Για όσους μεγάλωσαν στις γειτονιές του Αποστόλου Παύλου, όσους πήγαν στο Γ’ Δημοτικό Σχολείο η συγκεκριμένη αποθήκη έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους αφού αποτελούσε πάντοτε για τα κατά καιρούς μικρά παιδιά της περιοχής ένα σημείο εξερεύνησης και έκρυβε πίσω της ένα μεγάλο μυστήριο.
Ανάμεσα στη Λεωφόρο Ελλάδος και την Βασιλέως Κωνσταντίνου η αποθήκη η οποία για χρόνια ήταν κλειστή ήταν για κάθε παιδί της γειτονιάς κάτι σαν …την Αμερική για τον Χριστόφορο Κολόμβο, όλοι ήθελαν να την ανακαλύψουν, να παραβλέψουν την ταμπέλα του απαγορεύεται η είσοδος και να περάσουν μέσα από την μικρή τρύπα στην ξύλινη σφραγισμένη πόρτα.
Κάθε ένας απο εμάς που μεγαλώσαμε στην περιοχή από το Λύκειο Κυκκου, το Δασουδι, τον σημερινό Ευαγγελισμό μέχρι και το 3ο Δημοτικό και περνούσαμε για να πάμε σχολείο μέσα από το στενό δρομάκι, δίπλα στο πρώτο μαγαζί του Ρικκου με τα μουσικά όργανα, απέναντι από το 8ο Σύνταγμα, την γνωστη Ανωτέρα, το πάρκο της εκκλησίας, η αποθήκη αυτή ήταν μια επαναλαμβανομενη πρόκληση.
Όλοι θέλαμε να μπούμε μέσα να δούμε τι έχει, να την κάνουμε το παιδικό κρησφύγετο της παρέας, να νιώθουμε ότι σπάσαμε τον κανόνα και τις οδηγίες των γονιών μας που έλεγαν μακριά από την αποθήκη, είναι επικίνδυνη, μπορεί να είναι και στοιχειωμένη.
Τελικά σήμερα, τόσα χρόνια μετά, δεκαετίες ολόκληρες ο περιβάλλοντας χώρος καθαρίστηκε και πλέον η αποθήκη έλαμψε, όπως της άξιζε πάντα.
