‘Ενα βιβλίο λογοτεχνικής ποίησης του Αλέκου Κωνσταντίνου κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο “Περιπλανήσεις” .Πρόκειται για την δεύτερη του Ποιητική Συλλογή που περιλαμβάνει ποικίλα περιεχόμενα όπως τη “Διαδρομή”, τους “Μονολόγους”, τα “Ερωτικά”, την “πατρίδα”, “Βίος και Πολιτεία” και “Επίλογος”.
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί το Σάββατο 16 Απριλίου 2022 στις 18:00 το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Πόλης Χρυσοχούς. Στην απαγγελία η Ναταλία…
Ο Αλέκος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 22/9/1955. Οι γονείς του ήσαν Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί. Ο μεν πατέρας του καταγόταν από το Σουδάν και η μητέρα του από την Κύπρο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην όμορφη Λεμεσό . Αποφοίτησε από το Β’ Οικονομικό Γυμνάσιο της Λεμεσού το 1974. Δεν έτυχε ανώτερης εκπαίδευσης. Εργάστηκε σε διάφορες εργασίες. Όπως ως γερανοδηγός, αχθοφόρος στο λιμάνι, ταχυδρόμος σε εταιρεία και εργάτης σε εργοστάσιο. Μετά από σχετικές εξετάσεις που έδωσε εργάτηκε υπάλληλος στην Τράπεζα Barclays για 22 χρόνια. Το 1999 αποφάσισε με τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του Νάντιας να εγκατασταθεί στην Αργάκα και ακολούθως στην Πόλη Χρυσοχούς. Άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα το 2016.
Το βιβλίο ποίησης “Περιπλανήσεις” του Αλέκου Κωνσταντίνου διανθίζεται με πλούσιο φωτογραφικό ονειρεμένων τοπίων, της θάλασσας, ηλιοβασιλεμάτων , το Καράβι της Κερύνειας με κάστρα που επιμελήθηκε ο φωτογραφικός φακός της συζύγου του ποιητή, Νάντιας Κωνσταντίνου.
Στα ποιήματα του ξεχωρίζουν οι “Άνθρωποι μόνοι” που ο ποιητής μέσα από τους στίχους του ποιήματος αναφέρεται στην μοναξιά των ανθρώπων που βρίσκονται όμως μεταξύ τόσων μαζί…αλλά και στο “Φως” που όπως λέει … δεν ήταν απλά ένα όνειρο, το σκοτάδι ήταν που φώς έγινε …
Ακόμη στην “Πόλη” που ο ποιητής Αλέκος Κωνσταντίνου δεν ξέρει τι να θυμηθεί και τι να ονειρευτεί. Το πρωινό εκείνο στην θάλασσα με του φλοίσβου τον ήχο, τα σκυλιά που τραγουδούν, τα χρόνια που πέρασαν, η πόλη που άδειασε τα νοερά ταξίδια στο Μαρόκκο, στο Μαρακές, στην Αλεξάνδρεια, στις Πυραμίδες και στο Πόρτο – Ρίκο αλλά και στην πόλη που περίμενε και που εκεί, όπως αναφέρει μείναμε!
Πολλά μηνύματα όμως ο ποιητής στέλνει και στο ποιήμα του “O τελευταίος σταθμός” σε εκείνο το τρένο των δώδεκα, στο τρένο της τελευταίας γραμμής, στην στροφή πριν την τελευταία στάση, και που μια θέση ζητά, σημειώνει, πλάϊ στον Θεό. Επίσης στο “Γλυκό του κουταλιού” που ο Αλέκος Κωνσταντίνου χαρακτηρίζει την ζωή, πνοή και αλήθεια, γλυκό του κουταλιού και που κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι τ’ όνειρο έγινε ζωή! Συγκίνηση προκαλεί και το ποίημα του αφιέρωμα στα “Πουλιά και τα Ζώα” που χάραξαν την δική τους μοίρα…αλλά και το ποίημα “Zωντανοί μείναμε” μέσω του οποίου ο ποιητής αποχαιρετά τους φίλους από τα παλιά και τους δίδει ραντεβού στην άλλη ζωή…
Ακόμη στο ποίημα “Νάντια” που όπως αναφέρει ο ποιητής τίποτε δεν ωφελεί μόνο ένα φιλί…αλλά και στα “Nαυάγια” που ο αέρας ακόμη φυσά, η θάλασσα εκεί και ο ποιητής να είναι παντού, να φεύγει και να έρχεται και τα ναυάγια να γυρεύει…
Ξεχωριστό χαρακτηρίζεται και το ποίημα του “Zητείται άνθρωπος” στο οποίο ο ποιητής αναφέρει διευκρινίζει πως δεν ζητείται άγγελος αλλά απλός άνθρπος των φτωχών, των στενών, των δρόμων , της αλάνας και των ακρογιαλιών…
Ο Αλέκος Κωνσταντίνου είναι ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης , άνθρωπος των γραμμάτων που μέσα από τους στίχους του μεταδίδει μηνύματα αισιοδοξίας, ρομαντισμού, αλήθειας, ελπίδας , ονείρων, και πίστης . Είναι από τους ανθρώπους που, όπως μας είπε, η ποίηση αποτελεί τέχνη που βοηθά την κοινωνία …
Κική Περικλέους
