Στην αγκαλιά του δάσους ήταν ένα σπίτι. Εκεί ο παππούς και η γιαγιά έλεγαν παραμύθια στα εγγονάκια τους γύρω από το αναμμένο τζάκι. Αυτά άκουγαν μαγεμένα ώσπου ο ύπνος έκλεινε τα μάτια τους.
Ένα βράδυ τα παραμύθια αποφάσισαν να βγουν έξω. Δίχως να το σκέφτονται πολύ, αγκαλιάστηκαν με τον καπνό και βγήκαν από την καμινάδα. Και όταν βρέθηκαν κάτω από έναστρο ουρανό, έμειναν για πολλή ώρα άφωνα από την ομορφιά του.
Περίεργα να δουν και άλλα θαύματα, πέταξαν πιο πέρα. Τότε άρχισαν να ακούν κουδουνίσματα και λεπτές φωνούλες. Ξαφνιασμένα αντίκρισαν γύρω τους ουράνια αγγελάκια που τραγουδούσαν τόσο μελωδικά.
Τα παραμύθια άρχισαν να χορεύουν εμπνευσμένα.
Τα είδε η βασίλισσα του Χειμώνα, τα θαύμασε και τα ρώτησε από πού είναι. Αυτά απάντησαν ότι ήρθαν από ένα σπίτι που βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού και αν ήθελε θα την έπαιρναν μαζί τους εκεί. Η βασίλισσα συμφώνησε να τα ακολουθήσει.
Τους άκουσε όμως ο αέρας και είπε:
-Αγαπητοί μου φίλοι, δεν είμαστε ωραία στην ανοιχτοσύνη με όλες αυτές τις ουράνιες ομορφιές; Γιατί να κλειστούμε ανάμεσα στους τοίχους;
Τον άκουσαν τα παραμύθια και η βασίλισσα του Χειμώνα και συνέχισαν να πετούν στον ουρανό.
Πετούσαν για πολύ καιρό, ώσπου πεθύμησαν τα γλυκά εγγονάκια και αποφάσισαν να επιστρέψουν. Μαζί με την χιονοβασίλισσα σύντομα βρέθηκαν στο σπίτι. Και άρχισαν να λένε θαυμαστές ιστορίες για τον ουρανό με τα αστέρια, για τα αγγελάκια και τα πουλιά. Η βασίλισσα ταυτόχρονα ζωγράφιζε στα τζάμια κρυστάλλινα λουλούδια. Τα εγγόνια ζούσαν την χειμωνιάτικη μαγεία συνεπαρμένα.
