Για Αγίους, Μοναστήρια, ξωκλήσια αλλά και ιστορίες πίστης απο το Χριστεπώνυμο πλήρωμα ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά. Για έναν Άγιο όμως ο οποίος δεν έχει ακολουθία αλλά ούτε καν ημέρα που να εορτάζεται, όπως επισήμως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα της Μητρόπολης Πάφου, έστω και αν η Εκκλησία της Κύπρου τον αναγνωρίζει επίσημα ως έναν από τους Αγίους της, πρώτη φορά ακούσαμε.
Αντιλαμβάνεται ο καθένας απο τον πρόλογο ότι εδώ υπάρχει μια παραδοξότητα ή μια ιδιαιτερότητα η οποία δίνει στον Άγιο, στον οποίο αναφερόμαστε, μια ξεχωριστή θέση στην Εκκλησία της Κύπρου καθιστώντας τον ως τον μοναδικό επίσημα αναγνωρισμένο Άγιο στην Κύπρο του οποίου η μνήμη δεν τιμάται αφού το όνομα του απουσιάζει απο το επίσημο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας.
Η “σπηλιά” του Άη Λιπρού
Η κατακόμβη του Αγίου Λαμπριανού στην Κάτω Πάφο μπορεί να είναι γνωστή σε ελάχιστο κόσμο, αυτό όμως που είναι σχεδόν εντελώς άγνωστο είναι το ότι αυτός δεν είναι ο μοναδικός τόπος στην Κύπρο όπου λατρεύεται ο Άγιος. Στην περιοχή Πετρίθκια του χωριού Έμπα στην Πάφο υπάρχει σπηλιά όπου ο Άγιος επίσης λατρεύεται. Έτσι υπάρχουν δύο τόποι λατρείας του Αγίου και όχι ένας. Στο χωριό Έμπα ο Άγιος Λαμπριανός είναι γνωστός και ως Άγιος Λιμπρός και η σπηλιά του ονομάζεται «Σπηλιά του Άη Λιμπρού».
Από το μεγάλο στόμιο της σπηλιάς αναυλίζει ολόχρονα νερό το οποίο πιστεύεται ότι πηγάζει από το χωριό Τσάδα 10 χιλιόμετρα πιο πάνω. Το νερό αυτό θεωρείται ως το αγίασμα του Αγίου Λαμπριανού αφού πιστεύεται ότι με αυτό καθαρίζουν κάθε λογής δερματικά νοσήματα.
Η σπηλιά θεωρείται μοναδική αφού η μορφολογία του εδάφους είναι τέτοια που δημιουργεί δέος σε όποιον την επισκεφθεί ενώ η πανέμορφοι σταλαγμίτες έχουν ιστορία εκατοντάδων χρόνων. Το μήκος της σπηλιάς είναι πολύ βαθύ αλλά μετά από αρκετή απόσταση περπατήματος με δυνατά φανάρια, σε κάποιο σημείο η σπηλιά στενεύει και δεν χωρά άνθρωπο να περάσει πιο πέρα, γι αυτό κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει πάρα κάτω. Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά μια μεγάλη σπηλιά όπως αυτή, γεμάτη με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, παραμένει άγνωστη και ανεξερεύνητη και στο έλεος του κάθε τυχόντα βάνδαλου αυτών των δημιουργημάτων της φύσης.
Καταφύγιο απο τους Σαρακηνούς
Σε καιρούς όπου οι κάτοικοι της Έμπας κινδύνευαν είτε από τους Σαρακινούς, είτε από τους Τούρκους, έβρισκαν καταφύγιο στην σπηλιά του Αγίου Λαμπριανού, της οποίας η είσοδος μέχρι πολύ πρόσφατα, ήταν εξ ολοκλήρου καλυμμένη από τεράστιες πυκνές βάτους.
Σύμφωνα με την παράδοση της Έμπας, σε μια από τις επιδρομές των Σαρακηνών, κάποιος έκρυψε στη σπηλιά του Αγίου Λαμπριανού ένα σακκί γεμάτο χρυσές λίρες για να μην του τις πάρουν. Όμως αυτός ο άνθρωπος ήταν άδικος και τις λίρες στο σακκί τις κέρδισε άδικα και γι αυτό και ο Άγιος Λαμπριανός δεν τον άφησε να τις βρει όπου και να έψαχνε. Πιστεύεται ότι το σακκί με τις χρυσές λίρες είναι ακόμη κρυμμένο εκεί, αφού όσο και αν έψαξαν, κανείς δεν μπόρεσε να τις βρει.
Κανείς δεν γνωρίζει από που είναι και πότε ακριβώς έζησε ο Άγιος Λαμπριανός, και αν δεν ήταν ο αγιογράφος Παρθένιος που ζωγράφισε την εικόνα του κάπου στα τέλη του 18ου ή αρχές του 19ου μ.Χ. αιώνα, δεν θα γνωρίζαμε την όψη του. Πιθανολογείται ότι ο Άγιος έζησε πρώτα στην κατακόμβη του στη Κάτω Πάφο και μετά για κάποιο λόγο μετακινήθηκε στη σπηλία στην Έμπα.
