Μετά από πολύ καιρό χωρίς οίστρο, χωρίς ερέθισμα, άρχισαν τα δάκτυλα να χτυπάνε το πληκτρολόγιο και οι λέξεις να γίνονται προτάσεις, οι προτάσεις παραγράφοι και οι παραγράφοι ένας κατεβατός από ερωτήματα. Τελικά βρήκα αυτό που μου έδωσε ξανά το βήμα και το μοιράζομαι όπως πάντα μαζί σας.
Δημοσιογράφος
Δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε ή να διαφωνίσετε αν και ελεύθερα όπως πάντα μπορείτε να το κάνετε. Οι γνώμες και ο διάλογος μόνο καλύτερα μπορεί να κάνει τα πράγματα εκτιμώ.
Είναι πραγματικά πρωτόγνωρα τα όσα ζούμε μαζί με τα παιδιά μας όλο αυτό το διάστημα για τις εξετάσεις των τετραμήνων. Είναι άραγε χρήσιμο για τους μαθητές αυτό που αντιμετωπίζουν; Όλη αυτή τη διαδικάσία στην οποία μπήκαν ή είναι ένα επιπλέον άγχος και πίεση, αχρείαστα στο τέλος της ημέρας επειδή κάποιοι δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι οι εξετάσεις τετραμήνων τελικά απεδείχθηκαν… “πατάτα”;
Αντιλαμβάνομαι ως θεατής την πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να “βοηθήσει” τους μαθητές με αυτή την απόφαση. Πρόθεση… Αλλά όταν βλέπετε κύριοι ότι αυτό δεν αποδίδει και ότι μόνο προβλήματα δημιουργεί στα παιδιά, γιατί δεν το αλλάζετε ή να το καταργήσετε; Τι σας εμποδίζει αλήθεια; Είναι ζήτημα διαδικαστικό ή δεν θέλετε να παραδεχθείτε ότι κάπου έχετε κάνει λάθος και να το ξαναδείτε, να ξανασχεδιάσετε όλη αυτή την προσπάθεια, που θέλω να πιστεύω ότι γίνεται με τις πιο αγνές προθέσεις για το μέλλον των παιδιών μας; Δεν είναι κακό να παραδεχθεί κάποιος ότι έκανε λάθος. Κακό είναι να το ξέρει, να το βλέπει και να το αφήνει να συνεχίζει να συμβαίνει με όλα τα συνεπακόλουθα.
Μήπως η χρονική περίοδος που γίνονται οι εξετάσεις τετραμήνων είναι λανθασμένη; Ίσως αν γίνονταν νωρίτερα πριν τα Χριστούγενα δεν θα ήταν καλύτερα για όλους, ειδικά για τους μαθητές; Δεν θέλουν οι μαθητές να ξεκουραστούν τις γιορτές των Χριστουγέννων, όπως όλοι μας, αντι να κλειστούν στο δωμάτιο τους, μπροστά στους υπολογιστές και τα βιβλία τους και αμέτρητες ώρες εκτός σπιτιού, πέρα δώθε στα διάφορα φροντιστήρια; Ήρθατε ποτέ στη θέση των μαθητών εσείς που πήρατε αυτές τις αποφάσεις για τα παιδιά μας, χωρίς να υπολογίσετε τη γνώμη τους; Καθίσατε μαζί τους να μάθετε τι νιώθουν και πως βιώνουν αυτές τις συνθήκες στις οποίες τα υποβάλλετε; Αυτό θεωρώ θα βοηθούσε πολύ στο εξεβρεθεί μια λύση που να ικανοποιηεί και τις δύο πλευρές και τα αποτελέσματα να είναι για όλους τα επιθυμητά.
Κατανοητό στα εξεταζόμενα μαθήματα να γίνονται οι εξετάσεις αυτές. Αλλά πόση ύλη πια; Αχρείαστες πληροφορίες που πρέπει να μάθουν τα παιδιά, να αποστηθίσουν, να λύσουν μαθηματικές ασκήσεις κτλ και στο γραπτό από όλα αυτά που “πρέπει” να μάθουν, τα “SOS”, να είναι μόνο ένα σημείο ή δύο ή κανένα;
Αν τα παιδιά δεν έχουν το χρόνο να μάθουν όλες αυτές τις πληροφορίες που ζητάτε και αν αποτύχουν με έναν χαμηλό βαθμό στο τέλος των εξετάσεων, η αποτυχία βαραίνει τα παιδιά; Εσείς δεν αποτυγχάνετε; Υπουργείο, σχολεία και καθηγητές; Είναι αποτυχία ΟΛΩΝ και τελευταίων των μαθητών.
Είναι τόση η ύλη που πρέπει να καλυφθεί από τους καθηγητές που “τρέχουν” εκατοστάρι για να την προλάβουν. Τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι και δεν κρίνουμε κανέναν. Αλλά τρέχουν τα κεφάλαια σαν νερό, με τα παιδιά γεμάτα απορίες, μονο που πρέπει να πάμε στο άλλο κεφάλαιο. Πριν καταλάβουν το ένα πάνε στο άλλο. Δηλαδή αν τα παιδιά δεν πήγαιναν έξτρα μαθήματα να λύσουν κάποιες από τις απορίες τους τί θα γινόταν;
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αγαπητοί κύριοι στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Το βλέπετε, το ξέρετε αλλά δεν αλλάζετε κάτι. Μην καταργήσετε τις εξετάσεις αν δεν γίνεται αλλά τουλάχιστον αλλάξτε τη χρονική διεξαγωγή τους και μειώστε την ύλη. ΜΕΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΛΗ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ τα παιδιά να γίνουν καλύτερα και να εξελιχθούν, όχι να τα αποθαρύνετε και να τα απογοητεύετε.
Τα παιδιά είναι παιδιά και τους αξίζει να ζήσουν την κάθε υλικία. Αυτή η κοινωνία έχει κάνει τα παιδιά μας άχρωμα, σκυθρωπά και τα έχει κουράσει. Δεν υπάρχει η ανεμελιά των 13,14,15,16,17. Εμείς ήμασταν τυχεροί και τη ζήσαμε, τα παιδιά μας όμως; Τα παιδιά πρέπει να τα προστατεύσουμε και να τους δώσουμε τα όπλα να διεκδικήσουν στη ζωή τους, όχι από τόσο τρυφερή ηλικία να χρειάζεται να αντιμετωπίσουν τόσο ψυχοφθόρες καταστάσεις και διαδικασίες.
Τα παιδιά είναι το μέλλον. Γιατί το μέλλον μας το κατακρεουργείτε; Φτάνει πειράματα στα παιδιά μας. Αφήστε τα να ζήσουν την ηλικία τους όπως τους αξίζει. Να ζήσουν, να χαρούν, να διασκεδάσουν, να ερωτευτούν, να αθληθούν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να κοινωνικοποιηθούν.
Με όλα τα μαθήματα και τα φροντιστήρια και τις ώρες που πρέπει να διαβάσουν δεν έχουν χρόνο για τίποτα άλλο. Για καμία άλλη απασχόληση. Υγειή απασχόληση. Εποικοδομιτική, που τους ωθεί στο να εξελίσσουν την προσωπικότητα και γενικά τον εαυτό τους έξω από ένα δωμάτιο, εκτός των αιθουσών των σχολείων και φροντιστηρίων.
Τα παιδιά έχουν απόλυτο δίκαιο και οφείλουμε να τα προστατεύσουμε και να είμαστε δίπλα τους.
