Το πράγμα είναι απλό. Είτε αφήνεις και αφήνεσαι στα χέρια των άλλων να σε χειραγωγούν σαν μαριονέτα και εσύ να είσαι ένας απλός θεατής στην τελευταία θέση στη ζωή σου ή την παίρνεις στα χεράκια σου και ότι γίνει. Τουλάχιστον θα έχει να κάνει με τις δικές σου επιλογές.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και καταστάσεις όπου ο καθένας μας προσπαθεί να βρει τα βήματα του, να κάνει τις επιλογές του και να βρει τον εαυτό του.
Όταν είσαι άνθρωπος αδύναμος, με την έννοια του ότι αφήνεσαι στο να παίρνουν οι άλλοι τις αποφάσεις για σένα, θεωρώντας ότι μόνος ενδεχομένως να κάνεις λάθος και να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες μόνος σου, τότε είσαι απλά μια μαριονέτα και θεατής στη δική σου ζωή.
Αυτό θέλεις; Να είσαι κομπάρσος στο έργο που γράφεις εσύ και όχι ο πρωταγωνιστής; Αυτή την ερώτηση την έκανα πολλές φορές στη ζωή μου ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια. Λίγο η ανασφάλεια, λίγο ο φόβος, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, με τραβούσαν πάντα πίσω ενώ ήξερα ότι μπορούσα να πάω πολύ μπροστά χωρίς σπρώξιμο και χωρίς βοήθεια.
Πάντα είχα φωνή αλλά ζούσα σαν μουγκή. Δεν έβγαινε λέξη από το στόμα μου. Μέχρι που κάποια στιγμή έκανα έκρηξη, με ρίσκο να προκαλέσω τεράστια ζημιά στον εαυτό μου. Ευτυχώς εκεί κοντά ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να με “σώσει” απο μένα την ίδια.
Και έτσι έμαθα πως δεν χρειάζονται υπερβολές και βαρύγδουπες κουβέντες. Λίγα και μετρημένα λόγια μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Να μιλάς άνθρωπε! Να βάζεις και λίγο τον εαυτό σου πιο πάνω. Μην σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, οι δικοί σου, οι φίλοι και οι άγνωστοί σου. Κάνε λάθη, πέσε κάτω και ξανασηκώθου. Τσαλάκωσε την εικόνα σου, γίνε λίγο κωμικός, κλόουν, αυτοσαρκάστου, κάνε τους άλλους να γελάσουν “εις βάρος σου” επείδή εσυ το θες. Αυτό δεν σε κάνει κατώτερο αλλά πιο έξυπνο.
Κανένας δεν είναι καλύτερος από σένα ή ικανότερος. Αρκεί να τολμήσεις και να προσπαθήσεις πάντα με το ρίσκο όχι να αποτύχεις αλλά να μην πετύχεις με την πρωτη.
Δεν αποτυγχάνει αυτός που προσπαθεί αλλά αυτός που μένει αμέτοχος στη ζωή του. Η προσπάθεια ποτέ δεν πηγαίνει χαμένη. Προσπαθώντας και κάνοντας πράγματα μαθαίνεις. Και πάντα θα μαθαίνεις γιατί η ζωή είναι ένα σχολείο από το οποίο δεν θα αποφοιτήσεις ποτέ. Θα μαθαίνεις για σένα και για όλα όσα γίνονται γύρω σου μέχρι τη τελευταία σου ανάσα.
Επαναλαβάνω. Κανείς δεν είναι καλύτερος από σένα. Ούτε εσύ καλύτερος απο τους άλλους. Άρα όλοι στην ίδια μοίρα είμαστε απλά μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι προς όφελος σου.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Το να μην πετύχεις από την πρώτη το στόχο σου δεν σημαίνει ότι δεν θα πετύχεις και στην δεύτερη, τρίτη… προσπάθεια. Αρκεί να την κάνεις. Μην απογοητεύεσαι στο πρώτο εμπόδιο και στη πρώτη δυσκολία.
Αγάπησε τον εαυτό σου λίγο παραπάνω και πίστωσε τον με χρόνο και συνέχισε να προσπαθείς. Η προσπάθεια και η επιπονή, όπως και η υπομονή, είναι όπλα που όλοι μας έχουμε στα χέρια μας και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όταν το αποφασίσουμε με τον σωστό τρόπο.
Εν ολίγοις, αν δεν προσπαθήσεις δεν θα πετύχεις. Όταν αποφασίζεις ότι δεν μπορείς, τότε δεν θα μπορέσεις. Οταν θελήσεις να γίνεις ο καλύτερος, θα γίνεις, αργά ή γρήγορα, θα γίνεις όμως. Όχι για τους άλλους αλλά σένα γιατί είσαι ο καλύτερος εαυτός σου και σου αξίζει η κορυφή.
Μην ξεχνάς στην πορεία σου αυτή να παραμένεις άνθρωπος. Ταπεινός, να βοηθάς, να στηρίζεις, να αγαπάς! Αυτό είναι που σε κάνει να ξεχωρίζεις!
Για αυτό άνθρωπε μου συνέχισε να ελπίζεις, να παλεύεις και να προσπαθείς!
Θα τα καταφέρεις θα το δεις, μόνο μην σταματήσεις να πιστεύεις και να ονειρεύεσαι!
Καλό μας Σαββατοκυρίακο!
