Δύο μέλισσες φίλες είχαν γοητευτεί πολύ από ένα τριαντάφυλλο και το επισκέπτονταν συχνά. Αυτό χαιρόταν τόσο που έβγαζε ακόμα πιο δυνατό άρωμα από το συνηθισμένο και με αυτό μεθούσε τα μελισσάκια. Αυτά κούρνιαζαν για ώρα μέσα στην καρδιά του και αργούσαν να μαζευτούν στην κυψέλη.
Μια νύχτα διανυκτέρευσαν κιόλας παραδομένα στο θεσπέσιο άρωμα του λουλουδιού. Και όταν ξύπνησε το μελίσσι επικράτησε η αγωνία για τις δύο μέλισσες. Η γιαγιά – βασίλισσα Μελισσάνθη αμέσως παρότρυνε το μελίσσι να τις βρει. Χύθηκε το σμήνος έξω από την κυψέλη ψάχνοντας σε κάθε ανθό. Κατά το απόγευμα βρήκε τις δύο μέλισσες κουρνιασμένες μέσα στην καρδιά του τριαντάφυλλου.
- Δεν ξέρετε πόσο ανησυχήσαμε για σας. Ελάτε γρήγορα στην κυψέλη.
Οι δύο φίλες πέταξαν με το σμήνος και μπήκαν στην κυψέλη. Εκεί συγκινημένη τις υποδέχτηκε η γιαγιά Μελισσάνθη και αμέσως άρχισε να ρωτάει που ήταν και τι έκαναν. Κι όταν έμαθε για το πανέμορφο τριαντάφυλλο είπε:
-Αγαπητές μου εγγονούλες, καταλαβαίνω πόση γοητεία ασκεί το τριαντάφυλλο πάνω σας αλλά ο προορισμός μας είναι να διαδίδουμε τα ωραία αρώματα και σε άλλα άνθη που μοσχοβολούν λιγότερο. Και αυτό το πετυχαίνουμε μαζεύοντας γύρη από πολλά λουλούδια. Αν παραμείνουμε αποκλειστικά σε ένα μόνο ανθό δεν βοηθούμε τα υπόλοιπα άνθη να ευωδιάζουν.
Κατανόησαν οι μέλισσες τα όσα άκουσαν και άρχισαν από την επομένη να γυρίζουν και σε άλλα άνθη. Το τριαντάφυλλο όμως δεν ήταν καθόλου χαρούμενο για την σύντομη επίσκεψή τους και σκεφτόταν τρόπους πως να κρατήσει τις μέλισσες μέσα στην αγκαλιά του για πάντα. Άρχισε τότε να ετοιμάζει ένα θεσπέσιο νέκταρ. - Την άλλη μέρα όταν εμφανίστηκαν οι δύο φίλες τις κέρασε με αυτό. Οι μέλισσες το γεύτηκαν και παραδόθηκαν στην εξαίσια του γεύση. Αποκοιμήθηκαν γλυκά ξεχνώντας τα λόγια της γιαγιάς Μελισσάνθης για τον προορισμό τους να εμπλουτίζουν και άλλα λουλούδια. Ενώ το τριαντάφυλλο έκλεισε τα πέταλά του για να τις κρύψει.
Τότε βγήκε στην αυλή η νοικοκυρά του σπιτιού και όταν είδε το τριαντάφυλλο το έκοψε για να στολίσει το βάζο της. Το λουλούδι ένιωσε να το διαπερνά μια μαχαιριά και έντρομο έσφιξε ακόμα περισσότερο τα πέταλά του. Με το πέρασμα του χρόνου όμως άρχισε να τα χαλαρώνει και επειδή δεν ανάπνεε όπως πριν, αυτά μαράθηκαν και έπεσαν. Τα δύο μελισσάκια τότε βγήκαν και πόνεσαν πολύ βλέποντας ξεψυχισμένο και μαραμένο το αγαπημένο τους τριαντάφυλλο. Δάκρυσαν εκείνη τη στιγμή γιατί δεν μπορούσαν να το ζωντανέψουν. Μετά πέταξαν έξω από ένα παράθυρο και κατευθύνθηκαν προς την κυψέλη.
Εκεί διηγήθηκαν την ιστορία τους και όλοι τους συμπόνεσαν. Η γιαγιά Μελισσάνθη σκέφτηκε ότι δεν ήταν το τέλος του κόσμου επειδή από την ίδια ρίζα της τριανταφυλλιάς θα φύτρωνε αργά ή γρήγορα άλλο τριαντάφυλλο παρόμοιο με το πρώτο. Και πράγματι είχε δίκιο. Σε μερικές μέρες ξεπέταξαν τα μπουμπούκια τους και άλλα τριαντάφυλλα μυρωδάτα και πανέμορφα όπως το πρώτο. Όλο το μελίσσι τώρα τα περιτριγύριζε ζουζουνίζοντας χαρούμενα, ενώ οι δύο μέλισσες δεν είχαν υπομονή να εμπλουτίσουν και τα άλλα λουλούδια με το άρωμά τους. Και όταν έγινε αυτό, όλη η πλάση ευωδίαζε λες και ήταν ο ίδιος ο παράδεισος. - Λίγα λόγια για την Βασιλική Νεοφύτου
- Στην Κύπρο η Βασιλική Νεοφύτου εγκαταστάθηκε το 1981 με τον σύζυγο της Νεόφυτο και τον μικρό τους γιο, όπου και εργάστηκε ως φιλόλογος σε διάφορα γυμνάσια για είκοσι χρόνια. Το 2006 δέχεται το σκληρό και αναπάντεχο χτύπημα, αυτό της διάγνωσης ότι πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση.
Αναγκάζεται να αφυπηρετήσει πρόωρα για λόγους υγείας από τη Μέση Εκπαίδευση. η αναπάντεχη ανατροπή στην κατάσταση της υγείας της την προβλημάτιζε συχνά και έντονα και βρήκε διέξοδο στη συγγραφή προβάλλοντας στα βιβλία της διαχρονικές αξίες όπως η φιλία, η συνεργασία και η αγάπη με συχνούς πρωταγωνιστές στα έργα της, ζώα.
Ασχολήθηκε και με την ζωγραφική μιας και από την παιδική της ηλικία την σαγήνευαν οι διάφορες εικόνες της φύσης αλλά και αυτές που δημιουργούσε με την φαντασία της ενώ πάντα προσπαθεί με τα κείμενα και τις ζωγραφιές της να στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας και χαράς.
«Αισιοδοξία επειδή ο άνθρωπος κρύβει πολλές δυνάμεις μέσα του και αξιοποιώντας τις, βελτιώνει την ζωή του και χαρά επειδή υπάρχουν γύρω μας τόσες ομορφιές της φύσης που είναι κρίμα να μην τις παρατηρούμε», εξήγησε.
Το 2014 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Η τετραλογία της αγάπης» και το 2015 το δεύτερο με τίτλο «Θαυμαστές μεταμορφώσεις». Και τα δύο βραβεύτηκαν από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Οργανισμό «Καφενείο των ιδεών» κατά τον 30ο και 32ο Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Σικελιανά».
Το 2016 η Βασιλική Νεοφύτου κέρδισε το πρώτο βραβείο από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (ΕΠΟΚ) για το μυθιστόρημα της «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος», κατά τον 6ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, ενώ το 2017 πήρε το πρώτο βραβείο για το έργο της «Η Οδύσσεια μιας ελληνικής ψυχής» κατά τον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό διοργανωμένο και πάλι από τον ΕΠΟΚ.
Για το ίδιο έργο κέρδισε και τον Α’ έπαινο από το Πέτριδειο Ιδρυμα το 2019.
