριστες δυνατότητες. Ότι μπορούμε να σταθούμε στα δικά μας πόδια. Δεν έχουμε ανάγκη τα δεκανίκια άλλων. Ότι αξίζουμε πολύ περισσότερα από αυτά που προσπαθούν εσφαλμένα να μας κάνουν να πιστεύουμε. Ότι μπορούμε να αφήσουμε πίσω τις φοβίες που είναι λογικό να έχουμε και να ανοίξουμε τα φτερά μας προς νέες γνώσεις, νέες ιδέες και ένα άλλο επίπεδο σκέψης. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να ξεφύγουμε από τη ζώνη άνεσής μας και να κάνουμε πράγματα για τα οποία δε νιώθουμε ασφαλείς. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ξεδιπλώσουμε τις κρυμμένες ικανότητες και δεξιότητες τις οποίες όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ικανότητες, που για διάφορους λόγους θάψαμε βαθιά μέσα μας από παιδιά, γατί μας είπαν ότι δεν πρέπει, δε γίνεται, δεν είναι εφικτό. Αυτές τις ικανότητες θα τις αναδείξουμε, μόνο αν σταματήσουμε να αποφεύγουμε να κάνουμε πράγματα τα οποία φοβόμαστε. Μόνο αν δοκιμάσουμε και περάσουμε μέσα από τις φοβίες μας, θα καταφέρουμε να βγούμε στην αντίπερα όχθη πιο δυνατοί, πιο σοφοί. Μόνο έτσι, θα γνωρίσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που έχουμε κρύψει βαθιά μέσα μας και που σίγουρα μπορούμε να τις ξεκλειδώσουμε και να τις βγάλουμε στην επιφάνεια.
Ένα καράβι είναι ασφαλές σε ένα ήσυχο λιμάνι. Αλλά τα καράβια δεν έχουν φτιαχτεί για να βρίσκονται αγκυροβολημένα στα λιμάνια. Παρόμοια, ένας άνθρωπος μόνο αν βγει σε άγνωστα μέρη και βιώσει την αλλαγή θα νιώσει την ανάπτυξη και θα μπορέσει να αξιοποιήσει τις τεράστιες φυσικές ικανότητές του. Μόνο αν βγούμε από το κουτί μας και ελευθερωθούμε θα αισθανθούμε πραγματικά ζωντανοί και θα δώσουμε νόημα στη ζωή μας. Μόνο αν ξεφύγουμε από το συνηθισμένο μονοπάτι και σκαρφαλώσουμε σε νέες απάτητες κορυφές θα μεταμορφώσουμε τη ζωή μας. Όπως πολύ σοφά αναφέρει ο Αϊνστάιν, «είναι παραφροσύνη να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα».
Μη συμβιβαστείτε με τη μετριότητα και τη μιζέρια. Διεκδικήστε το λαμπρότερο κομμάτι του εαυτού σας. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ελευθερώνονται από τον φόβο και κάνουν το άλμα για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα βαθύτερο επίπεδο αξιών. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ότι, μόνο αν έχουν ως ύψιστη προτεραιότητα την εσωτερική τους ανάπτυξη και τη δημιουργικότητα, τόσο η ελπίδα για ένα φωτεινότερο μέλλον θα μεγαλώνει, και τότε θα μπορούν να ηγηθούν της ζωής τους.
Θεόδωρος (Άκης) Φ. Ηλία
Διευθυντής Τεχνικής Σχολής Πάφου
