Με οδοιπορικό στο Μνημείο Ζαλόγγου, τον αρχαιολογικό χώρο Κασσιώπης και την μονή της Μολυβδοσκέπαστης συνεχίστηκε η επίσκεψη ομάδας Κύπριων και Ελλήνων δημοσιογράφων στην περιοχή μετά από πρόσκληση του Δήμου Πρέβεζας σε συνεργασία με το Γραφείο ΕΟΤ Κύπρου.
Το Μνημείο Ζαλόγγου αποτελεί ένα μνημειακό σύμπλεγμα που βρίσκεται στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας, στην Κοινότητα Καμαρίνας του Δήμου Πρέβεζας. Σχεδιάστηκε από τον γλύπτη Γιώργιο Ζογγολόπουλο και τον αρχιτέκτονα Π. Καραντινό το 1961 και τοποθετήθηκε με πανελλήνιο έρανο, η δε μεταλλική μακέτα του βρίσκεται στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου Αθηνών.
Βρίσκεται στην κορυφή του όρους Ζάλογγου να στέκει αγέρωχο μεταφέροντας σε όλον τον κόσμο ένα παγκόσμιο μήνυμα θυσίας και ελευθερίας.
Η αποστολή των Κυπρίων δημοσιογράφων έφτασε εκεί ανεβαίνοντας τα 410 σκαλιά, ξεκινώντας απ’ το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.
Όπως αναφέρθηκε από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Πρέβεζας και Υπεύθυνο Τουρισμού Λεωνίδα Αργυρού στο Μνημείο του Ζαλόγγου διοργανώνονται εορταστικές εκδηλώσεις κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Αυγούστου, τα γνωστά Ζαλόγγεια.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο διεθνής συμβολισμός της θυσίας των γυναικών στο Ζάλογγο, αποτελεί κέντρο ενδιαφέροντος για ιστορικούς, λογοτέχνες και πολιτικούς σε όλη την Υφήλιο, εμφανίζεται σε παγκόσμια αριστουργήματα της τέχνης και έχει κάνει την Πρέβεζα και το Σούλι γνωστά παγκοσμίως. Αποτελεί μοναδικό γεγονός στην παγκόσμια ιστορία.
Ο κ. Αργυρού ανέφερε ότι ο γλύπτης Γεώργιος Ζογγολόπουλος εργάστηκε για την κατασκευή του Μνημείου από το 1954 έως και το 1960. Τα εγκαίνια έγιναν στις 11 Ιουνίου 1961.
Στη σκιά του θρυλικού βράχου του Ζαλλόγου η Μονή Αγίου Δημητρίου
Η Μονή του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μνημείο του Ζαλλόγου. Καθημερινά δέχεται επισκέψεις από πολλούς προσκυνητές.
Για την παλαιότερη ιστορία της δεν είναι γνωστά πολλά στοιχεία, αλλά φαίνεται ότι ανάγεται στον 8ο αιώνα. Αρχικά η μονή βρισκόταν ψηλότερα, κοντά στην Καμαρίνα, και ήταν αφιερωμένη στους Ταξιάρχες.
Όπως πληροφόρησε την αποστολή των Κυπρίων δημοσιογράφων μοναχή, από αυτό το συγκρότημα σώζονται σήμερα μόνο τα ερείπια του παλαιού καθολικού, που καταστράφηκε το 1942 από τα γερμανικά στρατεύματα. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η μονή μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση, στους πρόποδες του βράχου, εκεί όπου ήδη υπήρχε μετόχι της Μονής των Ταξιαρχών με ναό του Αγίου Δημητρίου και λίγα κελιά.
Η μετατροπή του μετοχίου σε κύρια μονή έγινε από τον ηγούμενο Διονύσιο, ο οποίος ανακαίνισε εκ θεμελίων το καθολικό, όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή που σώζεται στον ναό. Αργότερα, προστέθηκαν βοηθητικοί χώροι και ο περίβολος του συγκροτήματος.
Η νέα μονή εξελίχθηκε σε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, απέκτησε μεγάλη περιουσία, και διέθετε μετόχια στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στην Αττική. Παράλληλα, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους απελευθερωτικούς αγώνες των κατοίκων της Ηπείρου, καθώς έγινε τόπος συνάντησης των οπλαρχηγών και οι μοναχοί της συμμετείχαν ενεργά στις εμπόλεμες συγκρούσεις.
Έπειτα από δεκαετίες μαρασμού, η μονή ανασυγκροτήθηκε το 1962 και μετατράπηκε σε γυναικεία Αρχιτεκτονικά, το καθολικό της μονής είναι μια μικρή μονόκλιτη βασιλική, με τρούλο που έχει προστεθεί μεταγενέστερα. Το εσωτερικό του καλύπτεται από αξιόλογες τοιχογραφίες, που όπως αναφέρεται σε επιγραφή στην είσοδο του ναού, ολοκληρώθηκαν το 1816 από τον ιερέα Ιωάννη και τον Χριστόδουλο, από την Κορίτιανη Ιωαννίνων.
Αρχαιολογικός χώρος Κασσιώπης
Η αποστολή, συνοδευόμενη από τον Χρήστο Κουσουρή, Μanagin Director του CK Strategies επισκέφθηκε την Αρχαία Κασώπη που βρίσκεται σε απόσταση 27 χλμ από την Πρέβεζα και σε μια έκταση 350 στρεμμάτων.
Στον αρχαιολογικό χώρο έχουν γίνει έργα βελτίωσης και ανάδειξης τόσο του κεντρικού τµήµατος της πόλης, όσο και του µεγάλου θεάτρου, ώστε, ο επισκέπτης να έχει ολοκληρωµένη εικόνα για την πολεοδοµική οργάνωση και λειτουργία µιας ελληνιστικής πόλης.
Οι κάτοικοι της Πρέβεζας μετά το ψήσιμο του οβελία το Πάσχα επισκέπτονται τον χώρο για να θαυμάσουν τα όμορφα αγριολούλουδα.
Πρωτεύουσα της Κασσωπαίας η Κασσώπη, κτίστηκε πριν τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. σε φυσικά οχυρή θέση, σε ένα οροπέδιο με υψόμετρο 550-650μ., στις πλαγιές του Ζαλόγγου, με σκοπό να προστατευθεί από την εκμετάλλευση των Ηλείων αποίκων, η εύφορη πεδιάδα που απλωνόταν νοτιότερα.Η μεγάλη ακμή της πόλης σημειώθηκε στον 3ο αιώνα π.Χ. όταν κτίζονται τα μεγάλα δημόσια κτίρια και ανοικοδομούνται πολλά σπίτια.
Μέσα στον πολυγωνικό της περίβολο τείχη πάχους 3,20-3,50μ, – υπήρχαν περίπου 600 διώροφα σπίτια σε οικόπεδα των 230μ2, όλα με μεσημβρινό προσανατολισμό και άρτια κατασκευή και λειτουργικότητα, συνδεόμενα με μια οδό και με κοινό αποχετευτικό διάδρομο με ειδικό σκεπασμένο, υπόνομο.
Η Κασσώπη ιδρύθηκε στο πρώτο µισό του 4ου αι. π.Χ., οργανώθηκε εξαρχής ως «πόλις – κράτος», και αποτελούσε την πρωτεύουσα του φύλου των Κασσωπαίων. Η θέση της πόλης σε καίριο γεωγραφικό σηµείο, παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου τόσο της ενδοχώρας, όσο και των παραλίων.
Επιπρόσθετα για την οχύρωση της πόλης κατασκευάστηκε ισχυρό πολυγωνικό τείχος στα σηµεία που ήταν ευάλωτα.
Όπως αναφέρθηκε στην αποστολή, το κέντρο του δηµόσιου βίου αποτελούσε η πολιτική αγορά που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Κασσώπης προσφέροντας πανοραµική θέα στον Αµβρακικό κόλπο και το Ιόνιο Πέλαγος. Το «καλύτερο μπαλκόνι της περιοχής» είπε ο κ. Αργυρού.
Τη µορφή της αγοράς παγιώθηκε στα τέλη του 3ου αι. π.Χ., περίοδο που η ακµάζουσα πόλη αριθµούσε γύρω στους 10.000 κατοίκους. Στα βόρεια και δυτικά πλαισιώθηκε από δύο Στοές, µε δωρική κιονοστοιχία στην πρόσοψη, και στα ανατολικά από το Δείο ή Βουλευτήριο.
Η Βόρεια Στοά στην πρόσοψη και την ανατολική της πλευρά έφερε βάθρα αγαλµάτων, αφιερώµατα στην πόλη.
Πίσω από τη ∆υτική Στοά εκτείνεται το Πρυτανείο, που αποτελούσε το διοικητικό κέντρο και την έδρα των πρυτάνεων. Στα βόρεια της Αγοράς βρίσκεται το Καταγώγιο, µνηµειώδες κτίριο, που λειτουργούσε είτε ως δηµόσιος ξενώνας, είτε ως εµπορική αγορά της πόλης.
Στο Β∆ άκρο της, βρίσκεται το µεγάλο θέατρο, µε χωρητικότητα περίπου 6.000 θεατών, ενώ, στο Ν∆ άκρο, ένας υπόγειος θαλαµωτός τάφος, ερµηνεύεται ως Ηρώο του ιδρυτή της.Εκτός των τειχών της Κασσώπης, στον αυχένα του Ζαλόγγου, βρίσκονται τα θεµέλια µικρού περίπτερου ναού, που αποδίδεται στην Αφροδίτη, προστάτιδα θεά των Κασσωπαίων.
Η καταστροφή των ηπειρωτικών πόλεων από τους Ρωµαίους το 167 π.Χ. επηρέασε την Κασσιώπη, η οριστική εγκατάλειψή τους όμως συνδέεται µε την ίδρυση της Νικόπολης το 31 π.Χ., όταν οι κάτοικοι τους υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν στη νέα πόλη.
Ο χώρος είναι ανοικτός 8.30 – 15.00 μ.μ. κάθε μέρα εκτός Δευτέρας.
Μολυβδοσκέπαστη
Η κοινότητα Μολυβδοσκέπαστης είναι κτισμένη στις ανατολικές πλαγιές του όρους Νεμέρτσικα, σε υψόμετρο 596μ. Απέχει 17 χλμ από την Κόνιτσα και μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα από την Αλβανία. Η Μολυβδοσκέπαστη χωριό της Ηπείρου βρίσκεται στο Δήμο Κόνιτσας του Νομού Ιωαννίνων.
«Λιγοστοί οι κάτοικοι της κοινότητας αλλά με ζεστή καρδιά», ανέφερε στην κυπριακή αποστολή των Κυπρίων και Ελλήνων δημοσιογράφων ο Υπεύθυνος στο Πολιτιστικό Σύλλογο της κοινότητας Απόστολος Τσίπης.
Η ξενάγηση ξεκίνησε από την Εκκλησία και την πλατεία. Το χωριό είπε ο κ. Τσίπης μεταξύ άλλων βρίσκεται στα σύνορα με την Αλβανία, ανάμεσα στον ποταμό Αώο και το όρος Δούσκο σε υψόμετρο 540 μέτρα. Η νέα ονομασία του χωριού οφείλεται στην Ιερά μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, η εκκλησία της οποίας ήταν παλαιότερα σκεπασμένη με φύλλα μολύβδου.
Κατά τη Βυζαντινή Περίοδο η Διπαλίτσα ή Δεπολίτσα, έτσι ονομαζόταν τότε ο οικισμός αποτέλεσε έδρα της Αρχιεπισκοπής Πωγωνιανής. Τα αξιόλογα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία της περιοχής αποτελούν αψευδείς μάρτυρες της αδιάρρηκτης ιστορικής συνέχειας του οικισμού από τη Μέση Βυζαντινή Περίοδο έως σήμερα, συμπλήρωσε.
Την αποστολή υποδέχτηκε και ο πάτερ Σπυρίδων Κατραμάδος Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Υπεύθυνος του Θρησκευτικού Τουρισμού, λέγοντας ότι η Μολυβδοσκέπαστη αποτελεί «το τελευταίο άκρο της Ηπείρου που έχει ζωντάνια, ζωή και το ελληνικό χτύπημα της καρδιάς».
Η Διπαλίτσα, όπως ονομαζόταν παλιά, υπήρξε από την αρχαιότητα συγκοινωνιακός κόμβος και σημαντικό οικονομικό και διοικητικό κέντρο. Πολλοί από τους κατοίκους του ήταν έμποροι και αποδημούσαν στη Μολδοβλαχία και την Πόλη. Σήμερα οι κάτοικοι είναι λιγοστοί περίπου 43.Το οδοιπορικό της αποστολής των Κυπρίων δημοσιογράφων περιλάμβανε περιήγηση στο χωριό, ξενάγηση στο χώρο του Συλλόγου.
Στο ναό των Αγίων Αποστόλων του χωριού εργάζεται ο ζωγράφος Ιωάννης Σκούταρης.
Μονή Μολυβδοσκέπαστης πνευματικός φάρος της περιοχής
Ο Μοναχός Δανιήλ που βρίσκεται για τρία περίπου χρόνια στην Μονή Μολυβδοσκέπαστης ανέφερε ότι το μοναστήρι, είπε κατά την παράδοση, ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κων/νο Πωγωνάτο, καθώς επέστρεφε από την εκστρατεία του στη Σικελία (671–672 μ.Χ) και αργότερα ανακαινίστηκε από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο (1328– 341 μ.Χ.). Στα μετέπειτα χρόνια ανακαινίστηκε από κατοίκους της Πωγωνιανής, οι οποίοι και αγιογράφησαν το καθολικό της, το 1522.
Η μονή υπήρξε έδρα της αρχιεπισκοπής Πωγωνιανής από τον 12ο έως τον 17ο αιώνα. Από τον 14ο αιώνα λειτουργούσε σχολή χειρογράφων στην οποία ιεροδιδάσκαλοι δίδασκαν χειρογραφία σε μοναχούς και λαϊκούς. Πολλοί λόγιοι και συγγραφείς της εποχής αποφοίτησαν από τη συγκεκριμένη σχολή. Όπως αναφέρθηκε στην αποστολή, τον Ιούλιο του 1943 η μονή βομβαρδίστηκε από τους Ναζί, κάηκαν τα κελιά και η τραπεζαρία και λεηλατήθηκε το καθολικό της, αλλά σώθηκε από τις φωτιές.
Το σημερινό μοναστήρι της Μολυβδοσκέπαστης διατηρεί τη φρουριακή του όψη, έχει ανακαινισμένα κελιά, δύο καμπαναριά και ωραίο κήπο. Το καθολικό της είναι βυζαντινού ρυθμού, με ψηλό τρούλο και καλοδιατηρημένες αγιογραφίες του 13ου – 18ου αιώνα, ενώ στη δυτική πλευρά του νάρθηκα υπάρχουν τοιχογραφίες, που απεικονίζουν τον Κωνσταντίνο Πωγωνάτο και τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της εκκλησίας στηρίζεται πάνω σε υπολείμματα παλιότερου μαρμάρινου τέμπλου. Η μονή, σήμερα, είναι ενεργό ανδρικό μοναστήρι και γιορτάζει κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο. Προηγείται αγρυπνία από το βράδυ στις 14 Αυγούστου και ακολουθεί λειτουργεία τα ξημερώματα.
Στην οροφή του καθολικού επανατοποθετήθηκαν πρόσφατα μολύβδινες πλάκες, και έτσι το μοναστήρι δίκαια συνεχίζει να φέρει τον τίτλο «Μολυβδοσκέπαστη». Οι αγιογραφίες είπε ο μοναχός Δανιήλ είναι σε τρία στρώματα ένα βυζαντινό και τρία μεταβυζαντικά που ξεκινούν τον 14ο μέχρι τον 18ο αιώνα.Όπως είπε, όταν δεν λειτουργούσε ο ναός και κυρίως στις εμπόλεμες περιόδους κάτοικοι των γύρω περιοχών έμεναν στον ναό και άναβαν φωτιές. Από τότε συνέχισε, έμεινε η κάπνα και η μαυρίλα.
Στην Μονή Μολυβδοσκέπαστης βρίσκονται σήμερα επτά μοναχοί και δύο δόκιμοι.
Η βραδιά έκλεισε με γλέντι στο αποστακτήριο κρασιού και τσίπουρου του χωριού.
Της Κικής Περικλέους
