Ως απλοί πολίτες αυτού του τόπου, τα όσα βλέπουμε και ακούμε το τελευταίο διάστημα σε σχέση με τα διαβατήρια μας προκαλούν μια μεγάλη αποστροφή προς το “σύστημα”, ακόμη μεγαλύτερη από εκείνη που ήδη είχαμε ως τώρα.
Εμείς οι απλοί πολίτες, οι καθημερινοί βιοπαλαιστές που σε 2-3 μήνες θα κληθούμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα των απολύσεων και των εκποιήσεων δεν ενδιαφερόμαστε για το πόσο χάλια τα κάνατε, δεν μας νοιάζει για το πόσο άγαρμπα καταφέρατε να φέρετε τα πάνω κάτω και για το πόσο ερασιτεχνικά χειριστήκατε το θέμα “διαβατήρια”. Η μεγάλη μας έγνοια και το ειλικρινές μας ενδιαφέρον είναι πως η κοινωνία θα συνεχίσει να επιβιώνει, πως εμείς θα συνεχίσουμε να αναπνέουμε και δεν θα στραγγαλιστούμε από τις πράξεις ή τις απραξίες σας.
Ας πάρουμε ως δεδομένο, δεν το αμφισβητεί κανείς νομίζω, ότι το προσεχές εξάμηνο θα είναι πολύ δύσκολο και κρίσιμο δεδομένης και της επιδημιολογικής εικόνας των χωρών από τις οποίες έχουμε Τουρίστες (Αγγλία, Ρωσία, Ισραήλ). Άρα ο Τουρισμός λίγα αναμένεται να δώσει (εως καθόλου) στην αλυσίδα της τοπικής οικονομίας.
Από την άλλη το επενδυτικό πρόγραμμα με τα διαβατήρια, όσα λάθη και να έγιναν, όσες σκοπιμότητες και αν υπήρξαν, όσες παράτυπες χαλαρώσεις και αν εφαρμόστηκαν θα μπορουσε και (ακόμη μπορεί) να λειτουργήσει ως ανάχωμα σε περίπτωση μιας οικονομικής κατρακύλας του τόπου μας. Για το ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα που έφερνε συνάλλαγμα στην Κύπρο μετατράπηκε τελικά σε αχίλλειο πτέρνα με κριτήρια που έχουν κυριολεκτικά γίνει χάρβαλο δεν φταίει ο κόσμος.
Για να ακριβολογούμε, δεν επικροτούμε ούτε τις παρανομίες, ούτε τις ύποπτες διαδρομές χρήματος, ούτε το ξέπλυμα, ούτε τα “ύποπτα” συμβόλαια πολιτογραφήσεων στα δικηγορικά γραφεία που υπογράφησαν. Ο κόσμος όμως διεκδικεί τη διατήρηση του προγράμματος, κάτω από σωστές πρακτικές, νόμιμες διαδικασίες που δεν θα αφήνουν εκτεθειμένη την πατρίδα μας έναντι οποιουδήποτε και κυρίως έναντι των Ευρωπαίων εταίρων μας στην ΕΕ.
Κύριοι,
ο οικοδόμος, ο αρχιτέκτονας, ο πολιτικός μηχανικός, ο δικηγόρος των €1000, ο εστιάτορας, το γκαρσόνι, η πωλήτρια, ο λαντζέρης, η υπάλληλος στο συνοικιακό μπακάλικο, ο περιπτεράς, ο ταξιτζής, ο υδραυλικός, ο πελεκάνος, ο βενζινοπώλης, ο μάγειρας, η καμαριέρα, ο τάχα μάνατζερ των €1200, ο σουβλιτσιής ή όποιος άλλος επαγγελματίας αγωνίζεται για να πάρει ένα μεροκάματο στο σπίτι δεν μπορεί να δεχθεί ότι την ώρα που η πατρίδα μας βρισκόταν σε lockdown κάποιοι εκεί έξω είχαν ως μοναδική έγνοια να την εκθέσουν διεθνώς και να την αναποδογυρίσουν.
Επαναλάμβάνω πως ως κοινωνία και ως πολίτες δεν επικροτούμε καμία έκνομη πράξη, δεν επικροτούμε όμως ούτε πρακτικές εθνικής προδοσίας που μπορεί να κρύβονται πίσω από μικροπολιτικά συμφέροντα.
Εμείς, οι απλοί πολίτες, θέλουμε διαφάνεια. Ποιοι είναι οι ένοχοι της ασυδοσίας; Να λογοδοτήσουν; Ποιοι δεν έπραξαν με τίμιο τρόπο το καθήκον τους, να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα απαιτούμε (δεν διεκδικούμε απλώς) να εφαρμόσετε τις ασφαλιστικές δικλίδες που θα επιτρέψουν τη συνέχιση του επενδυτικού προγράμματος πολιτογραφήσεων όπως γίνεται εδώ και χρόνια σε νόμιμα πλαίσια. Θέλουμε επιτέλους δημοσιοποίηση των εκθέσεων και των πορισμάτων των ερευνών που διατάζετε από ανεξάρτητους ή μη φορείς που σχετίζονται με το θέμα και φυσικά θέλουμε να μάθουμε και ποιοι είναι οι εθνικοί μειοδότες (αυτός που ξεπουλάει το κρατικό συμφέρον).
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε (εσείς σίγουρα δεν το ξεχνάτε) έρχονται εκλογές και θα θέλετε, όπως συχνά διατείνεστε να εμπιστευτούμε τους πιο έντιμους, τους πιο ειλικρινείς, τους πιο μάχιμους και διεκδικητικούς, μακριά απο κουμπαροκρατίες, μακριά απο ιδιοτέλεια, μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα. Ή μήπως όχι;
