«Η επικείμενη μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και η ενδεχόμενη συγχώνευση δήμων έχει επιφέρει αρκετές αντιδράσεις, οι πλείστες εξ αυτών υπέρμετρες και με λάθος πρόσημο, κάποιες άλλες δε εύλογες και προς τη σωστή κατεύθυνση. Ζητούμενο όλων μας από μια ενδεχόμενη μεταρρύθμιση και αναδιάρθρωση των τοπικών δομών, πρέπει να είναι η ουσιαστική αναβάθμιση, η ενδυνάμωση και η ενίσχυση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όχι η τέρψη προσωπικών αισθημάτων και η διατήρηση συμφερόντων, οφίκιων και προνομίων…» Αυτά έγραφα τρία χρονιά πριν!
Έπειτα από την πρόσφατη απόφαση της βουλής, η πολυπόθητη μεταρρύθμιση Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγινε πλέον πραγματικότητα με πολλαπλές ταχύτητες και αφού πρώτα υπέστη συντριβή από τα κομματικά παζάρια και τις συναλλαγές…
Και ενώ κάποιοι πανηγυρίζουν ότι έσωσαν την πολίχνη/ βασίλειο τους και τα ψίχουλα εξουσίας που τους απέμειναν, η Πάφος επί της ουσίας μένει εκτός της εφαρμογή της ευρύτερης φιλοσοφίας της μεταρρύθμισης και παραμένει εσαεί ο φτωχός συγγενής και ένας από τους μικρότερους δήμους(αν όχι ο μικρότερος Παγκύπρια), έχοντας διπλά του άλλες μικρές και θνησιγενείς νεοπαγείς οντότητες.
Αφενός, η διατήρηση μικρών οντοτήτων δεν συνεπάγεται αυτόματα σε περισσότερη ευελιξία, ούτε σε πιο εύρυθμη λειτουργία, όπως πολλοί ισχυρίζονται. Αντιθέτως, η εύστοχη αναδιάρθρωση, θα μπορούσε να επιφέρει συνέργεια και δυναμική, δημιουργώντας ένα μεγάλο Μητροπολιτικό Δήμο, αντάξιο των δυνατοτήτων της περιοχής και ανάλογο με τα νέα σχήματα που προκύπτουν στις άλλες μητροπολιτικές περιοχές. Αφετέρου δε, η οποιαδήποτε ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση, θα έπρεπε να εδράζεται σε μια στέρεη βάση και σε υγιή ξεκάθαρα και επιστημονικά κριτήρια και μια ομοιογένεια και να ακολουθήσει μια κατεύθυνση που θα διόρθωνε προβλήματα και στρεβλώσεις και όχι να τα συντηρεί ή ακόμη και να τα διογκώνει.
Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση του Δήμου Γεροσκήπου και του Δήμου Πάφου, το άθροισμα των δύο δήμων, όσον αφορά τον πληθυσμό, αλλά και όσον αφορά την έκταση, δεν πλησιάζει καν αυτό του υφιστάμενου Λάρνακας ή του υφιστάμενου δήμου Λευκωσίας, οι οποίοι με βάση την μεταρρύθμιση, επιδέχονται πολλαπλών συγχωνεύσεων με γειτονικούς δήμους και κοινότητες. Το γεγονός αυτό φανερώνει επί της ουσίας ότι η Πάφος, όχι απλά αδικείται, άλλα μένει εκτός της ευρύτερης φιλοσοφίας της μεταρρύθμισης.
Εν ολίγοις, το κομματικό σύστημα εντέλει αποδεικνύεται πιο ισχυρό και πιο ανθεκτικό από τις πραγματικές ανάγκες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και από το όραμα της μεταρρύθμισης. Ο νέος χάρτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως διαμορφώθηκε με την πρόσφατη απόφαση της Βουλής, επαλήθευσε το γεγονός ότι ο τελικός στόχος της μεταρρύθμισης δεν ήταν το δημόσιο όφελος, αλλά η εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και προσωπικών συμφερόντων. Με άλλα λόγια, τα συμφέροντά του κομματικού κατεστημένου προκύπτουν ισχυρότερα, τόσο από τις επιστημονικές μελέτες τις οποίες έχουν επωμιστεί οι φορολογούμενοι, όσο και τις πραγματικές ανάγκες μιας σύγχρονης Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Θέλω να πιστεύω ότι μέχρι την εφαρμογή των προσφάτων αποφάσεων το 2024, υπάρχει αρκετός χρόνος, προκειμένου το κοινό όφελος να υπερισχύσει των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και να αναθεωρηθούν κάποια δεδομένα και να διορθωθούν κάποιες στρεβλώσεις και ανισοσκελείς, σε αντίθετη περίπτωση θα μιλάμε για ένα τεράστιο έγκλημα με βαριές και μακροχρόνιες επιπτώσεις.
Δρ. Χάρης Φ. Σοφοκλέους (PhD)
Λέκτορας Επικοινωνίας, Σύμβουλος Εταιρικής Επικοινωνίας, Ερευνητής
