Η Βασιλική Νεοφύτου συνεχίζει το συγγραφικό της έργο με απεριόριστη αγάπη για τον άνθρωπο, τη φύση και τα ζώα. Με εξαιρετική πένα και ζωντανές παραστάσεις η συγγραφέας προσπαθεί να δώσει τα δικά της μηνύματα για έναν πιο όμορφο κόσμο, ξεχωριστό με πολύ αγάπη, αφοσίωση και θετική ενέργεια. Παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει μια σοβαρή ασθένεια (κατά πλάκα σκλήρυνση) δεν επικεντρώνεται εξ’ ολοκλήρου σ’ αυτό το πρόβλημα υγείας και διανύει την καθημερινότητα της με αισιοδοξία , χαμόγελο και δημιουργική έμπνευση. Η Βασιλική Νεοφύτου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ότι για την πορεία της ζωής χρειάζεσαι θετική σκέψη, χαμόγελο, ευαισθησία , δύναμη ψυχής και αγάπη πολύ αγάπη
Ανάσταση στο καμένο δάσος
της Βασιλικής Νεοφύτου
Σε μια πλαγιά ολοπράσινη και δροσερή είχε ξεσπάσει φοβερή πυρκαγιά. Στο πέρασμα της άφησε στάχτη και αποκαήδια.
Από το πανέμορφο δάσος είχε μείνει ζωντανό μόνο ένα δέντρο. Αυτό αντίκριζε γύρω την ερήμωση και έκλεγε απαρηγόρητα.
Ειδικά όταν θυμόταν πως τα παιδιά έκαναν κούνια στα κλωνάρια του δάκρυζε και τα δάκρυα κυλούσαν σαν κεχριμπάρι.
Μια μέρα το δέντρο άκουσε τιτιβίσματα και σε λίγο είδε πουλάκια κάτω στο χώμα. Τόσο χάρηκε που τα έρανε με σποράκια .
Αυτά τσιμπούσαν λαίμαργα. Μετά πέταξαν μακριά.
Το δέντρο πίστεψε ότι δεν θα ξαναερχόταν πίσω και βυθίστηκε στη μελαγχολία.
Ήρθε ο χειμώνας και τα δάκρυα έγιναν χιονονυφάδες.
Όταν ήρθε η άνοιξη έντυσε το δέντρο στα πράσινα. Και βοήθησε τα σποράκια να φυτρώσουν .
Λίγα κυκλάμινα φύτρωσαν στον κοσμό του δέντρου.
Και μετά μια όμορφη παιδούλα έτρεξε για να χορέψει με ένα περιστέρι. Η καρδιά του δέντρου ζούσε την Ανάσταση.
