Απρίλιος 2020
Το ξυπνητήρι χτυπά ακριβώς την ίδια ώρα όπως και πριν! Στις 6.30 το πρωί! Ένα γρήγορο ντουζ να ξυπνήσουμε όμορφα! Η καφετιέρια φτιάχνει τον ίδιο καφέ όπως και πριν και το σπίτι μυρίζει φρυγανιές! Ντύνομαι με τα ρούχα που είχα αφήσει έξω από την ντουλάπα μου χθες το βράδυ διπλωμένα και συγυρισμένα. Τα διάλεξα με προσοχή. Τα χρώματα στο πουκάμισό μου είναι ανοιξιάτικα και εκμπέμπουν θετικότητα! ‘Αυτό θέλουν να βλέπουν τα παιδιά! Θετικότητα!’
Χαμογελώ καθώς φοράω το μπλου τζιν μου και σκέφτομαι, πώς θα ήταν, αν πήγαινα σήμερα έτσι στο σχολείο! Θα έπαιρνα κι εγώ παρατήρηση όπως οι μαθητές μας, όταν δεν φοράνε τη γραβάτα τους. Ετοιμάζομαι καθώς πίνω κλεφτά λίγο καφέ! Χτενίζω τα μαλλιά μου και αφού τα κάνω κοτσίδα, τα αφήνω λυτά κάτω, καθώς ξέρω ότι αρέσουν έτσι πιο πολύ στα παιδιά μου! Στην τάξη μου! Φροντίζω να βάλω και λίγο μέηκαπ και φυσικά κοκκινάδι. Την τελευταία φορά που δεν έβαλα με ρωτήσανε αν ήμουνα άρρωστη! Όχι βέβαια! Μια χαρά είναι η δασκάλα σας! Υγιέστατη όπως και εσείς! Βάζω και το κοκκινάδι!
Θα βάλω κόκκινο σήμερα! Είναι Άνοιξη! Θα τους αρέσει! Εξάλλου, όποτε βλέπουν την διευθύντρια να φοράει κόκκινο ξετρελαίνονται γιατί λένε ‘Είναι το πιο χαρούμενο χρώμα!’. Αναρωτιέμαι πώς να είναι αυτές τις μέρες η διευθύντριά μας. Στο σπίτι, μόνη – είναι δύο χρόνια τώρα που έχασε τον άντρα της – καθώς τα παιδιά της βρίσκονται μόνιμα στην Αμερική. Πρέπει να την πάρω ένα τηλέφωνο σήμερα. Κάνω μια σημείωση στο μυαλό μου! Δεν θα το ξεχάσω!
Άραγε μπορούν όλοι οι συνάδελφοι να κάνουν μάθημα κανονικά; Κάποιοι είπαν ότι χρειάζονταν λίγη παραπάνω βοήθεια. Όλα αυτά με την τεχνολογία είναι καινούργια για όλους και όλα τόσο διαφορετικά! Και οι ώρες ατελείωτες! Το διάβασμα και η ετοιμασία! Αμέτρητες ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή με τα μάτια να καίνε κάθε βράδυ! Αλλά τα παιδιά μας είναι και πρέπει να είναι πάνω από όλα! Έχουμε χρέος! Είναι το καθήκον μας!
Η συνάδελφός μου η Γιώτα πώς να τα πάει άραγε; Κατάφερε να επικοινωνήσει με τον αδελφό της που σπουδάζει στην Αγγλία; Πρέπει να φροντίσει τους γονείς της που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα και είναι και η κορούλα της στην πρώτη δημοτικού. Χρειάζεται και εκείνο το παιδάκι προσοχή, φροντίδα, ώρα για διάβασμα. Πώς τα καταφέρνει αυτή κοπέλα πραγματικά! Την θαυμάζω! Ο σύζυγός της παρόλο που έχασε τη δουλειά του δεν έχει χάσει το θάρρος και τη θετικότητά του. Η Γιώτα κάθε μέρα μου στέλνει στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και ένα ανέκδοτο που θα μας πει ο Δημήτρης ενώ ‘ανεβάζει’ φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις συνταγές και τα γλυκά που φτιάχνει για μας τις ‘ελεύθερες’ όπως λέει ΄για να μαθαίνουμε!’.
Ο Κυριάκος είναι ο πιο προχωρημένος από όλους μας! Έχει φτιάξει κάτι απίστευτα βίντεο για τα παιδιά και ευτυχώς μας στέλνει πληροφορίες για το πώς να τα φτιάξουμε και εμείς! Βέβαια, εγώ ντρέπομαι να βγω ζωντανά στην κάμερα, το ξέρω θα κάνω εκατό σαρδάμ! Θα συνεχίσω να φτιάχνω μικρά βιντεάκια για τα παιδιά, όσο πιο απλά γίνεται και κατανοητά. Τουλάχιστον μπορώ να τα βιντεογραφήσω ξανά και ξανά! Όρεξη έχουμε, χρόνο έχουμε και από δημιουργικότητα σκίζουμε! Δεν πάμε και για Όσκαρ, αρκεί να μας βλέπουν τα παιδιά και να χαμογελάνε ενώ μαθαίνουν!
Η ώρα έχει πάει πλέον 7.30 το πρωί! Θα χτυπήσει το κουδούνι σε μισό λεπτό και εγώ είμαι ακόμη στο σπίτι! Μα δεν αγχώνομαι πλέον αν και έχω πεθυμήσει τόσο πολύ αυτόν τον ήχο! Παίρνω την τσάντα με τα βιβλία μου και τα βάζω με προσοχή στο γραφείο μου. Η κασετίνα, τα μολύβια μου, όλα στη θέση τους. Πίσω μου το κάποτε λευκό ντουλάπι μου έχει γεμίσει με σχέδια, με ρήματα και λέξεις. Έχει γίνει ο πίνακάς μου! Το υπνοδωμάτιό μου – επειδή είναι φωτεινό και ευάερο – η τάξη μου!
Κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή μου και πατώ το κουμπί για να ανάψει. Σε λίγα λεπτά η οθόνη μου δείχνει την τάξη μου! Τα παιδιά μου βρίσκονται απέναντί μου και μου γράφουν «Καλημέρα κυρία!» καθώς τα εικονίδιά που έχουν επιλέξει μου δείχνουν ότι ο Σωτήρης είναι ο σούπερ ήρωας, η Φωτεινή είναι η πριγκίπισσα, ο Άλεξ είναι ένα ρομπότ και ούτω καθεξής! Ο καθένας έχει την διαδικτυακή του προσωπικότητα πλέον! Χαμογελάω γλυκόπικρα αυτή τη φορά! Κλείνω τα μάτια καθώς η οθόνη μου γεμίζει με ‘καλημέρες’, γελαστά προσωπάκια και καρδούλες και λουλουδάκια και ανθρωπάκια που δείχνουν χεράκια που σε αγκαλιάζουν! Προσπαθώ να μην δακρύσω! Ακούω νοητά όλες τις καλημέρες τους, κάθε φωνούλα ηχεί στα αυτιά μου και φέρνω στο μυαλό μου τα όμορφα και αθώα προσωπάκια τους!
Αγκαλιάζω κάθε έναν μαθητή μου νοητά και εύχομαι σύντομα να τους αγκαλιάσω αληθινά! Ποιος να φανταζόταν ποτέ ότι ένας ιός θα μας στερούσε το δικαίωμα της αγκαλιάς; Είμαι όμως αισιόδοξη! Πρέπει! Για τα παιδιά μου! Για τους γονείς τους! Για όλους μας! Η μάθηση είναι το μεγαλύτερο όπλο ενάντια σε κάθε ιό! Θα το ξεπεράσουμε και αυτό! Είμαστε δυνατοί και θα τα καταφέρουμε!
7.40 το πρωί! Παίρνουμε τις σχετικές παρουσίες! Όλοι παρόντες! Όλοι στις θέσεις τους, μπροστά στους ηλεκτρονικούς τους υπολογιστές! Έτοιμοι για να μάθουμε μαζί! Έτοιμοι να εκτιμήσουμε ακόμα μια μέρα που είμαστε υγείς και ζωντανοί! Έτοιμοι να μεγαλώσουμε μαζί και να εξελιχθούμε στους αυριανούς πολίτες που θα φέρουν ένα καλύτερο, πιο όμορφο και υγιές μέλλον!
7.50 το πρωί ξεκινάμε όπως κάθε μέρα το μάθημά μας! ‘Ανεβάζω’ το βίντεο που ετοίμασα το Σαββατοκύριακο όπου και διαβάζω το σημερινό μάθημα στα παιδιά. Κάνω και κάποιες παύσεις γιατί είμαι σίγουρη ότι ο Χρίστος ‘μιλά’ μαζί με τον Κωνσταντίνο, ενώ η Εμέλια θα παίζει με τα χρωματιστά μολύβια της. Τα παιδιά μου ξέρω ότι βλέπουν το βίντεο γιατί κάνουν διαδικτυακά σχόλια του τύπου ‘Σσσς, διαβάζει η κυρία!’. Τελειώνει η ανάγνωση και ανεβάζω το επόμενο βίντεο με σαφείς οδηγίες για τις ασκήσεις που έχουν να κάνουν. Ήδη ακούω στα αυτιά μου τους αναστεναγμούς και τις διαμαρτυρίες! ‘Πάλι ασκήσεις; Πάλι ορθογραφία;’
Χαμογελώ! Ξέρω ότι δεν μπορώ να ενωθώ ζωντανά και με όλους ταυτόχρονα – αν και είναι δυνατόν αλλά καλύτερα όχι – λόγω της νέας νομοθεσίας για τα προσωπικά δεδομένα! Πρέπει και οφείλουμε πάνω από όλα να προστατεύσουμε τα παιδιά! Βγάζω μια φωτογραφία όμως και την ανεβάζω στο δίκτυο συνομιλίας μας για να δούνε τη δασκάλα τους. ‘Βλέπετε, σήμερα έβαλα και κοκκινάδι!’ γράφω από κάτω! Είμαι σίγουρη πως θα τους χαροποιήσει η κάρτα που κρατάω στη φωτογραφία με μια μεγάλη κόκκινη καρδιά που μέσα γράφει ‘Σας αγαπώ πολύ!’
Το μάθημα ολοκληρώθηκε! Σε λίγο θα έχουμε ‘διάλειμμα’. Και μετά θα κάνουμε ιστορία. Μετά θα ‘μπει στην τάξη’ άλλος δάσκαλος και μετά άλλος. Μέχρι να ολοκληρώσουμε τη μέρα. Μέχρι να χτυπήσει νοητά στο μυαλό μας το κουδούνι.
Προς το παρόν όμως, και ενώ τα παιδιά κάνουν τις ασκήσεις τους, ας αρχίσουμε το διόρθωμα των εκθέσεων της Παρασκευής!
Ήδη η Ελεονώρα έχει στείλει την ορθογραφία της ενώ ο Γιώργος έχει ερωτήσεις για τον Αόριστο!
Μην ανησυχείτε, η δασκάλα σας είναι εδώ! Πάντα θα είναι εδώ, στο πλευρό σας…παιδιά μου!
Με βαθιά εκτίμηση, σεβασμό και θαυμασμό προς όλους τους εκπαιδευτικούς του κόσμου,
Πάολα Χατζηλαμπρή
Υπεύθυνη Μάρκετινγκ, The International School of Paphos
