Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, τελέστηκε στην Εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Κισσόνεργα, η κηδεία του Χάρη Κυριακίδη, πρώην Επαρχιακού Γραμματέα του ΑΚΕΛ Πάφου, ο οποίος υπήρξε για δεκαετίες ηγετικό στέλεχος του ΑΚΕΛ και σημαίνουσα προσωπικότητα στην Επαρχία της Πάφου.
Η οικογένεια του εκλιπόντος, το ΑΚΕΛ, οι Οργανώσεις του Λαϊκού Κινήματος, εκπρόσωποι και βουλευτές άλλων Κομμάτων, οργανώσεις, αθλητικοί και μορφωτικοί σύλλογοι, εκατοντάδες σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η Μητρόπολη Πάφου και η Εκκλησία, ο ιατρικός κόσμος και πλήθος απλών ανθρώπων, αποχαιρέτησαν τον Χάρη Κυριακίδη, τον άνθρωπο με το σπάνιο ήθος, τον αγνό ιδεολόγο, τον αγωνιστή της Αριστεράς που συνέδεσε το όνομά του με την προσφορά και την ανιδιοτέλεια.
Επικήδειο εκφώνησε το μέλος της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ και εκπρόσωπος τύπου του Κόμματος Στέφανος Στεφάνου και εκ μέρους των συμφοιτητών του εκλιπόντος τον αποχαιρέτισε ο Δρ. Αντρέας Δημητρίου και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων.
Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος όπως εκφωνήθηκε από τον Στέφανο Στεφάνου, εκπρόσωπο τύπου του ΑΚΕΛ.
«Λίγες ώρες μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος το μαύρο Ιούλη του 1974 ξεκίνησε από την πλατεία της Καθολικής στη Λεμεσό μια πορεία, κυρίως νέων ανθρώπων με κύριο σύνθημα «Λαέ Αντίσταση μέχρι θανάτου». Στο δρόμο της εμψύχωνε κάθε δημοκράτη. Πολλοί έτρεχαν να ενωθούν μαζί τους. Τα ανδρείκελα της ΕΟΚΑ Β΄ έδωσαν διαταγή σε στρατιώτες να πυροβολούν πάνω από τα κεφάλια όσων συμμετείχαν στην πορεία. Αυτή χωρίστηκε σε δύο κομμάτια. Ένας νεαρός φοιτητής στάθηκε μόνος του μπροστά στους στρατιώτες. Γονάτισε, άνοιξε τα χέρια και φώναξε με όλη του τη δύναμη «Πυροβολήστε με!». Ήταν ο Χάρης Κυριακίδης, φοιτητής Ιατρικής στη Σοβιετική Ένωση.
Αυτός ήταν ο Χάρης Κυριακίδης.
Ένας άνθρωπος αγωνιστής στα λόγια μα και στις πράξεις. Μια ήρεμη δύναμη που δεν δίσταζε την κρίσιμη στιγμή να σταθεί μπροστά. Να βάλει το δικό του λιθαράκι στους αγώνες για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Ένας ακούραστος ΑΚΕΛιστής που έκανε τη ζωή του ν’ αξίζει γιατί την αφιέρωσε στον αγώνα για το κοινό καλό, για τον τόπο, για το Λαϊκό Κίνημα.
Ο Χάρης γεννήθηκε στη Λεμεσό το Δεκέμβρη του 1952. Από μαθητής οργανώθηκε στην ΕΔΟΝ. Ως φοιτητής ήταν πάντα παρών στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Από τα νεανικά του χρόνια οργανώθηκε στο ΑΚΕΛ το οποίο τίμησε με την παρουσία και την προσφορά του ως στέλεχος του Κόμματος, επικεφαλής του Γραφείου Τοπικής Αυτοδιοίκησης του ΑΚΕΛ Πάφου, μέλος του Γραφείου Υγείας της ΚΕ ΑΚΕΛ, Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Πάφου και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κόμματος. Ο Χάρης υπηρέτησε επίσης την Κύπρο ως Μέλος του Παγκυπρίου Συμβουλίου Ειρήνης αλλά και ως Μέλος του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου. Τίμησε την εμπιστοσύνη που του έδειξαν σύντροφοι, συναγωνιστές και συνάδελφοι στο ακέραιο. Εργαζόταν σκληρά και ακούραστα, με υπομονή, επιμονή και μεθοδικότητα προκειμένου να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του.
Όσοι τον γνώρισαν θα έχουν να θυμούνται έναν άνθρωπο με ζεστό βλέμμα που νοιαζόταν για τον διπλανό του, που φρόντιζε με αγάπη την οικογένεια του, που ήταν πάντα δίπλα στους συντρόφους και συναγωνιστές του όσα σκαλιά και αν ανέβηκε στην ιεραρχία του Κόμματος.
Ο Χάρης ήταν σπάνιος άνθρωπος. Στο πρόσωπο του ακτινοβολούσε το ήθος εκείνων των ανθρώπων που στο αίμα τους τρέχει το νόημα της ζωής: αγάπη και προσφορά στο συνάνθρωπο. Ακτινοβολούσε η ευαισθησία και η ευγένεια ενός ανθρώπου που έζησε όλη του τη ζωή προσπαθώντας να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο.
Ακριβέ μας σύντροφε, αγαπημένε μας Χάρη,
Για χρόνια ολόκληρα έδωσες σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Αναμετρήθηκες μαζί του με όλες σου τις δυνάμεις και δεν τον άφηνες να σε νικήσει. Δούλευες, πάλευες, δεν έχανες ευκαιρία να δεις την αγαπημένη σου ΑΕΛ στο γήπεδο, φρόντιζες να περνάς ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια, ιδιαίτερα με τα λατρευτά σου εγγονάκια. Έδινες μήνυμα ζωής σε όλους όσοι πάλευαν για τη ζωή τους, παράδειγμα δύναμης και αντοχής. Δεν σε νίκησε ο καρκίνος Χάρη, εσύ τον νίκησες γιατί δεν το έβαλες κάτω. Γιατί πάλεψες για χρόνια, γιατί νίκησες τους πόνους, την ταλαιπωρία και την εξάντληση και επέμεινες και ζούσες τη ζωή συνεχίζοντας να αγαπάς και να προσφέρεις.
Να πας στο καλό αγαπημένε σύντροφε. Θα μείνει εδώ για πάντα το πέρασμα σου. Χαραγμένο στη μνήμη όσων σε γνώρισαν, στην καρδιά της αγαπημένης σου Ιλιάδας και της λατρευτής σου Μύριας. Με περηφάνια θα μιλούν για σένα τα εγγονάκια σου, για τον παππού τους το λεβέντη και την αγάπη του που θα τους αγκαλιάζει πάντα.
Καλό Ταξίδι Χάρη.
Αιωνία θα είναι η μνήμη σου».
