Εμείς που ζήσαμε την Πόλη μας σε μια άλλη εποχή, την εποχή της ευημερίας και της τουριστικής ανάπτυξης την δεκαετία του 90 σαν νέοι επιλέξαμε μετά τις σπουδές μας να επιστρέψουμε για να ζήσουμε στην περιοχή, επενδύσαμε τον χρόνο μας, τη ζωή μας ολόκληρη και το υστέρημα μας γιατί πιστέψαμε στην προοπτική της πιο όμορφης περιοχής της Κύπρου, την πόλη μας.
Της Βαλεντίνας Παφίτη*
20 χρόνια μετά βλέπουμε τις κλίνες να μειώνονται αισθητά. Πέραν των 50% των τουριστικών μονάδων να υπολειτουργούν ή να μετατρέπονται σε οικιστικά διαμερίσματα, έναν ερειπωμένο κατασκηνωτικό χώρο που κάποτε συντηρούσε ολόκληρη την πόλη να είναι εστία μόλυνσης και κέντρο διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Μια δημοτική αγορά που κάποτε ήταν το εμπορικό κέντρο και το Δημαρχείο της Πόλης, εγκαταλείφθηκε δια της βίας πριν από 15 χρόνια και σήμερα στην Ευρωπαϊκή πλέον Πόλη να είναι ένα κτήριο εγκαταλειμμένο και ετοιμόρροπο και το δε παλιό Δημαρχείο στον πάνω όροφο ένα ασυντήρητο διαμέρισμα να μας θυμίζει την κακοδιαχείριση των πόρων του Δήμου. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στον άλλο τουριστικό πνεύμονα του Δήμου, το Λατσί. Αντί να διαμορφώσουμε τις αποθήκες στην είσοδο του λιμανιού σαν ένα χώρο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν χώρος εκδηλώσεων ή σαν μουσείο θαλάσσης, ενυδρείο ή οτιδήποτε άλλο αποφάσιζαν οι αρμόδιοι, που αντιπροσωπεύουν τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του τόπου, να έχουμε ένα εκτροφείο τρωκτικών και μια εστία μόλυνσης που δεν τιμά κανένα.
Για 20 χρόνια προσευχόμαστε να μην θρηνήσουμε θύματα στον δρόμο που ενώνει την πόλη με τον κατασκηνωτικό χώρο, όχι γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για ένα πεζοδρόμιο 500 μέτρων αλλά για την ανικανότητα μας να υπερβούμε τα εμπόδια, είτε ονομάζονται μουσείο, είτε πολεοδομία, είτε κρατικός προϋπολογισμός. Αναγνωρίσαμε ως δήμος την ανάγκη κατασκευής του πεζοδρομίου πριν την εποχή των φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών, φτάσαμε στην κατάργηση τους και εισήλθαμε αισίως στην εποχή των tablet και ακόμα σκεφτόμαστε πότε θα αρχίσει ο σχεδιασμός.
Θεωρώ ότι για να λυθούν προβλήματα πρέπει πρώτα να αναγνωριστούν ότι υπάρχουν και να ιεραρχηθούν σωστά. Για παράδειγμα η κατασκευή ενός υπερπολυτελούς αστυνομικού και πυροσβεστικού σταθμού και η διάθεση εκατομμυρίων από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κατασκευή δεν ωφέλησε την περιοχή ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι λειτουργεί με το μισό από το αναγκαίο προσωπικό που χρειάζεται για να αστυνομεύσει την περιοχή.
Εκτός από τα μεγάλα και τα ακριβά έργα όπως ο αυτοκινητόδρομος Πόλης – Πάφου που με πολλή προσπάθεια θα έρθουν σε βάθος χρόνου, και πρέπει να έρθουν, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν με χαμηλό κόστος για να αλλάξει η ποιότητα ζωής των συνδημοτών μας και να αναβαθμιστεί το τουριστικό προϊόν.
Θέλουμε η Πόλης να κρατήσει τα παιδιά της, να δώσει προοπτική στους νέους μας που τελειώνουν τις σπουδές τους, θέλουμε την Πόλη μας να γίνει πρότυπο ανάπτυξης, θέλουμε να ζήσουμε σε μια όμορφη Πόλη.
*Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
Πόλεως Χρυσοχούς
ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις
