17.9 C
Paphos
Friday, March 29, 2024

Συλλογική Αφύπνιση ή Ληθαργικός Εξαναγκασμός [του Δώρου Παφίτη]

Ο τρόπος που λειτούργησαν και ακόμη λειτουργούν τα κόμματα εξουσίας έχει επιφέρει μια μορφή σκλαβοποίησης του ελεύθερου κριτικού πνεύματος, πλανώντας την πλειονότητα των πολιτών να παραιτηθούν από μια άνευ όρων επιθυμία αναζήτησης της αλήθειας και να συμμορφώνονται αμαχητί.

Βαδίζουμε σήμερα σε σκοτεινά μονοπάτια, όπου η συνείδηση και η ηθική τούτης της χώρας έχουν αγγίξει το πιο χαμηλό επίπεδο. Μια σύντομη ανάλυση καθιστά πρόδηλη τη διαχρονική ανεπάρκεια των κομμάτων εξουσίας. Ιδιαίτερη θλίψη προκαλεί η σιωπή και η αμφίρροπη στάση που τηρούν όλοι αυτοί, τους οποίους οι πολίτες έχουν εμπιστευτεί κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, και στους οποίους εναπόθεσαν το μέλλον, τις ελπίδες και προσδοκίες τους, αλλά όλοι αυτοί, όπως προκύπτει, δεν πολιτεύονταν και εξακολουθούν να μην πολιτεύονται, με γνώμονα το κοινωνικό συλλογικό συμφέρον. Έκδηλη κοροϊδία είναι πλέον και οι «δογματικές», αριστοτεχνικά στημένες αντιμαχίες (εθνικό και διαφθορά) που λαμβάνουν χώρα συνεχώς αλλά εντείνονται πριν από κάθε εκλογική διαμάχη, όπου στο βωμό της ψηφοθηρίας όλα κατ’ αυτούς επιτρέπονται.

Οι πολίτες διερωτώνται τι απέγιναν όλες εκείνες οι δήθεν ιδεολογικές πεποιθήσεις, οι οποίες ως είθισται διατυπώνονταν κατά κανόνα με όρους υπερβολής. Είδαμε να εμφανίζονται οι πιο αδιανόητες εκτροπές: ο ‘’ακραιφνής εθνικισμός’’ των ενωτικών έχει περάσει στην υπηρεσία του πολιτικού ρεαλισμού, έτοιμου να συμβιβαστεί άνευ όρων με τον κατακτητή. Για τους δήθεν Κομμουνιστές, το σύνθημα της επαναπροσέγγισης έχει πλέον επισκιάσει κάθε λογική θεώρηση της πραγματικότητας. Πολιτικά σχήματα του κεντρώου χώρου, που διχοτομηθήκαν και τριχοτομηθήκαν, επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά με συνέπια όπως έκαναν για δεκαετίες ότι παραδέρνουν από σκόπελο σε σκόπελο, σαν μεθυσμένη σημαδούρα. Μπροστά στην προεκλογική πίεση, έχασαν κάθε μέτρο αξιοπρέπειας αφού κοκορομαχούν για το ποιος έφαγε τα λιγότερα. Τέτοιες πολιτικές νοοτροπίες, στερούνται νοήματος αφού τα κόμματα που τις συντηρούν έχουν χάσει κάθε έννομο προσανατολισμό, εφόσον έχουν απωλέσει τις πυξίδες του ηθικού πολιτικοκοινωνικού τους ρόλου.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Φαίνεται όμως πως η ρουτίνα του βολέματος και του κομματικού εγκλωβισμού έχει ροκανίσει τους πάντες και τα πάντα, οδηγώντας μας εδώ που βρισκόμαστε σήμερα! Ο κομματικός πατριωτισμός του κάθε πολίτη, με τον οποίο κανένας δεν αποτόλμησε να τα βάλει σθεναρά, ανακυκλώνει και επαναφέρει στην εξουσία πρόσωπα που ήταν και παραμένουν πρωτεργάτες του σημερινού ηθικοπνευματικού ξεπεσμού της κοινωνίας μας, με τους πολίτες να μη διαθέτουν (παρά τα όλα όσα έχουν συμβεί) το ανάλογο θάρρος να διαγράψουν και να τιμωρήσουν τους πιο ανυπόληπτους πολιτικούς ανάμεσά τους. Οι Κύπριοι των Οκτωβριανών, του 1955-59, του 1974, του 2004, δεν ήταν κάποιοι ξένοι προς εμάς (τους νεοκύπριους, όπως θα μας αποκαλούσαν με παράπονο όλοι αυτοί που θυσιάστηκαν για μας), που παρασυρόμενοι από τον άκρατο κομματισμό, έχουμε προσωρινώς χάσει τον προσανατολισμό μας. Είμαστε αναμφίβολα πλασμένοι από το πρόπλασμα εκείνο της επαναστατικότητας και της αντίστασης που γεννούσε αβίαστα η άρνηση των πατέρων μας στην καταπίεση. Χωρίς περιστροφές, πρέπει επιτέλους να αποκαταστήσουμε την ηθική και να επαναφέρουμε την προσήλωση στις αξίες εκείνες που θα μπορέσουν να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα.

Έχω επανειλημμένα εκφράσει την πεποίθηση ότι η ελεύθερη πολιτική άποψη και παρέμβαση των πολιτών δεν εξυπηρετείται από την τυχάρπαστη στρατολόγηση στα κόμματα, που οδηγεί αναπόφευκτα σε κομματικό εγκλωβισμό. Θεωρώ όντως ότι, οι ιδέες, οι αρχές και οι άξιες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν τα κόμματα γίνονται πιο τυποποιημένες και αρτηριοσκληρωτικές όσο μεγαλύτερη και αγωνιώδης γίνεται η εργολαβική επιβολή της πειθαρχίας και αφοσίωσης στο εσωτερικό ενός κόμματος. Στο σημείο αυτό παύουν να παράγουν πολιτική, αποπροσανατολίζονται και μετατρέπονται σε σφετεριστές των ιδανικών του κάθε ψηφοφόρου, μετατρέποντάς τον εκβιαστικά σε άβουλο υπηρέτη του δικού τους ολοκληρωτισμού. Η μανιώδης εξελικτική πορεία των κομμάτων εξουσίας τις τελευταίες δεκαετίες φανέρωσε μια δομική ακυρωτική ανωμαλία μεταξύ του διαπλαστικού λόγου και ρόλου τους μέσα στην κοινωνία και σε αυτό που κατέληξαν να είναι, το οποίο συνοψίζεται στο εξής: «λεηλατικές συμμορίες που δικαιούνται να λαφυραγωγούν το κράτος και τους πολίτες».

Ο τρόπος που λειτούργησαν και ακόμη λειτουργούν τα κόμματα εξουσίας έχει επιφέρει μια μορφή σκλαβοποίησης του ελεύθερου κριτικού πνεύματος, πλανώντας την πλειονότητα των πολιτών να παραιτηθούν από μια άνευ όρων επιθυμία αναζήτησης της αλήθειας και να συμμορφώνονται αμαχητί. Είναι καιρός λοιπόν να καταμετρηθούν όλοι εκείνοι που εκτιμούν ότι η αποκήρυξη του τρόπου που πολιτεύονται οι πολιτικοί άρχοντες της χώρας μας συνιστά αδήριτη ανάγκη, με την ταυτόχρονη επανένταξη και άμεση εμπλοκή των πολτών στην πολιτική διαδικασία. Μια τέτοια προοπτική εξυπακούεται ότι δεν θα προέκυπτε διά της βίας, παρά μόνο μέσα από μια προσπάθεια συλλογικής αφύπνισης από την πλάνη και τον ληθαργικό εξαναγκασμό, που υποβοηθήθηκε δυστυχώς και από την πανδημία με τα τόσο κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που έχει επιφορτίσει τους πολίτες.

Η συλλογική αυτή αφύπνιση θα βοηθήσει στην αναγνώριση και ανάδειξη εκείνων που είναι έτοιμοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους ενώπιον του εκλογικού σώματος, ως εντολοδόχοι, και να είναι απόλυτα υπόλογοι σε αυτό, τιμωρώντας ταυτόχρονα εκείνους που πουλάνε εκδούλευση και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα μετά την εκλογή τους. Ας πούμε λοιπόν μια φορά «ναι» σε αυτούς που δουλεύουν για μας και «όχι» σε αυτούς που μια ζωή μας δουλεύουν.

Δρ. Δώρος Παφίτης
Υποψήφιος Βουλευτής Πάφου
ΕΔΕΚ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ