Μπορεί άλλοι να το θεωρούν θυσία. Εσύ όμως όχι. Μπορεί άλλοι να το θεωρούν ασήμαντο, εσύ όμως όχι. Μπορεί άλλοι να μην κάνουν τίποτα, εάν δεν έχουν κάτι να κερδίσουν. Εσύ όμως ποτέ.
Τα πολλά και μεγάλα και πομπώδη, ουδέποτε σε ενδιέφεραν, ούτε τα λαμπερά και πολύχρωμα. Αυτά ουδέποτε θεωρούσες ότι είχαν σημασία, ούτε ότι έδιναν αξία σε εσένα. Άλλοι μπορεί.
Μπορεί να σε κοιτάνε με μειδίαμα επειδή προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Ας’ τους να λένε. Για αυτά τα λίγα, τα «ασήμαντα», τα άχρωμα, που ακόμα δίνουν χρώμα στην ζωή σου, «θυσίασες» πολλά, όμως δεν μετάνιωσες για τίποτα και άμα μπορούσες θα «θυσίαζες» άλλα τόσα. Τα δικά σου τα θέλω ουδείς τα γνωρίζει καλύτερα από σένα και δεν χρειάζεται να τα μάθουν κιόλας, ούτε να προσπαθήσεις να πείσεις κανένα.
Αξίζει τον κόπο, άραγε, όλο αυτό; με ρωτούσε συχνά μία φίλη. Ανεπιφύλακτα, ναι! Μόνο ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να ξέρει τι είναι αυτό που τον κάνει χαρούμενο. Άλλωστε, όπως λένε, ότι σε κάνει να χαμογελάς, ποτέ δεν είναι λάθος.
Για αυτά τα «μικρά» που αποδεικνύονται μεγαλειώδη, για τα αθόρυβα που βγάζουν κρότο στην ψυχή μας, για αυτά είναι που αξίζει να προσπαθούμε. Δεν θα ζητήσουμε την γνώμη του κάθε τρίτου, που έχει αυτοανακηρυχθεί ψυχολόγος και σύμβουλος ευτυχίας, της δικής μας πάντα, την οποία υποτίθεται ότι επιθυμεί διακαώς, ενώ αυτό που ενδόμυχα ψάχνει είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι αυτός ο τρίτος που θα χαρεί με την κάθε αποτυχία και την κάθε θλίψη μας, ακριβώς επειδή και η δική του ευτυχία έχει σωριαστεί στο πάτωμα και γίνει κομμάτια.
Προχώρα, λοιπόν, με θάρρος και πίστη και πάνω απ’ όλα με χαμόγελο και εάν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα ήθελες, δεν πειράζει. τουλάχιστον προσπάθησες. Σηκώσου και πάρτο πάλι από την αρχή. Άλλωστε, γίνεται να θέλουμε ή να αγαπούμε κάτι πολύ και να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια από την πρώτη αναποδιά; Δεν γίνεται.
Τζούλη Χρήστου
