Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός πρώην οικοδόμου από την Πάφο και συγκεκριμένα το Προδρόμι στην Πόλη Χρυσοχούς, ο οποίος δυστυχώς πλέον δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, δημοσιεύθηκε προχθές στη συνδικαλιστική εφημερίδα Εργατικό Βήμα της ΠΕΟ.
Η συνέντευξη αφορά τη ζωή και τη δράση του στελέχους της συντεχνίας Οικοδόμων, Χαράλαμπου Παρασκευά ο οποίος απεβίωσε στις 30 Νοεμβρίου 2020 και δόθηκε στον Επαρχιακό Γραμματέα της ΠΕΟ και Γραμματέα Οικοδόμων, Νεόφυτο Άσσο.
Τα όσα αναφέρει ο κ. Παρασκευά είναι ενδεικτικά του πόσο δύσκολες και απαιτητικές ήταν οι συνθήκες εργασίας αλλά και πως στο πέρασμα του χρόνου οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες διεκδίκησαν τα αιτήματα τους: Διαβάστε αναλυτικά τη δήλωσε ο κ. Παρασκευά:
Γεννημένος το 1939 ο Χαράλαμπος Παρασκευά έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια με τη φτωχή οικογένεια του στο χωριό Προδρόμι της Πόλης Χρυσοχούς. Από την ηλικία των δώδεκα χρονών πήγε «τσιρακούι» στις οικοδομικές εργασίες της περιοχής. Στα πρώτα χρόνια της απασχόλησης του γνώρισε την εκμετάλλευση την αδικία και τη διάκριση στους χώρους εργασίας και νωρίς συνδέθηκε με το κίνημα της ΠΕΟ. Άρχισε να δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά με τους υπόλοιπους συναδέλφους του και για αυτή του τη δράση διώχθηκε από τη δουλειά σε δύο περιπτώσεις. Στη συνέχεια εργάστηκε στο μεταλλείο της Λύμνης και ακολούθως στο φράκτη της Ευρέτου. Με την αποπεράτωση του έργου μπήκε στην οικοδομική βιομηχανία στην οποία εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι την αφυπηρέτησή του. Ο Χαράλαμπος Παρασκευά παντρεύτηκε το 1963 και απέκτησε τρία παιδιά. Περήφανη η γυναίκα για τον Χαράλαμπό της δήλωσε: «Δεν θα γεννηθεί άλλος σαν το Χαμπή μου. Εσηκώνετουν πρωί στις 4 η ώρα και ερχόταν αργά σπίτι για να μπορέσει να ζήσει την οικογένεια του. Δεν έκανε άδεια δεν ξεκουραζόταν αρκετά γιατί πρώτιστο για τον ίδιο ήταν η οικογένεια του».
Στη συνάντηση που είχαμε μαζί του πριν από λίγους μήνες συνομιλήσαμε για τη ζωή του και τις δυσκολίες που συνάντησε…
Μίλα μας λίγο για τα πρώτα χρόνια της ζωής σου…
Δύσκολες οι συνθήκες, δεν υπήρχαν αρκετές δουλειές και δεν είχαμε μέσα μεταφοράς. Πήγαινα από το Προδρόμι μέχρι τα Γυαλιά περπατητός κάθε μέρα για δουλειά και για φαγητό το μεσημέρι έτρωγα κουκιά ή και ελιές. Ντρεπόμουν να κάτσω μαζί με τους συναδέλφους μου να φάω για το φτωχό μεσημεριανό μου. Εργαζόμασταν τότε 48 ώρες την εβδομάδα.
Πότε συνδέθηκες με την ΠΕΟ;
Εργαζόμουν τότε στους δρόμους, στα αρδευτικά όταν συνδέθηκα με την ΠΕΟ.
Θυμάσαι κάποια χαρακτηριστικά γεγονότα που σημάδεψαν την σταδιοδρομία σου ως εργάτης;
Σε κάποια περίοδο δούλευα σε ένα εργολάβο μαζί με άλλους οικοδόμους. Ο μάστρος δεν μας πλήρωσε τις Κοινωνικές μας Ασφαλίσεις και κάναμε απεργία. Η απεργία κράτησε μια εβδομάδα. Στο τέλος όλοι έπιασαν δουλειά αλλά εμένα με έδιωξαν, δεν με ήθελαν στην δουλειά γιατί εγώ είχα καθοδηγήσει την απεργία.
Το ίδιο έγινε και στον φράκτη της Ευρέτου, όπου με έδιωξαν γιατί καθοδηγούσα τους εργαζομένους και διεκδικούσαμε καλύτερους μισθούς. Τελικά όμως με υπερασπίστηκε η Συντεχνία μου και με κράτησαν στη δουλειά.
Στις περιοχές σας είχατε τουρκοκύπριους συναδέλφους; Ποια ήταν η σχέση μεταξύ σας;
Υπήρχαν αρκετοί Τουρκοκύπριοι εργαζόμενοι στην περιοχή μας και εργαζόμασταν μαζί χωρίς κανένα πρόβλημα, το χωριό μας ήταν μεικτό χωριό χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα.
Θυμούμαι χαρακτηριστικά τον Ιούλιο του 1974 με το άκουσμα για το πραξικόπημα που δούλευα με ένα Τουρκοκύπριο σε οικοδομή, φοβήθηκε και ήθελε να φύγει για το χωριό. Δεν τον άφησα να πάει μόνος του. Πήγαμε μαζί μην τυχόν και υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα με τους εθνικόφρονες εθνικιστές.
Ποια η δράση σας στο συνδικαλιστικό Κίνημα;
Εκτός από στέλεχος στους χώρους εργασίας όπου καθοδηγούσα τους εργαζομένους και διεκδικούσαμε τα ωφελήματά μας, διετέλεσα και γραμματέας του παραρτήματος οικοδόμων Προδρομίου για αρκετά χρόνια.
Είχαμε θυμούμαι κάθε χρόνο τακτοποιημένα όλα τα μέλη με τη συνδρομή τους. Πηγαίναμε να πάρουμε τις συνδρομές και στους χώρους εργασίας και στα σπίτια. Είχαμε πολύ καλή επαφή με όλα τα μέλη μας.
Ποια η εκτίμηση σας για τη δουλειά του Κινήματος στην κοινωνία και η προσφορά του για τον εργαζόμενο;
Μπορούμε να πούμε αρκετά για τη δράση της ΠΕΟ και την επιτυχία που είχε το Συνδικαλιστικό μας Κίνημα.
Σήμερα είμαι συνταξιούχος και η σύνταξη μου εμβάζεται στην τράπεζα κάθε μήνα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο να γίνεται το 1950-1960!
Οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις, οι άδειες και τα ταμεία Προνοίας θεωρώ είναι τα κύρια ωφελήματα. Αυτά είναι αποτελέσματα των αγώνων των πρώτων εργατών που έβαλαν την ράχη τους κάτω για να στήσουν το Κίνημα που σήμερα καμαρώνουμε.
Θέλεις να στείλεις κάποιο μήνυμα στους νέους εργαζόμενους;
Η οργάνωση πρέπει να είναι το κύριο μέλημα όλων των νέων εργαζομένων γιατί με την οργάνωση πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Γνωρίζω ότι σήμερα οι νέοι έχουν άλλα ενδιαφέροντα όμως θα πρέπει να νοιαστούν και για τα δικαιώματα τους το μέλλον τους γενικότερα.
Ο Χαράλαμπος Παρασκευά έφυγε από τη ζωή στις 30/11/2020. Η δράση του ως στέλεχος της ΠΕΟ, οι κοινωνικοί αγώνες και οι πολιτικές του πεποιθήσεις και αρχές δεν μπορούν να παραγραφούν. Ο Χαράλαμπος Παρασκευά μαζί με άλλους συντρόφους του, έχουν αφήσει έργο που θα είναι φάρος καθοδήγηση για τους νεότερους εργαζόμενους αλλά και για την ΠΕΟ και το Λαϊκό Κίνημα. Αιωνία θα είναι η μνήμη του με όλους τους συναδέλφους του που εργάστηκε, που πάλεψε για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Πηγή: Εργατικό Βήμα 20 Ιανουαρίου 2021
