21.9 C
Paphos
Thursday, March 28, 2024

Οι ανησυχίες των νέων της Πάφου (ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ & ΝΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ)

Επειδή δεν κρυβόμαστε πίσω από λέξεις κι επειδή θέλουμε πράξεις, σας ρωτούμε κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κύριοι διευθυντές, επιχειρηματίες, πώς θα κρατήσουμε ασφαλή την οικογένεια μας αν εμείς μένουμε σπίτι και ο/η σύντροφος μας είναι αναγκασμένη/ος να πηγαίνει δουλειά σε ένα χώρο εργασίας με πάνω από 10 άτομα; Ναι ξέρω απαντήθηκαν παρόμοιες ερωτήσεις, δεν εισακούστηκαν όμως οι ανησυχίες των νέων. Βιώσαμε την εκμετάλλευση και την ανεργία όπως κανένας από σας, δουλεύουμε υπερωρίες για ένα βασικό μισθό, βάζουμε στο κάδρο τα πτυχία μας, που με τόσο κόπο αποκτήσαμε, λες και είναι πίνακες ζωγραφικής και συμβιβαζόμαστε με μισθούς αστείους. Παρακολουθείτε τους δείκτες ανεργίας τα τελευταία χρόνια να πέφτουν και υπερηφανεύεστε, εθελοτυφλείτε, την ίδια ώρα που  ξενιτευόμαστε για να βρούμε δουλειά ή πιάνουμε ψίχουλα για δουλειές που δεν είναι καν ο τομέας μας. Και το θεωρείτε επιτυχία.

Δεν εναπόκειται σε κανένα εργοδότη πώς θα χειριστεί την κατάσταση. Οι εργοδότες, μάς εκμεταλλεύονταν και θα μας εκμεταλλεύονται πάντα. Δεν μπορούμε να αναπτύξουμε πρωτοβουλία να μείνουμε μόνοι μας σπίτι, με τον ένα ή άλλο τρόπο έμμεσα ή άμεσα θα μας απολύσουν βρίσκοντας μια πρόφαση στο μέλλον.

Μιλάτε για ηθική. Όχι κύριοι. Χάσαμε την πίστη μας στον Άνθρωπο εδώ και καιρό. Δεν πιστεύω σε καμία ηθική του εργοδότη που έπρεπε ήδη να μας είχε στείλει σπίτι μας. Δεν πιστεύω σε καμία ηθική του εργοδότη που από καιρό έπρεπε να μου δίνει τα διπλάσια από όσα παίρνω. Δεν πιστεύω σε καμία ηθική του εργοδότη που με εκμεταλλεύεται να κάτσω υπερωρία επειδή εγώ «είμαι νέα δεν έχω μωρά, δεν έχω υποχρεώσεις». Δεν πιστεύω σε καμία ηθική του εργοδότη που κάθε φορά που ήθελα άδεια έτρεμα να του ζητήσω μήπως στην ανανέωση του συμβολαίου μου το σκεφτεί και το εκτιμήσει.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Πόσον μάλλον τώρα. Φοβόμαστε κύριοι υπουργοί να τους ζητήσουμε να μας μετακινήσουν να μας αραιώσουν τις θέσεις μας, να δουλέψουμε από σπίτι. Ακόμα κι αν βρούμε το θάρρος να το κάνουμε δεν μας λαμβάνει κανείς υπόψιν.

Και γιατί να εμπιστευτώ τον δίπλα συνάδελφο; Δεν ξέρω αν πήγε σε πολυσύχναστο σουπερμάρκετ, δεν ξέρω αν ταξίδεψε πρόσφατα, δεν ξέρω αν ήρθε σε επαφή με κρούσμα. Μπορεί ούτε αυτός να το ξέρει. Γιατί να πρέπει να ρισκάρω την ζωή μου και της οικογένειάς μου;

Είμαστε νέοι, έξυπνοι, η τεχνολογία για μας είναι παιχνιδάκι. Μπορούμε να δουλέψουμε από σπίτι οποιαδήποτε δουλειά και να κάνουμε. Μπορούμε να προωθήσουμε τα ήδη υπάρχοντα προϊόντα, να χτίσουμε σελίδες, ηλεκτρονικές πλατφόρμες και εφαρμογές, μάρκετινγκ, διαφήμιση, να γράψουμε επιστημονικά άρθρα, να μελετήσουμε ανταγωνιστές, να συνεργαστούμε οι νέοι και παλιοί μεταξύ μας, ιδεοθύελλες και ευρεσιτεχνίες. Βάλτε ένα νέο σε ένα δωμάτιο με ένα υπολογιστή, διαδίκτυο και καθαρή σκέψη, αίσθηση ασφάλειας για την υγεία την δικιά του και των ανθρώπων του και θα εκτοξεύσει την επιχείρηση σας, θα την εκσυγχρονίσει, θα κάνει όλα αυτά που φοβάστε να κάνετε. Θα κάνει το επόμενο βήμα.

Στο κάτω κάτω καμία επιχείρηση δεν θα πτωχεύσει επειδή θα κλείσει για μερικές μέρες. Θα χάσουν ίσως μερικά από τα λεφτά τους. Κι εμείς θα χάσουμε τις ζωές μας ή τους συγγενείς κι αγαπημένους μας .

Γιατί πάλι να μετριέται η ανθρώπινη ζωή με χρήματα; Πείτε μου πόσο στοιχίζει η δική μου, να την πουλήσω να τελειώνουμε.

Με εκτίμηση,

Οι ανησυχούντες νέοι της Πάφου και όχι μόνο.

ΥΓ: Σκεφτείτε έναν νέο, γύρω στα 30. Αναπολεί το παρελθόν του, την πορεία του.

« Έχω διαβάσει ώρες ατελείωτες, φροντιστήρια, διαγωνίσματα. Πέρασα στην σχολή που ήθελα. Στο Η.Β. Οι γονείς μου δούλευαν σκληρά και κάθε χρόνο μου έστελναν όσα χρειαζόμουν. Το πάλεψα. Τα κατάφερα. Στην αποφοίτηση μου ήταν τόσο χαρούμενοι και περήφανοι.

Μακάρι να μπορούσα να τους ξεπληρώσω κάποτε όσα έκαναν για μένα . Επέστρεψα Κύπρο.  Έστειλα αιτήσεις σε 20 εταιρείες. Πήγα interview ίσως σε 10. Με προσέλαβαν με μισθό 900 ευρώ. Για αρχή καλά είναι λογικά θα έχω αύξηση στα επόμενα χρόνια. Βρήκα και μια κοπέλα , μετακόμισα. 500 ευρώ ενοίκιο, μου μένουν 400 να περάσω τον μήνα. Εργάζεται και αυτή , βοηθούν και λίγο οι γονείς, τα βγάζουμε πέρα. Είναι ο τρίτος χρόνος μου παίρνω ακόμη 900. Αλλά οκ πάλι καλά που έχω δουλειά σκέφτομαι και δεν αντιδρώ. Οι γονείς μου είναι πλέον πάνω από 60 διαβάζω τα στατιστικά για τον ιό και ανησυχώ. Προσπαθώ όμως να είμαι ψύχραιμος. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι μπορεί να τους χάσω. Αποφάσισαν να μείνουν σπίτι. Μου ζητάνε να τους πάρω μερικά πράγματα από το σουπερμάρκετ αύριο. Οκ. Ακούω τα μέτρα του κράτους. Καταλαβαίνω ότι η επιχείρηση που εργάζομαι δεν θα κλείσει. Σκέφτομαι ότι μπορώ να δουλέψω από το σπίτι τουλάχιστον 80% της δουλειάς που θα έκανα στον χώρο εργασίας μου. Ο εργοδότης μου δεν το συζητά καν. Πάω δουλειά κανονικά. Αγχώνομαι. Σκέφτομαι ότι έχω τον ιό. Είμαι νέος είμαι ασυμπτωματικός. Σχολάω. Πάω τα πράγματα από το σουπερμάρκετ στους γονείς μου έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ο ιός μένει στα αντικείμενα σύμφωνα με όσα διάβασα. Τους τα αφήνω έξω από την πόρτα και τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να τους μεταδώσω τον ιό. Πάω σπίτι κάνω μπάνιο παίρνω την γυναίκα μου αγκαλιά η οποία δεν μπορεί να πάει στους δικούς της αν κι είναι σε αυτοπεριορισμό επειδή εγώ συναναστρέφομαι με άλλους στην δουλειά. Νιώθω και για αυτήν άσχημα. Ανοίγομαι στους φίλους μου τους λέω τις ανησυχίες μου. Κι αυτοί είναι πολύ αγχωμένοι. Οπότε προσπαθώ να το παίξω κουλ. Δεν είμαι. Θέλω να πάρω τους δικούς μου αγκαλιά. Δεν μπορώ να το κάνω γιατί πάω δουλειά. Δεν μπορώ να μην πάω δουλειά αύριο. Δεν μπορώ να ρισκάρω να χάσω την δουλειά μου. Είμαι σε αδιέξοδο. Χρειάζομαι βοήθεια . Ψυχολογικά καταρρέω. Δεν θέλω να πηγαίνω δουλειά . Δεν θέλω να συναναστρέφομαι με άλλους συναδέλφους. Δεν θέλω να ρισκάρω την ζωή των γονιών μου που με τόσο κόπο αγάπη και στοργή μου προσέφεραν τόσα πολλά. Γιατί να το κάνω; Προτιμώ να πεθάνω εγώ παρά αυτοί. Σβήνω το φως και ετοιμάζομαι να κοιμηθώ. Είμαι δειλός. Αύριο θα πάω δουλειά κανονικά»

Και τώρα σκεφτείτε ότι αυτός ο νέος…είναι το δικό σας παιδί. Μπείτε στην θέση των γονιών που ξέρουν , αν και δεν μιλούν, πώς τα παιδιά τους πάνε δουλειά επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Επειδή το κράτος ακόμα μια φορά τους αφήνει χωρίς επιλογή.

Αφουγκραστείτε τις ανησυχίες μας. Προστατέψτε μας .

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ