Χθες μαύρισε η καρδιά μου, έγινε φονικό, κόψανε τα δέντρα στην παλιά παιδική μου γειτονια. Μέρες τώρα τα είχαν σημαδέψει με κόκκινο μελάνι και μια πρόχειρη νταπέλα προσδιόριζε τη σφαγή. Στην παλιά μου γειτονιά έζησα μέχρι και το Μάη του 1974, σε δυό διαφορετικά (το ένα δίπλα από το άλλο) σπίτια.
Στο πρώτο σπίτι που δεν υπάρχει πια έγιναν εμπορικά καταστήματα από χρόνια…. Στην αυλή του υπήρχαν οι ακακίες των παιδικών μου χρόνων και ψηλά κυπαρίσσια, ευκάλυπτοι και πεύκα ενώ τους καιρούς της ανθοφορίας και της άνοιξης τα έκαναν οι νυχτερινοί ίσκοι τους συνδυασμούς με τις πυκνές φυλλώσιες τους να μοιάζουν όλα υπέροχα. Εκεί στα σημεία που κόπηκαν χθες τα δέντρα επί της λεωφόρου της συγκεκριμένης μεγάλωσα.
Οι Παλιοί Παφίτες θα θυμούνται ότι κάποτε ο δρόμος αυτός προς την οικία του Διοικητού κι αργότερα Επάρχου, οι παλιοί Παφίτες έκαναν την απογευματινή τους βόλτα…(κι ενίοτε ο έρωτας περπατούσε συνομιλώντας, ή στοχεύοντας με το τόξο του, ανηλεώς , τα υποψήφια θύματα του).
Αγαπώ τα δέντρα και όλα τα πράσινα σημεία και χαίρεται η καρδιά μου κάθε φορά που θα πρασινήσει ένα σημείο αυτής της ταλαίπωρης πόλης, που την αγαπάνε και συνεχώς την αλλάζουν…..
Αγαπώ τα δέντρα κι ιδιαιτέρως τους ανθρώπους που μοιάζουν με δέντρα. Αυτή η πανάρχαιη μορφή ζωής, ποια πουλιά, έντομα, ζώα βρίσκουν καταφύγιο στους κορμούς και στα φυλλώματά τους, πώς αναπτύσσουν τον μηχανισμό καμουφλάζ από τους εχθρούς τους, να αντιληφθούν το γιατί και πότε αλλάζουν χρώμα τα φύλλα, ποια δέντρα φυλλορροούν, κι έτσι να γνωρίσουν τις τέσσερις εποχές.
Άν ξέραμε να ξεχωρίζουμε ποια είναι δέντρα και ποια όχι, ποια είναι τα γηραιότερα, ποια έχουν παχύ κορμό, ποια είναι ψιλόλιγνα, να αναγνωρίζουν τα δέντρα απ’ τα φύλλα τους. Η παλιά Πάφος με τα δέντρα της και τον κήπο της, ένα πράσινος πνεύμονας για τους κατοίκους της.. Αραγε τι δέντρα υπήρχαν προϊστορικά; «Ο Δαρβίνος και το δέντρο της ζωής» είναι το κεφάλαιο όπου ο θεμέλιος λίθος του μυστηρίου της ζωής εξηγείται με απλά λόγια και γίνεται απολύτως κατανοητό, διαβάζοντας πως «το περιβάλλον όπου ζούμε αλλάζει συνεχώς και μόνο αυτοί που προσαρμόζονται γρήγορα μπορούν να επιβιώσουν.
Ο κάθε οργανισμός αναπτύσσει καινούργια χαρακτηριστικά που δουλεύουν καλά στις νέες συνθήκες και τα μεταδίδει στους απογόνους του. Κάπως έτσι δημιουργούνται καινούργια είδη». Μέσα από αυτό το ταξίδι, περνώντας από δέντρο σε δέντρο, από ιστορίες, πολιτισμούς γεννάται ή όχι ο σεβασμός!!!
Τα δένδρα στα πεζοδρόμια των πόλεων αποτελούν δυστυχώς σε πολλές περιοχές το μοναδικό πράσινο. Ειδικά όσο πιο κεντρικά πάμε σε μια μεγαλούπολη τόσο λιγότερο πράσινο συναντάμε….Κάθε δένδρο προσφέρει ομορφιά, σκιά και έναν μεγάλο αριθμό άλλων πλεονεκτημάτων όπως η βελτίωση του κλίματος (αντιανεμική προστασία, ρύθμιση της θερμοκρασίας), πολεοδομική χρήση (μείωση θορύβων, μείωση ατμοσφαιρικής ρύπανσης), αρχιτεκτονική και αισθητική χρήση.
Είναι περιττό να πούμε ότι μια πόλη χωρίς δένδρα είναι μια ακατάλληλη περιοχή για ανθρώπινη διαβίωση. Τα ανθρώπινα χέρια μοιάζουν με τους κλάδους δέντρων και κρατούν την καρδιά δέντρων. Σκέφτομαι πόσα τέτοια δέντρα αποκόπτονται για χάρη της δήθεν μεταμόρφωσης χωρίς δικαίωμα τα καημένα, αντίδρασης. Τα μεγάλα δέντρα που φτάνουν στο ύψος του πρώτου ορόφου πολυκατοικίας γιατί έτσι είναι εύκολος ο χειρισμός τους – χρειάζονται ψηλά μηχανήματα και ειδικοί εργάτες για να κλαδέψεις ένα ψηλό δέντρο ή να το προστατέψεις. Μάλιστα τα φυτά δεν μεγαλώνουν απλώς αλλά κάτι αισθάνονται, άρα είναι και πολύ πολύτιμο για μας, γιατί μας δίνουν κάτι, αλλά θέλουν και σεβασμό, όπως σέβεσαι έναν άνθρωπο ή ένα ζώο. Και ανταποκρίνονται, όταν τα φροντίζεις και τους δείχνεις αγάπη. Ναι. Ουδέποτε υπήρξε αγάπη στον πλανήτη.όλα είναι προϊόντα μίσους κι επιβολής εξουσίας. Και τα δέντρα πεφτουν θύματα συχνά πολλαπλών σχεδίων και πλάνων.
Η σωστή συντήρησή τους είναι ένας παράγοντας πολύ σημαντικός για την ενίσχυση της ποιότητας ζωής της πόλης. Ωστόσο το ερώτημα παραμένε: Πότε τελικά οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν τα δέντρα και πάτησαν γερά με τα δυο πόδια τους στη γη; Αν και δίποδος ο άνθρωπος κατώρθωσε να είναι δεινός αναρριχητής, κυρίως αν κλωτσάς τη σκάλα αναρριχείσαι ευκολότερα.Κι όταν σκοτώνεις ένα δέντρο εκείνο ματώνει, σαν την ξεριζωμένη καρδιά μου σήμερα.
