Η Χρυσαυγή Νεοφύτου κατάγεται από την κατεχόμενη Μόρφου της Κύπρου και τώρα κατοικεί στην Πάφο. Η ζωγραφική είναι ο τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων της η ίδια η ψυχή της… Όπως αναφέρει μέσα απ΄αυτήν ξυπνά μια συνεχής αναζήτηση και ένα ταξίδι μέσα στον εσωτερικό της κόσμο… Ωστόσο με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία προχώρησε στην ανάρτηση ενός παλιού της ποιήματος για την προσφυγιά…
Συγκεκριμένα λέει…
Βλέποντας τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας ,τις συγκρούσεις και διαφωνίες για το ποιος τελικά φταίει για τον πόλεμο που γίνεται… ένα μόνο έχω να πω σαν πρόσφυγας .Τα πραγματικά θύματα είναι τα παιδιά και ο απλός ο κόσμος παντού. Κανείς δεν θέλει να γίνεται πρόσφυγας σε καμιά γειτονιά του κόσμου και ευχή μου να τελειώσει σύντομα όλο αυτό το κακό γιατί στον πόλεμο ποτέ δεν υπάρχουν νικητές… Αναρτώ ένα ποίημα μου παλιό αλλά επίκαιρο και ένα έργο μου με κάρβουνο με προσφυγόπουλο από κάποια γειτονιά του κόσμου.
Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
Σε διώξαν από το σπίτι σου και τώρα σε φωνάζουνε πρόσφυγα.
Δεν το ήθελες,
ήσουν άνθρωπος και έγινες πρόσφυγας.
Σώματα βουβά ,δάκρυα στεγνά..
Δεν θυμάμαι καλά…
Μα μυρίζω ακόμη στον αέρα τους λεμονοανθούς σου ..
Δεν θυμάμαι καλά…
Μα ακούω σαν μουσική τους αφρούς των κυμάτων σου στο κόλπο σου Μόρφου μου..
Δεν θυμάμαι καλά…
Μα το φως των κεριών της εκκλησιάς προσευχή..
Άγιε μου Μάμα για πάντα σαν φως θα γεμίζεις το μέσα μου.
Ελπίδες κουφές, ματιές βουρκωμένες, σκέψεις χαμένες…
Με διώξαν από το σπίτι μου και τώρα με φωνάζουνε ΠΡΟΣΦΥΓΑ.
Δεν το ήθελα…
Ήμουνα άνθρωπος και έγινα πρόσφυγας.
Δεν θυμάμαι.
Αλήθεια δεν θυμάμαι καλά…
Μα αντηχούν τα γέλια των παιδιών κάτω από τις φυλλωσιές των πορτοκαλιών στα περιβόλια σου..
Τις σφικτές αγκαλιές των παππούδων μου δεν θυμάμαι καλά και ας με ζεσταίνουν ακόμη.
Τρέχω να κρυφτώ από του πόνου της μοίρας.. Μα πάντα μπροστά μου σε βρίσκω και σε εσένα πίσω γυρίζω.
Δεν το ήθελα…
Αλήθεια δεν το ήθελα…
Και ας με διώξαν από το σπίτι μου και ας είμαι και άνθρωπος.
Για πάντα, μα πάντα θα είμαι για όλους εσάς Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ .
Χρυσαυγή Νεοφύτου
