Διαχρονικά, κάθε καλοκαίρι βλέπουμε τις πυρκαγιές να αποτελούν συχνό, αν όχι καθημερινό φαινόμενο, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Τα τελευταία δε χρόνια βλέπουμε το φαινόμενο αυτό να κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα αλλά και την ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου. Φέτος, το όλο φαινόμενο έχει πραγματικά πάρει τραγικές διαστάσεις. Τόσο η τεραστίων διαστάσεων πυρκαγιά στον Αρακαπά, η οποία μάλιστα έχει στοιχήσει και ανθρώπινες ζωές, αλλά και άλλες πυρκαγιές σε διάφορες γωνιές του νησιού, αλλά πρωτίστως οι τεραστίων διαστάσεων καταστροφές σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Ελλάδος και κατά την έκταση της λεκάνης της Μεσογείου, κρούουν πραγματικά τον κώδωνα του κινδύνου.
Πιο συγκεκριμένα, αφενός το εν λόγω γεγονός πρέπει να μας προβληματίζει ως προς την αδυναμία των αρχών να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα τα οποία να είναι σε θέση να περιορίζουν τόσο την έκταση όσο και τις επιπτώσεις των πυρκαγιών και των παρελκομένων τους καταστροφών. Αφετέρου δε, το όλο φαινόμενο μας προβληματίζει ως προς την επιδείνωση των κλιματικών αλλαγών και οι ολοένα αυξανόμενες επιπτώσεις στην επιβάρυνση των κλιματολογικών συνθηκών του πλανήτη τις οποίες επιφέρουν οι εν λόγω πυρκαγιές.
Οι πιο πάνω συνέπειες γίνονται τραγικότερες και πιο καταστροφικές, όταν αυτές απειλούν δάση και γενικότερα όταν πλήττουν τον φυσικό μας πλούτο. Τα δάση αποτελούν καταφύγιο για χιλιάδες είδη φυτών και ζώων, και κατ’ επέκταση αποτελούν καταλύτη και για τη διάσωση του οικοσυστήματος. Τα δάση και γενικότερα οι βιότοποι έχουν τους δικούς τους κανόνες και λειτουργίες, συχνά αόρατες στο ανθρώπινο μάτι. Αποτελούν τη φυσική μας ασπίδα έναντι των πλημμυρών, της διάβρωσης του εδάφους και της κλιματικής κρίσης, ενώ είναι οι πνεύμονες τόσο της Γης, όσο και του ανθρώπου.
Δυστυχώς όμως, όσο εντείνεται η κλιματική αλλαγή και η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, τόσο πιο ευάλωτα γίνονται τα δάση και οι βιότοποι. Μια δασική πυρκαγιά έχει σοβαρές και άμεσες επιπτώσεις σε ζώα, πουλιά και φυτά, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στο αγροτικό εισόδημα, στις περιουσίες και τις υποδομές, έχει σοβαρό οικονομικό κόστος για την καταστολή της και μπορεί όπως έχουμε δυστυχώς βιώσει προσφάτως με τραγικό τρόπο να καταλήξει σε απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Σε βάθος χρόνου, το εν λόγω φαινόμενο μπορεί να οδηγήσει στην οριστική απώλεια βλάστησης, στη διάβρωση του εδάφους και τελικά στην αύξηση των πλημμυρών και την ερημοποίηση. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ακόμη πόσο πιο τραγικές μπορεί να είναι οι συνέπειες όταν οι καταστροφές δασών και βιοτόπων είναι μαζικές, εκτεταμένες και παίρνουν τις τερατώδεις διαστάσεις τις οποίες είδαμε να λαμβάνουν κατά το φετινό καλοκαίρι.
Τόσο σε κρατικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο λοιπόν πρέπει να σημάνει κόκκινο. Πρέπει επιτέλους οι κυβερνήσεις αλλά και τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιληφθούν την σοβαρότητα και την κρισιμότητα της όλης κατάστασης, Τόσο όσο αφορά τη δημιουργία μηχανισμών και εργαλείων συστηματικής, αποτελεσματικής και ουσιαστικής πρόβλεψης μελλοντικών καταστροφών ανάλογου μεγέθους, όσο και την αναδιαμόρφωση της στάσης, της κουλτούρας και της γενικότερης παιδείας των πολιτών απέναντι από τέτοια φερόμενα. Ας ληφθούν επιτέλους δραστικά και ουσιαστικά μέτρα προτού να είναι αργά και προτού να θρηνήσουμε επί οριστικών και αμετάκλητων ερειπίων.
Κλείνοντας εκφράζω τον απεριόριστο θαυμασμό μου στα μέλη του τμήματος δασών, της πυροσβεστικής, της πολιτικής άμυνας αλλά και τους δεκάδες εθελοντές, που την κρίσιμη στιγμή αποδεικνύουν το μεγαλείο της ψυχής τους, που με αυταπάρνηση και με θυσία συνεισφέρουν το άπαν των δυνάμεων τους για να συνδράμουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών.
Ζήνωνας Ζήνωνος
