19.9 C
Paphos
Wednesday, March 27, 2024

Παρουσίαση βιβλίου του Ζήνωνα Σιερεπεκλή “ΘΥΜΑΜΑΙ” στην Πάφο

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Πάφου σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου του Ζήνωνα Σιερεπεκλή «Θυμάμαι», ένα βιβλίο μνήμης και όχι μόνο…

 Παρουσίαση: Άννα Τσέλεπου

Χαιρετισμοί:

Γιάννος Τσέλεπος, Δημιουργός της Εταιρείας «Τσέλεπος – Οινοποιητική Α.Ε», υπό την ευγενική χορηγία της οποίας εκδόθηκε το βιβλίο.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Ελίζα Χριστοφόρου, Φιλόλογος, εκ μέρους της Δ.Ε της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Πάφου.

Ανάγνωση αποσπασμάτων από τον Ηθοποιό Χρύσανθο Χρυσάνθου

Θα ακολουθήσει αντιφώνηση από τον συγγραφέα.

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στις 19:30, στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Παλιά Ηλεκτρική» στην Πάφο.

Ο σχεδιασμός του εξωφύλλου έγινε από τον συγγραφέα με βάση παιδικό έργο του Οδυσσέα Σιερεπεκλή.

Το βιβλίο εκδίδεται με την ευγενική χορηγία της  ΤΣΕΛΕΠΟΣ ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΕ

 Μνήμη γονέων  και γονέων αυτών που πότισαν την διψασμένη μου ψυχή

 


 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Ζήνων Σιερεπεκλής γεννήθηκε στην Πάφο, στις 11 Νοεμβρίου 1947.

Κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-’59 εναντίον της Αγγλικής αποικιοκρατίας, μαθητής δημοτικού, συνελήφθη και ανακρίθηκε από Τουρκοκύπριους επικουρικούς και Άγγλους στρατιώτες, επειδή συνεργάστηκε με τον ήρωα Γεώργιο Παπαβερκίου.

Σε άλκιμη ηλικία, το 1964, έλαβε μέρος στη μάχη του Κτήματος και στις μάχες της Μανσούρας.

Υπηρέτησε στην Ε.Φ. ως έφεδρος αξιωματικός καταδρομών. Έλαβε μέρος στη μάχη της Κοφίνου το 1967.

Κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, ως Επαρχιακός Γραμματέας του Σοσιαλιστικού κινήματος ΕΔΕΚ στην Πάφο, ηγήθηκε των ένοπλων αντιστασιακών στη μάχη που έγινε στη περιοχή του Δημόσιου κήπου Λεμεσού.

Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Σχολή Αρχιτεκτονικής Sapienza του Πανεπιστημίου Ρώμης, ενώ παράλληλα παρακολούθησε δημοσιογραφία στη Σχολή PRODEO. Αποφοίτησε το 1981.

Αρχιτέκτονας με αξιόλογο και πολυβραβευμένο αρχιτεκτονικό έργο,

τιμήθηκε τρείς φορές με το Κρατικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής· 1996, 2007, 2010.

Το 2008 Βραβεύτηκε από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Κύπρου, ο οποίος προς τιμή του, πραγματοποίησε έκθεση του έργου του, με τον τίτλο:

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, η αρχιτεκτονική του Ζ. Σιερεπεκλή.

Διακρίθηκε με Βραβεία σε είκοσι πέντε Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς.

Δίδαξε, ως Καθηγητής Αρχιτεκτονικής, στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Είναι ο δημιουργός και πρώτος Πρόεδρος του Σωματείου για την καλλιτεχνική φωτογραφία, «Φωτοδός».

Στο πνευματικό και καλλιτεχνικό ενεργητικό του, έχει: τέσσερις ατομικές φωτογραφικές εκθέσεις, συμμετοχή σε πολυάριθμες ομαδικές και μια έκθεση γλυπτικής και μια έκθεση εγχάρακτης ζωγραφικής.

 

Έχει γράψει τα βιβλία:

6Χ6+2, εκδόσεις Φωτοδός, (ISBN 9963-9342-0-X)

«ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ», εκδόσεις Δόμος, (ISBN 978-960-353-168-5)

ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ η γλυπτική του Ζ. Σιερεπεκλή, εκδόσεις Εν τύποις, (ISBN 978-9963-251-27-8)

ΤΡΕΙΣ ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΑΣΊΑ, αυτοέκδοση, (ISBN 978-9963-2444-0-9)

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 

  1. *Σιερ-επε(τ)-κλής

  2. ΟΤΑΝ Ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΧΟΡΕΨΕ

  3. ΕφτΑΗΓιΩΡΚιΕΣ

  4. ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

  5. ΤΟ ΠΕΤΑΣΙ

  6. ΘΗΡΙΑ, ΔΡΑΚΟΙ και ΛΕΟΝΤΕΣ

  7. ΠΑΓΩΤΟ ΚΑΙ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ

  8. ΜΠΑΝΙΑ, στου Κελ Πετρή.

  9. ΣΤΗ ΣΤΕΨΗ ΤΗΣ 2Ης ΕΛΙΣΑΒΕΤ

  10. ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ

  11. ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙΑ

  12. Φρύνη ΑΦΡΟΔυΤΗ

  13. ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

  14. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

  15. ΑΝΑΡΙΤΑ

  16. ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑΤΑ

  17. ΓΛΩΣΣΑΡΙ


 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

 

Η μνήμη, στο βιβλίο αυτό του Ζήνωνα Σιερεπεκλή, όπου και να την αγγίξεις αναβλύζει φως και νερό. Ακόμα κι όταν τα γεγονότα που περιγράφονται είναι οδυνηρά, οι εικόνες προκύπτουν μέσα από τη φωτεινότητα, τη διαύγεια και την υγρασία μιας ζωντανής περιήγησης σε ένα ολοζώντανο παρελθόν.

Η γεωγραφία της μνήμης μέσα από την πένα του Ζήνωνα απλώνεται σαν σκηνικό, μετουσιώνεται σε συνείδηση, βίωμα ζωντανό, τρισδιάστατη εικόνα που από μέσα της αναβιώνει η ίδια η ιστορία της Πάφου, η ιστορία όλων μας, η προσωπική και η συλλογική.

Η γραφίδα του αψεγάδιαστη, διαυγής και διάφανη αφηγείται, περιγράφει, χτίζει και ζωγραφίζει το σύμπαν μέσα στο οποίο κινούνται και συνομιλούν φιγούρες, ζωντανεύουν ήχοι και εικόνες, εξελίσσονται γεγονότα… Με μοναδικό τρόπο σμιλεύει τις λέξεις και τις φέρνει στα εννοιολογικά του μέτρα. Με μοναδικό τρόπο αναστυλώνει εικόνες και σκηνικά, ραντίζει με μυρωδιές και αρώματα, ξυπνά την αφυδατωμένη μας μνήμη.

 

Ελίζα Χριστοφόρου

 

 

Εἶναι ἕνα βιβλίο γραμμένο μὲ πολλή, ὀφειλόμενη, ἀγάπη γιὰ τὸν κόσμο τὸν ὁποῖο περιγράφει, μὲ πλούσια καὶ ὀρθή, γραμματικῶς καὶ συντακτικῶς, ἑλληνικὴ γλώσσα, μὲ ἀφήγηση ρέουσα καὶ ἑλκυστική.

Ἀναβιώνει ἕνα γοητευτικὸ κόσμο, (τόπους καὶ τοὺς ἀνθρώπους – σοβαρούς, σεβαστούς, ἀστείους – ποὺ παρελαύνουν σ᾿ αὐτό).

Ἡ ἀφήγηση χαρακτηρίζεται ἀπὸ οἰκονομία λόγου – μέγιστη ἀρετὴ κάθε κειμένου – ἀπὸ εὔστοχες ψυχολογικὲς παρατηρήσις – ὅπου δεῖ – καὶ ἀπὸ παρεκβολὲς μὲ στοχαστικὲς παρατηρήσεις καὶ φιλοσοφικὲς προσεγγγίσεις.  Χαρακτηρίζεται ἀκόμα ἀπὸ διεισδυτικὴ ματιὰ στὰ ἀντκείμενα καὶ στὰ συμβάντα καὶ ἀπὸ καίριες ἐπισημάνσεις ποὺ ἀναδεικνύουν πρόσωπα καὶ πράγματα.

Τὸ Θυμᾶμαι ἀποτελεῖ δικαίωση τῆς ἀξίας τῆς μνήμης, ὅταν αὐτὴ παρουσιάζει τὰ οὐσιώδη καὶ δίνει τὸν χαρακτήρα ἑνὸς κόσμου χτεσινοῦ, ποὺ φαντάζει ὅμως – μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τῶν ἡμερῶν μας – καὶ πολὺ μακρινός.

 

Γιώργος Χατζηκωστῆς

 

 

Το κείμενο μας μιλά για τα πράγματα του κόσμου μέσα από τη βιωμένη μνήμη-θύμηση του συγγραφέα˙ είναι αυτό το πολύπλοκο υφάδι – που το συνθέτουν οι παιδικές καταβολές, οι γονείς και πρόγονοι, η συνείδησή της καταγωγής, το ξύπνημα της ιστορικής/πολιτικής συνείδησης, τα υψηλά πρότυπα, οι ζωντανοί και πεθαμένοι δάσκαλοι –που συγκρατεί σαν δίχτυ ασφαλείας τη σκέψη και τον δημιουργικό θυμό του συγγραφέα και δεν τα αφήνει να εξαϋλώνονται σε αφηρημένες ιδέες ούτε να εκφυλίζονται σε γραφική λαογραφία, αλλά τα μετουσιώνει σε ποιητική πράξη.

Ο Ζήνωνας ανασηκώνει το πέπλο της λήθης και μας αφήνει να δούμε τον μικρό-μέγα κόσμο του παιδιού που ήταν. Μέσα από το κείμενο αναδύεται ένας κόσμος – φύση και άνθρωποι μαζί – που δεν υπάρχει πια, με τα πάθη και τους πόθους του, τις χαρές, τις λύπες και τους καημούς του.

Ο συγγραφέας θυμάται, συλλογίζεται, αναστοχάζεται, διερωτάται, μνημονεύει με βαθιά αγάπη. Συμπληρώνει με τη μαγεία της τέχνης την ατελή ζωή. Ο άνθρωπος είναι εφήμερος, είναι το ον της στιγμής που γνωρίζει μόνο το παρελθόν του. Η φθορά (που επέρχεται με τη λήθη) αφανίζει τα πάντα καθώς το πέρασμα του χρόνου διαλύει την ομορφιά των πραγμάτων, την ομορφιά του ανθρώπου την οποία μόνο η Τέχνη μπορεί να κρατήσει άφθαρτη – ζωντανή. Η Μνημοσύνη με τις εννέα θυγατέρες της…

Η γλώσσα του κειμένου, ιδιωματική και χυμώδης, φορτίζει τις λέξεις με τη γεύση, την οσμή και την αφή των πραγμάτων – οι λέξεις, με τι σειρά τους, αποδίδουν στα πράγματα την υπόσταση μιας ‘υλικής’ οντολογίας. Το ύφος και το ήθος της γλώσσας ορίζει τελικά και τη λογοτεχνική αξία του κειμένου.

Από το συγκεκριμένο και ιδιωτικό στη στοχαστική ενατένιση. Αυτή η κυκλική αναζήτηση της πραγματικής υπόστασης των πραγμάτων, αυτή η ανήσυχη ματιά που αναζητεί πίσω από τα πράγματα το βαθύτερο νόημα. Η μνήμη και η προσωπική εμπειρία, συντίθενται σε σύντομες, πυκνές στοχαστικές ‘εκρήξεις’. Αυτή η αμφίδρομη κίνηση από την προσωπική μαρτυρία και περιγραφή, στη στοχαστική ενατένιση και συμπυκνωμένο λόγο, δίνει στο κείμενο το ρυθμό του.

 

Μάριος Οικονομίδης

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ