Μας αρέσει δεν μας αρέσει είμαστε χωρκόν κατά την κυπριακήν. Μεγάλο χωρκόν μάλιστα. ΤΕΛΟΣ.
*Η κεντρική φωτογραφία είναι πνευματική ιδιοκτησία του Λεωνίδα Κρητιώτη
Ποιο χαρακτηριστικό βλέμμα απόγνωσης, απορίας και απογοήτευσης απο αυτό της Θεάς Αφροδίτης της Γιώτας Ιωαννίδου στο Μεσαιωνικό Κάστρο της Κάτω Πάφου (Sol Alter- που σημαίνει «O Άλλος Ήλιος», έτσι όπως αποκαλούσε τη Θεά Αφροδίτη ο Πυθαγόρας) η οποία αγναντεύει τα πλοία να περνάνε ανοικτά της Πάφου ελλείψει ενός αγκυροβολίου δεν πρόκειται να βρίσκαμε σε φωτογραφία.
Εδώ είναι που έπρεπε να δώσουμε το βάρος μας. Στην ενότητα. Στις κοινές επιδιώξεις. Στην διεκδίκηση.
Να πετυχαίναμε κάτι καλό για τον τόπο μας.
Αντ’ αυτού δεν καταφέραμε να κατασκευάσουμε μια Μαρίνα εδώ και 20 και πλέον χρόνια.
Δεν καταφέραμε να πάρουμε ένα δρόμο ως την Πόλη Χρυσοχούς.
Δεν καταφέραμε να έχουμε ένα θέατρο και ας είμαστε και Πολιτιστική Πρωτεύουσα και πολλά άλλα που δεν είναι της ώρας.
Τόσο το THE WORLD μήκους 196,5μ και αξίας 7 εκατομμυρίων, όσο και SEABOURN ODYSSEY διαστάσεων 198.19m × 26m, αξίας 6,7εκ και τα δύο κάτω απο σημαία των Μπαχαμών ήρθαν όπως και άλλα προηγουμένως και έφυγαν μεταφέροντας τους επιβάτες τους με βάρκες στην στεριά.
Είμαστε Χωρκόν.
Το μόνο που καταφέρνουμε καλύτερα απο τον καθένα είναι να “πνιγόμαστε” σε μια εσωστρέφεια, να βουλιάζουμε σε μια μιζέρια και να ασχολούμαστε με το …πόσο γάλα παράγει η κατσίκα του γείτονα.
Ο νοών νοείτω.
