22.9 C
Paphos
Friday, March 29, 2024

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ: Δυσλεξία, ευχή ή κατάρα; (της Ειρήνης Συμεωνίδου)

«Ωχ!!» Άλλη μια εφιαλτική μέρα ξημερώνει και σήμερα και δεν θέλω με τίποτα, αλήθεια να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να ονειρευτώ, να πιστέψω πως βρίσκομαι κάπου αλλού, κάπου μαγικά αλλά μάταια..


Η μαγεία εξαφανίζεται στο άκουσμα της φωνής της μαμάς, που με καλεί να σηκωθώ, να ετοιμαστώ, να πιώ το γάλα μου και να κάνω επανάληψη και ο εφιάλτης ξαναζωντανεύει.. «Ωχ!!» Πάλι φωνές θα ακούσω πρωί πρωί, μονολογώ. Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω, όσο και να μελετώ, πάλι το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Όσες επαναλήψεις και να κάνω μάταια.. Όσο για την ορθογραφία καμία πρόοδος, γράφω και ξαναγράφω τις λέξεις αλλά όλο και τις μπερδεύω. Τα γράμματα μου δε μοιάζουν με κινέζικα, αφού μέχρι κι εγώ η ίδια πολλές φορές, δυσκολεύομαι να διαβάσω τι έγραψα. Όσο για τον τονισμό, τον αποφεύγω σαν η γάτα τον σκύλο, από ντροπή μήπως παρατονίσω και ακούσω το ηχηρό και κοροϊδευτικό γέλιο των συμμαθητών μου, που δεν χάνουν στιγμή για να με κοροϊδέψουν.

Η ώρα περνάει γρήγορα και ξεκινώ την ανάγνωση δειλά δειλά, χαμηλόφωνα και αργά αργά, μήπως σήμερα σταθώ περισσότερο τυχερή και δεν κάνω τόσα λάθη με χθες. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω το συλλογισμό μου και ακούω τον θυμωμένο τόνο στη φωνή της μαμάς μου. Αρχίζει να ουρλιάζει, με την ίδια ακριβώς ένταση στη φωνή, όπως και κάθε μέρα. « Ελεάναααα… χαζό είσαι παιδί μου!» «Που ταξιδεύεις πάλι και δεν συγκεντρώνεσαι μου λες; Πάλι έκανες ένα σωρό λάθη, νομίζω χάνω τον καιρό μου μαζί σου! Πρέπει να το πάρω επιτέλους απόφαση, πως εσύ δεν κάνεις για γράμματα. Για τίποτα δεν κάνεις, υπάρχεις μονάχα για να μας βασανίζεις!»

Η ταχύτητα σκοτώνει

μαθησιακές-δυσκολίεςΚάθομαι και σκέφτομαι πραγματικά, από ποιον έχεις πάρει εσύ, ο μπαμπάς σου πολιτικός μηχανικός και εγώ αρχιτέκτονας, από εμάς δεν πήρες σίγουρα, από καμιά γιαγιά σου θα πήρες, που δεν έβγαλε το σχολείο δεν εξηγείται διαφορετικά. Φαντάσου, ακόμη και οι ίδιες οι δασκάλες σου δεν σε αντέχουν. Πέντε αλλάξαμε μέχρι στιγμής και όλες, το ίδιο τροπάριο: «Συγνώμη αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με τη μικρή, χρειάζεται να τη δει και κάποιος πιο ειδικός, καλύτερα να της βρείτε μια ειδική παιδαγωγό, που θα μπορεί να την βοηθήσει καλύτερα». Τι ειδικός και πράσινα άλογα μου λένε και αυτές, υπάρχει ειδικός για τη χαζομάρα, δεν καταλαβαίνω. Σιγά μην εκτεθούμε και δημόσια εξαιτίας της βλακείας σου, με τον πατέρα σου φτύσαμε αίμα μέχρι να φτιάξουμε ένα όνομα στην κοινωνία, σιγά μην σε αφήσουμε να μας το χαλάσεις. Στις μέρες μας, δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα ή έπαιρνες τα γράμματα και προχωρούσες στη ζωή σου και γινόσουν κάποιος ή δεν τα έπαιρνες και έμενες «ξύλο απελέκητο» και γινόσουν ο περίγελος των γύρων σου. Το ίδιο μου φαίνεται θα κάνεις και εσύ κυρία μου, εξαιτίας της τεμπελιάς σου αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να το επιτρέψω αυτό με τίποτα. «Θεέ μου, τι να την κάνω αυτή μου λες;»

«Γρήγορα μάζεψε τα πράγματά σου και φύγαμε. Και όσο για σήμερα είσαι τιμωρημένη, μετά το σχολείο θα παραμείνεις κλεισμένη στο δωμάτιο σου και δεν θα βγεις στην αυλή για παιχνίδι, διαβάζοντας  τη ριμάδα την ανάγνωση, μέχρι να την μάθεις απέξω και πρόσεξε κακομοίρα μου μην τυχόν και με παρακούσεις, γιατί αλίμονο σου. Μόλις επιστρέψω θα σε εξετάσω και θα τα ξαναπούμε, κατάλαβες;».

Αυτή, λοιπόν με πολύ λίγες διαφορές είναι και η καθημερινότητά μου. Ξυπνάω και δεν θέλω να σηκωθώ..Κοιμάμαι και δεν θέλω να ξυπνήσω..Φοβάμαι και δεν μπορώ να το πω.. Θυμώνω και δεν μπορώ να ουρλιάξω και όλο και αναρωτιέμαι: «Θα έρθουν και καλύτερες μέρες Θεέ μου, άραγε;» αναρωτιέμαι.

Η μικρή Ελεάνα είναι ένα παιδί της Έ τάξης του Δημοτικού, το οποίο παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες και συγκεκριμένα Δυσλεξία. Τα παιδιά, σαν τη μικρή μας  Ελεάνα, στην ιστορία μας, τα οποία είναι «Δυσλεξικά», παρουσιάζουν μεγάλη δυσκολία στην ανάγνωση, στη γραφή και στην ορθογραφία και δυσκολεύονται, να μεταφέρουν αυτά που σκέφτονται προφορικά σε γραπτό λόγο. Η Δυσλεξία, δεν είναι σε καμία περίπτωση ασθένεια και μονάχα, όταν διαγνωστεί έγκαιρα και αντιμετωπιστεί άμεσα, μπορεί να θεωρηθεί «θείο δώρο». Η μαμά της μικρής Ελεάνας είναι μια τυπική μαμά, η οποία δεν αποδέχεται την ύπαρξη του προβλήματος, θυμώνει πολύ, όταν της το επισημαίνουν και σε καμία περίπτωση, δεν δέχεται να πάει το παιδί σε κάποιον ειδικό, αγνοώντας το πρόβλημα το οποίο της δημιουργεί με τη στάση της αυτή.

EIRINI SYMEONIDOU Το δικό μας μήνυμα: Δεν υπάρχουν άχρηστα, ανόητα ή χαζά παιδιά. Όλα τα παιδιά είναι χαρισματικά και μοναδικά. Άλλα είναι ευφυή και άλλα αντιμετωπίζουν κάποιες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες όταν διαγνωστούν έγκαιρα, μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα. Δεν έχουν όλα τα παιδιά κλίση στα γράμματα και ο πολιτισμός μας δεν στηρίζεται μόνο στα γράμματα αλλά και στις τέχνες. Μπορεί τα παιδιά μας να μην έχουν τις άριστες σχολικές επιδόσεις αλλά να διακρίνονται στο χορό, στη μουσική, στη ζωγραφική, στον αθλητισμό, στο θέατρο κτλ. Επομένως, όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί και περισσότερο οι γονείς, οφείλουμε να αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας, να τα ενθαρρύνουμε και να είμαστε περήφανοι για οποιοδήποτε επίτευγμα τους. Από εμάς όλους εξαρτάται αντίστοιχα η πρόοδος η´ η αποτυχία των παιδιών μας. Στο χέρι μας είναι να ενισχύσουμε την αυτοαντίληψη και αυτοεκτίμηση των παιδιών μας και να προωθήσουμε τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοεκτίμηση. Και να θυμάστε κανείς από εμάς δεν είναι “ΤΕΛΕΙΟΣ” και δεν υπάρχει άνθρωπος ‘ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ’. Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη είναι ‘Αυτός’, που δεν κάνει ‘ΤΙΠΟΤΑ’..(THEODODORE ROOSEVELT)!!!

Συμεωνίδου Ειρηνη

Φιλολογος με Μεταπτυχιακο στην Εκπαιδευτικη Ψυχολογια

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ