22.9 C
Paphos
Friday, March 29, 2024

Περί Οίνου: “Άλλο κάλο κρασί και άλλο μου αρέσει”!

Στις μέρες μας δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι υπάρχει κόσμος που τρώει σε ταβέρνες που δεν διεκδικούν γαστρονομικά βραβεία, όμως του αρέσει. Κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει ότι υπάρχουν συνάνθρωποι μας που συχνάζουν σε μαγαζιά που μπορεί να μην θεωρούνται και “τα πιο top” όμως τους αρέσει όπως και ότι κάποιοι άλλοι μπορεί να πληρώνουν 5-6 ευρώ το καφέ τους όμως και πάλι τους αρέσει. Υπάρχουν ακόμη άτομα ανάμεσα μας, φίλοι, γνωστοί ή άγνωστοι που πίνουν κρασί της νταμιτζάνας και τους ενθουσιάζει. Εδώ ταιριάζει γάντι το σωστό απόφθεγμα “Περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα”.

Πέραν από το σεβασμό μας προς τα γούστα και τις προτιμήσεις μας πρέπει να διαχωρίζουμε με ειλικρίνεια “τι μας αρέσει και τι είναι όμως αντικειμενικά καλό”. Γιατί άλλο πράμα η προσωπική προτίμηση και άλλο το αντικειμενικά καλό. Γιατί άλλο πράμα μου αρέσει το τάδε κρασί και άλλο το τάδε κρασί είναι καλό.

Γιατί το κρασί που μου αρέσει μπορεί αντικειμενικά να κρίνεται ως κακό και αυτό που δεν μου αρέσει να είναι, στη βάση ποιοτικών κριτηρίων που καθορίζουν οι ειδικοί, αρκετά καλό.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Είναι πολύ επικίνδυνο να ισχυρίζεται κάνεις σήμερα, χωρίς ιδιαίτερες οινικές γνώσεις, ότι αφού μου αρέσει είναι απαραίτητα και καλό. Σήμερα που η επιστήμη της Αμπελουργία και της Οινολογίας έχει προχωρήσει τόσο πολύ, σήμερα που φτάσαμε σε επίπεδο να έχουμε την χαρά να υπάρχουν κρασιά “διαμάντια” που ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν δεν μπορούν να υπάρχουν απόλυτες προσεγγίσεις και θέσφατα γύρω από το θέμα αυτό.

Σήμερα η σωστή στάση απέναντι στην οινική πρόοδο που στο πέρασμα του χρόνου έχει συντελεστεί δεν ακούει στο όνομα “δεν είναι καλό” ή στο “είναι αυτό που μου αρέσει”. Σήμερα επιβεβλημένη φαντάζει για τον καθένα μας η ανάγκη για συνεχή ενημέρωση γύρω από το θέμα αλλά ακόμη και η εκπαίδευση του καταναλωτή σε κάποιες περιπτώσεις για να μπορέσει κάποια στιγμή και ο ίδιος (δίχως βοήθεια) να είναι σωστός κριτής της οινικής ποιότητας (ποικιλία, γεύση, άρωμα κλπ).

Στο κάτω κάτω αν μελετήσει κανείς τις πωλήσεις των κρασιών ανά το Παγκόσμιο θα δει ότι αυτό που πίνουν οι πολλοί, (βάσει πωλήσεων και όγκου παραγωγής) άρα αυτό που τους αρέσει δεν είναι σε καμία περίπτωση το καλύτερο.

Συνήθως πρώτα στις προτιμήσεις του κοινού είναι κρασιά που μπορούν να καταναλωθούν εύκολα, κρασιά που δεν απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις η οινική κουλτούρα. Από την άλλη τα καλά κρασιά που για να τα απολαύσεις χρειάζεται εξειδικευμένη γνώση δεν έχουν πάντα την ίδια τύχη (και αποτελέσματα) στις πωλήσεις.

Για παράδειγμα ένα Ξινό μαύρο σπάνια γοήτευσε ένα καταναλωτή ενώ το σαφώς μαλακότερο Αγιωργίτικο δεν θα απογοητεύσει όσους το προτιμούν, τουναντίον.

Στο τέλος εκείνο που με ασφάλεια μπορούμε να πούμε είναι ότι στις μέρες μας ο καταναλωτής καθορίζει την επιλογή του. Αν η επιλογή του φαινομενικά δεν είναι το καλό κρασί αλλά ένα χαμηλότερης οινικής αναγνώρισης ή έστω ποιότητας, δεν παίζει στην ουσία και ιδιαίτερο ρόλο αφού στο κάτω κάτω της Γραφής εκείνος είναι που θα καθορίσει το τι θα αγοράσει και το τι θα απολαύσει. 

Κυριάκος Κολοκασίδης, La Bodega cava

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ