Σε μια αυλή σκορπούσε το άρωμά του ένα ζουμπούλι και όλοι το θαύμαζαν. Ειδικά η νοικοκυρά, που το φρόντιζε, δεν χόρταινε το μοσχοβόλημά του.
Οι μέρες της Άνοιξης όμως πέρασαν και τα άνθη του ζουμπουλιού έσβησαν μαζί με το άρωμά του. Και τα παιδιά που έπαιζαν στην αυλή άθελά τους το ποδοπατούσαν. Το καημένο το λουλούδι παρακαλούσε να μην το πονούν, αλλά κανένας δεν το άκουγε.
Το συμπόνεσε όμως το χώμα και σκέπασε τον βολβό του. Εκεί μέσα στην σκοτεινή του αγκάλη ένοιωσε ανακούφιση.
Οι μέρες περνούσαν. Ήρθε το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας με βροχές και χιόνια. Τότε εμφανίστηκαν τα σκουλήκια που έπιασαν κουβέντα με τον βολβό και έμαθαν την ιστορία του. Του έκαναν παρέα μέχρι τον ερχομό της Άνοιξης, όταν ο ήλιος ζέστανε την γη και αυτά γλίστρησαν σε πιο βαθιά, δροσερά στρώματα της γης.
Ο βολβός ένιωσε εγκαταλειμμένος και μόνος. Δεν τολμούσε όμως να φυτρώσει, γιατί θυμόταν τα παλιά και φοβόταν μήπως ξαναπάθει τα ίδια.
Ταυτόχρονα η νοικοκυρά, ενώ καθάριζε την αυλή, θυμήθηκε το όμορφο, μυρωδάτο ζουμπούλι. Άρχισε να το ψάχνει, ώσπου ξέθαψε τον βολβό του. Χαρούμενη το φύτεψε σε ένα ανθώνα τραγουδώντας ανοιξιάτικα τραγούδια.
Ο βολβός συγκινήθηκε τόσο, που ξέχασε τους φόβους του και αποφάσισε να ξεπετάξει μπουμπούκια και άνθη. Και όταν το έκανε τι να δει; – Γύρω του απλώνονταν και άλλα λουλούδια, το καθένα με το άρωμά του. Το ζουμπούλι έσμιξε το μισχοβόλημά του με το άρωμά τους και όλα μαζί μετάτρεψαν τον ανθώνα σε παραδεισένιο κήπο. Και μέσα στην ανοιξιάτικη ευδαιμονία το λουλούδι έμαθε κάτι πολύ σημαντικό που το κρατούσε ως πολύτιμο φυλαχτό στην ψυχή του. Κάθε φορά που το θυμόταν ευωδίαζε ακόμα περισσότερο και η νοικοκυρά το επαινούσε ιδιαίτερα. Ώσπου ήρθε το καλοκαίρι με νέα αρώματα, άνθη και ομορφιές.
Το συγγραφικό έργο της Βασιλικής Νεοφύτου συνεχίζεται. Άνθρωπος με καλλιέργεια ψυχής, πολλές ευαισθησίες και αισθήματα ανθρωπιάς μέσα από την πέννα της μας ταξιδεύει σε άλλους κόσμους πιο ανθρώπινους στους κόσμους της φύσης και του ζωικού βασιλείου. Η συγγραφέας δηλώνει αισιοδοξία γιατί εκτιμά πως ο άνθρωπος κρύβει πολλές δυνάμεις μέσα του και αξιοποιώντας τις, βελτιώνει την ζωή του .Θέση της είναι ότι υπάρχουν γύρω μας τόσες ομορφιές της φύσης που είναι κρίμα να μην τις παρατηρούμε.
