Οι απειλές και οι προετοιμασίες για εποικισμό της Αμμοχώστου εντείνονται. Ο σχεδιασμός της Τουρκίας και των «προθύμων» στην τουρκοκυπριακή ηγεσία είναι σαφής. Κατά παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας ακόμα και συμφωνίας υψηλού επιπέδου, την οποία συνομολόγησε εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων ο Ραούφ Ντενκτάς. Η δημοσιοποιηθείσα αγοραπωλησία Ε/Κ ιδιοκτησίας ξενοδοχείων στην περιφραγμένη περιοχή της Αμμοχώστου είναι προάγγελος επερχόμενων δεινών.
Μια αναδρομή, στο πως υπήρξε διαχείριση του θέματος της Αμμοχώστου από τις Κυπριακές Κυβερνήσεις και την Ελληνική Κυπριακή πλευρά, οδηγεί σε πικρά συμπεράσματα. Όχι μόνο με τη μορφή λαθών. Γιατί, η πρώτη πράξη του δράματος αφορά σε έγκλημα. Η Αμμόχωστος «παρεδόθη» το 1974. Εγκαταλείφθηκε από τις αρχές της πόλης και την Εθνική Φρουρά στον επελαύνοντα τουρκικό στρατό. Ο οποίος στους σχεδιασμούς του δεν περιελάμβανε την κατάληψη της Αμμοχώστου. Για το έγκλημα αυτό, ούτε λογοδοσία υπήρξε, ούτε δίωξη, ούτε τιμωρίες.
Περαιτέρω, ενώ με βάση τη συμφωνία υψηλού επιπέδου του 1979, Κυπριανού-Ντενκτάς, εδόθη προτεραιότητα στην επιστροφή της Αμμοχώστου, προκειμένου να δημιουργηθεί το κλίμα για τη συνολική λύση του Κυπριακού, εν τούτοις, ουδέποτε αξιοποιήθηκε από Ε/Κ πλευράς και επίσημης Κυπριακής Κυβέρνησης. Με το κίβδηλο επιχείρημα της «μη Αμμοχωστοποίησης» του Κυπριακού, μια υποχρέωση της Τουρκίας που ανελήφθη με την υπογραφή του τότε Τ/Κ ηγέτη, ατόνησε και εγκαταλείφθηκε. Με δική μας υπαιτιότητα! Οι ευθύνες είναι συλλογικές και βαρύτατες.
Τα επακολουθήσαντα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, 550 του 1984 και 789 του 1992, είχαν δυστυχώς την ίδια τύχη. Αφέθηκαν ορφανά και αναξιοποίητα. Η χρήση του περιορίστηκε σε ρητορικές αναφορές και καταγγελτικού λόγου παρεμβάσεις. Καμιά απαίτηση πρόταξης στις ατέρμονες διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν, καμιά ειδική προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας με αίτημα την υλοποίηση του περιεχομένου αυτών των ψηφισμάτων.
Και τώρα τί; Ενώπιον της πορείας υλοποίησης, των από μακρού διατυπουμένων απειλών, για εποικισμό της Αμμοχώστου, ούτε οι μεμψιμοιρίες, ούτε τα μισόλογα, αρκούν. Χρειάζονται πολιτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες που να αναγορεύουν το θέμα ως υψίστης σημασίας.
Πρώτον, καλά προετοιμασμένη προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας, για αποτροπή των τουρκικών απειλών και για υλοποίηση προηγούμενων ψηφισμάτων του Σώματος. Όχι με αίτημα δήλωσης του Προέδρου του Σ.Α. Αλλά για υιοθέτηση ψηφίσματος.
Δεύτερον, εξασφάλιση έμπρακτης δυναμικής αλληλεγγύης από τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Αίτημα, για περίληψη του θέματος στην ημερήσια διάταξη ενός προσεχούς Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Για σαφή τοποθέτηση αλλά και για προειδοποίηση επιβολής κυρώσεων σε περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει σε υλοποίηση των απειλών της.
Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Τώρα είναι ώρα δράσης για τη σωτηρία της Αμμοχώστου.
Γιαννάκης Λ. Ομήρου
Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
