Οι αρνητικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στην οικονομία από το “lockdown” έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο έντονες. Το αμέσως επόμενο διάστημα μάλιστα θα ισχυροποιηθούν.
Κάποιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων και χωρών που έχουν πληγεί ισχυρά από την πανδημία έχουν αντιληφθεί το βάθος της επικείμενης κοινωνικοοικονομικής κρίσης και ως εκ τούτου έχουν ξεκινήσει σταδιακά να άρουν τα περιοριστικά μέτρα.
Όπου και να κινηθείς, έστω αυστηρά για επαγγελματικούς λόγους, βλέπεις ουρές κόσμου. Στις τράπεζες, στις υπεραγορές, στις υπηρεσίες ταχυμεταφορών, στα ταχυδρομεία, παντού.
Μια κοινωνία που παλεύει να λειτουργήσει εν μέσω μέτρων περιορισμού που δεν μπορούν να συνεχιστούν για πάντα.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να σταθμιστεί η ζημιά που προκαλείται από την παρατεταμένη αναστολή λειτουργίας ή υπολειτουργίας επιχειρήσεων και να ισοζυγιστεί με μια στρατηγική διαχείρισης των κρουσμάτων και των νοσηλιών.
Προφανώς το, μένουν τα πάντα κλειστά και όλοι σπίτι μέχρι να μηδενιστούν τα κρούσματα, δεν μπορεί να θεωρηθεί στρατηγική που να περιλαμβάνει και, στον βαθμό του εφικτού, την ομαλή επανεκκίνηση οικονομίας και κοινωνίας.
Σε κάθε περίπτωση, άλλο κοινωνική απόσταση και άλλο κοινωνική αποδόμηση, χρειάζεται να τα διακρίνουμε για να ξέρουμε που σταματά το πρώτο και ξεκινά το δεύτερο.
