Μετά από παραινέσεις φίλων, αναζήτησα στο διαδίκτυο να μάθω περισσότερα για τον ποιητή Στέφανο Παντελίδη. Το πρώτο «βιογραφικό» του που διάβασα έγραφε: «Μην με ψάχνεις σε βιογραφικά. Ό,τι άξιζε από τον βίο μου έγινε στίχος. Εκεί θα με βρεις».
Διαβάζοντας τα ποιήματα και τις κριτικές/παρουσιάσεις των τριών μέχρι σήμερα εκδόσεων του αποφάσισα πως μια συνέντευξη θα μας έδινε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον ποιητή πίσω από τους στίχους του.
Όντας αντισυμβατικός, καυστικός, αντικομφορμιστής και κατά του καθωσπρεπισμού όπως χαρακτηρίστηκε επανειλημμένα (Μιχάλης Πιερής, Λευτέρης Παπαλεοντίου, Γιώργος Φράγκος, Δήμος Χλωπτσιούδης, Ε. Μύρων, Σταυρούλα Δεκούλου, Άννα Ιωαννίδου κτλ ) ανέτρεψε τα σχέδια για μια συνηθισμένη συνέντευξη απαντώντας στις ερωτήσεις μου με τον δικό του αυθεντικό ποιητικά τρόπο.
Ξεκινήσατε να γράφετε μετά τα 30 και έκτοτε έχετε κυκλοφορήσει τρεις ποιητικές συλλογές και διατηρείτε το πολύ ενεργό ποιητικό προφίλ @stephanospantelides στο Instagram.
Τι σας σπρώχνει σε αυτή τη φάση της ζωής σας να γράφετε ποίηση;
Φωνάζω τώρα
που είμαι βουβός πια
γιατί νέος σαν ήμουν
και είχα φωνή
δεν είχα κάτι αξιόλογο να πω.
Φωνάζω τώρα
που κι εσείς κουφοί είστε
και τα πικρά μου λόγια
ευτυχώς δεν ακούτε.
Με ποια θεματολογία καταπιάνεστε;
Στέκομαι εδώ, σηκώνω λάβαρο
κι ας μην υπάρχει επανάσταση
Υμνώ ποιητικά τον έρωτα
κι ας έχει πια φθαρεί
Παλεύω με τις λέξεις μου τον θάνατο
κι ας ξέρω θα νικήσει
Βουτώ τους στίχους μου στον πόνο
να μη θεριεύει ανείπωτος.
Στέκομαι εδώ,
με τις γροθιές σφιγμένες
γελοίο απομεινάρι μιας άλλης εποχής.
Κατανοώ πως είναι αδύνατο να ξεχωρίσετε εσείς «το καλύτερό» σας ποίημα σας αλλά μπορείτε να παραθέσετε ένα από τα πιο δημοφιλή σας;
ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Είσαι τόσο όμορφη!
Κι όμως
μπορεί να μην το ξέρεις.
Χειρότερα ακόμη: μπορεί
να μην το μάθεις ποτέ
αν —για κακή σου τύχη—
όσοι καθίσουν δίπλα σου
αποδειχτούν τόσο δειλοί
όσο εγώ.
Μπορεί ο άνθρωπος να ζει σε μια κατάσταση συνεχούς ευτυχίας;
ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ
Ώρες ώρες έρχεται η άμπωτη
και μας αδειάζει.
Μένουμε κόκαλα και σάρκες.
Χωρίς ψυχή, σερνόμαστε χαμένοι.
Κι ύστερα να σου η πλημμυρίδα.
Φουσκώνουμε, τραβούμε
αισιόδοξα μπροστά.
Κι ύστερα πάλι,
έρχεται η άμπωτη.
Μπορεί η ποίηση να αλλάξει τους ανθρώπους;
ΑΠΟ «ποιητές» ΣΕ Ποιητές
Φτάνει να ποιείτε λέξεις, «ποιητές».
Ποιήσατε συνειδήσεις
– ποιήσατε ανθρώπους.
Μόνο τότε θα γίνετε Ποιητές.
Τι σημαίνει για σας να ζει κανείς ποιητικά;
ΤΟ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ
Θα χάσω το δάσος για ένα δέντρο
κι ας φαίνομαι σε κάποιους αδαής.
Θα αγκαλιάσω το πρώτο δέντρο που θα βρω
θα ξαποστάσω ευγνώμων στη σκιά του.
Βρείτε εσείς το δάσος
–καιροσκόποι, πλεονέκτες–
και αφήστε το δέντρο σ’ εμένα
και στους όμοιούς μου.
Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στη ποίησή σας είναι οι τύψεις. Ποια είναι αυτά για τα οποία οφείλει να αισθάνεται τύψεις ο άνθρωπος;
Μέτρα τη ζωή που δεν έζησες,
επειδή δεν τόλμησες.
Μέτρα τις χαρές που δεν χάρηκες,
επειδή δεν τόλμησες.
Μέτρα τους έρωτες.
Μέτρα μετά τις λύπες σου
– αυτό που δεν έγινες
κι αυτό που δεν θα ’σαι.
Μέτρα τον πόνο τού τι είσαι
γνωρίζοντας πως γι’ αυτό που δεν είσαι,
φταις επί το πλείστον εσύ.
Tι θα μας λέγατε για την σύγχρονη τεχνολογική εποχή;
ΔΕΙΚΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Μετριέται πλέον η μοναξιά.
Βρήκε στις μέρες μας μονάδα μέτρησης:
όσο πιο πολλούς friends
τόσο πιο πολύ μόνοι.
Και ο έρωτας; Πώς προσαρμόζεται ο έρωτας στην εποχή της τεχνολογίας;
Τι να σου τραγουδήσει,
κόρη όμορφη και λυγερή,
τώρα που τα ’χεις όλα σε mp3;
Τι σόι ποίημα να σου γράψει
που να χωράει σε tweet;
Θέλει να σου φωνάξει «σε αγαπώ»
μα δεν μπορεί.
Δεν ξέρει πώς.
Γι’ αυτό σου κάνει like
στην τελευταία σου selfie.
Είναι φανερό πως η φύση είναι για σας το καταφύγιό σας. Τι βρίσκετε στη φύση που δεν μπορεί να σας προσφέρει μια εξελιγμένη πόλη;
Για χρόνια δεν ήξερα γιατί
αρέσει τόσο στους ανθρώπους
να βλέπουν θάλασσα και ουρανό.
Τώρα καταλαβαίνω
πως είναι επειδή
εκεί
δεν έχει ανθρώπους
Προβληματίζεστε καθημερινά με τα τεκταινόμενα… ανησυχείτε για το μέλλον των παιδιών μας και τις μελλοντικές γενιές… Tι φταίει και καταντήσαμε έτσι;
Δεν φταίει ο άνεμος που μας σκορπά
— φταίει που είμαστε φύλλα.
Γράφετε για τον Θάνατο την απώλεια και την ματαίωση με την ίδια ένταση και συχνότητα που γράφετε για την ομορφιά και τον έρωτα. Υπάρχει κάτι που συνδέει αυτές τις δύο θεματικές;
ΕΡΩΤΑΣ/ΘΑΝΑΤΟΣ
(1)
Ο θάνατος φτάνει στο απόγειό του
όταν παίρνει ερωτευμένους.
(2)
Ο έρωτας φτάνει στο απόγειό του
όταν πεθαίνεις γι’ αυτόν.
Πώς θα χαρακτηρίζατε την ποίησή σας ; Μια ωμή πραγματικότητα; Αλήθειες που όσο και αν πονούν δεν παύουν να είναι αλήθειες αποτυπωμένες στο χαρτί;
Θα θέσω τέρμα στη ζωή μου.
«Ποιητής αυτόχειρας».
Θα σκίσω τα βιβλία μου
Θα φάω μια-μια τις σελίδες.
Το πρωί θα με βρουν νεκρό
«από υπερβολική δόση ωμής ποίησης».
Με όλα αυτά που βλέπετε και προβλέπετε ως ποιητής… υπάρχει τελικά ελπίδα;
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ
Όταν ο φόβος φοβηθεί
όταν η αγάπη δεν θα ’χει κάτι ν’ αγαπήσει
όταν η χαρά θα μοιάζει θλίψη
και η οργή μας θα κοιμάται μαλθακή
τότε θα έχουν όλα πια χαθεί
και η ελπίδα ταπεινά θα ξεπροβάλει.
Ποιός είναι ποιητικά ο Στέφανος Παντελίδης … Τι σας διακρίνει;
Φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν
πάνω σε βράχους και γκρεμούς.
Με τρέφει η γη η άγονη
και ανθίζω μονάχα
τις μαύρες νύχτες του χειμώνα.
Η ευωδία μου είναι δώρο
για εκτός νόρμας στοχαστές
που παν γυρεύοντας
πάνω σε βράχους και γκρεμούς.
Δεν είμαι για τις γλάστρες τους
δεν είμαι για τα βάζα τους εγώ
— να βάλουν άλλους μέσα.
Γνωρίστε την ποίηση του Στέφανου Παντελίδη ακολουθώντας το Instagram profile @stephanospantelides ή μέσω των ποιητικών συλλογών του: Εκεί που δεν με σπέρνουν – Βακχικόν – Αθήνα 2019
Πάω γυρεύοντας (κατά τον δαίμονα εαυτού) – Βακχικόν – Αθήνα 2016 Εκτός νόρμας – abookworm publications – Λευκωσία 2014
Παρακολουθήσετε στο youtube μια μικρή παρουσίαση της πρόσφατης ποιητικής του συλλογής εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=GPKUVEZ1_20&t=2s
