Δύο βασικά κοινωνικά αγαθά που θα έπρεπε να προσφέρονται στους πολίτες του δύσμοιρου τούτου τόπου στον υψηλότερο ποιοτικά βαθμό, η δημόσια υγεία και η παιδεία, φαίνεται να είναι σε πλήρη αποσύνθεση.
Το αποκαρδιωτικό είναι πως η κατάσταση τόσο στον χώρο της υγείας όσο και στον χώρο της παιδείας δεν έφτασε στο ναδίρ από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτά που αναδύονται σήμερα στην επιφάνεια αποτελούν δυστυχώς διαχρονικές παθογένειες των δύο τομέων στον τόπο μας. Παθογένειες και στρεβλώσεις για τις οποίες δεν επιχειρήθηκε ποτέ κάτι δραστικό έτσι ώστε να αναχαιτιστεί, η εδώ και χρόνια, φθίνουσα πορεία και να ακολουθήσει τουλάχιστο σταδιακά μια πορεία ανάκαμψης.
Το δυστύχημα σε κάθε περίπτωση είναι πως ενίοτε με αφορμή κάποιο γεγονός, συνήθως δυσάρεστο και ικανό να προκαλέσει αναταράξεις, ξεκινά ένας και καλά διάλογος που τις πλείστες των περιπτώσεων εξελίσσεται σε στείρες αντεγκλήσεις. Καταλήγει δε σταδιακά, χωρίς να παρθούν μέτρα ή πολιτικές αποφάσεις που θα προκαλέσουν τομές και δημιουργική αντιστροφή της κατάστασης.
Πολλές φορές, οι αρμόδιοι φορείς καταλήγουν να συζητούν για τα αυτονόητα, λες και καλούμαστε να ανακαλύψουμε για πρώτη φορά τον τροχό. Είναι όμως αυτό μια καταθλιπτική πραγματικότητα, συζητάμε για θέματα που θα έπρεπε να είχαν επιλυθεί ή ρυθμιστεί πριν από χρόνια αλλά παραμένουν ως τροχοπέδη της ανάπτυξης στους τομείς της υγείας και της παιδείας μέχρι και σήμερα.
Προβληματίζομαι με ανησυχία, τι μέλλον μπορεί να έχει ένας τόπος όταν επενδύει και πανηγυρίζει μόνο στις φούσκες αλλά αποτυγχάνει να προσφέρει στους πολίτες του, κοινωνικά αγαθά που σε σύγχρονες κοινωνίες θεωρούνται όχι μόνο κεκτημένα αλλά αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας και του κράτους.
Παναγιώτης Α. Βορκάς, Γενετιστής
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πάφου Κ.Σ. ΕΔΕΚ
