Ο Λέανδρος Μαυρομμάτης το 2001 στις 11 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που άλλαξε ο κόσμος όπως πολύ ορθά λέγεται, με την πτώση των δίδυμων πύργων στο διεθνές κέντρο εμπορίου στη Νέα Υόρκη, βρισκόταν εκεί.
Μερικά μέτρα μακριά από το σημείο όπου έμελε να αλλάξει την ανθρωπότητα. Εκεί όπου πάνω από τρεις χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλες έξι χιλιάδες τραυματίστηκαν. Εκεί που όλη η ανθρωπότητα, μέσω των διεθνών τηλεοπτικών σταθμών παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την κατάρρευση των δίδυμων πύργων, του απόλυτου συμβόλου ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μιλώντας στο PafosPress ο Λέανδρος περιγράφει πως έζησε τα γεγονότα ευρισκόμενος μόλις μερικά μέτρα μακριά από τους δίδυμους πύργους.
“Ήμουνα στα 300 μέτρα, όταν ο δεύτερος δίδυμος πύργος κατέρρευσε ακριβώς πριν από 20 χρόνια! Πρόσεχα το διαμέρισμα για έναν φίλο στην Άνω Ανατολική πλευρά του Μανχάταν. Μπήκα στο ασανσέρ για να πάω να πάρω το τρένο και να κατευθυνθώ προς το πανεπιστήμιο για το πρωινό μου μάθημα. Δύο άτομα στο ασανσέρ με ρώτησαν “Ακούσατε για το αεροπλάνο που έπεσε σε ένα από τους δίδυμους πύργους;” … “Όχι!” απάντησα έκπληκτος.
Μπήκα στο τρένο και αντί να πάω στο πανεπιστήμιο, κατέβηκα κατευθείαν στον σταθμό της Wall Street για να δω πως θα φαινόταν το μισό ενός μικρού αεροπλάνου να κρέμεται στο πλάι ενός από τους δίδυμους πύργους. Κολλήσαμε στο μετρό λίγο πριν από τον σταθμό της Wall Street και καταλήξαμε να εκκενώσουμε το τρένο από το πρώτο βαγόνι. Μας οδήγησε έξω από το σταθμό η αστυνομία. Βλέποντας έξω απ’το σταθμό είδα ανθρώπους να τρέχουν καλυμμένοι με στάχτη και σκόνη. Παγωσα!! Ένας αστυνομικός με έπιασε από το μπράτσο και φώναξε “Τρέξε βόρεια, τρέξε βόρεια … αυτό είναι το Ground Zero, Ground Zero !!”.
Καθώς άρχισα να τρέχω βόρεια, άκουσα και ένιωσα να καταρρέει ο δεύτερος δίδυμος πύργος. Ο ουρανός γέμισε σκόνη. Μετά από μερικά τετράγωνα, συναντούσα περιστασιακά ομάδες ανθρώπων συγκεντρωμένων γύρω από ραδιόφωνα που είχαν βγάλει στους δρόμους για να ακούσουν τα νέα. Τελικά έφτασα στον πανεπιστήμιο και μπήκα στην αίθουσα επικοινωνιών και βλέπω μπροστά μου στις μεγάλες οθόνες το βίντεο με ένα από τους δίδυμους αναμμένος σαν κερί και ένα αεροπλάνο ξαφνικά να χτυπάει στο δεύτερο πύργο!!
Είχα χαθεί … δεν ήξερα τι να κάνω ή πού να παω. Έτρεξα σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο με τη τηλεφωνική μου κάρτα για να καλέσω την οικογένειά μου στην Κύπρο να τους πω πως είμαι καλά … αλλά όλες οι γραμμές είχαν διακοπεί. Καμία επικοινωνία. Αφού αποφάσισα να επιστρέψω στο σπίτι, ανακάλυψα ότι ο μόνος τρόπος για να φτάσω στο Astoria Queens ήταν με τα πόδια !!
Φεύγοντας από τον Μπαρούκ για να επιστρέψω σπίτι, είδα ανθρώπους να βάζουν αφίσες και εκτυπώσεις φωτογραφιών των αγαπημένων τους προσώπων στους τοίχους κάθε δρόμου. Η διέλευση προς Astoria Queens ήταν μόνο μέσω της γέφυρας Queensboro με τα πόδια…μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους… κάτι που δεν νόμιζα ποτέ πως θα αναγκαζόμουν να κάνω. Επιτέλους κατάφερα μετά από ώρες να φθάσω στο διαμέρισμα μου και επιτέλους κατάφερα να μιλήσω με την οικογένεια μου. Οι επόμενες μέρες και βδομάδες ήταν πολύ δύσκολες. Τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες που έχασαν τους αγαπημένους τους σε αυτήν την τραγωδία και εύχομαι ειρήνη και αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο. “
