H παλιά Πάφος μέσα από τα “μάτια” της δημοσιογράφου, συγγραφέως και ποιήτριας Λένιας Σοφοκλέους έχει διαφορετικές εικόνες πιο ανθρώπινες και πιο ζεστές. Μια πόλη πιο μικρή με πολλά δέντρα που ωστόσο μέσα σε εικοσιπέντε χρόνια πήρε τεράστιες διαστάσεις, λόγω και του τουρισμού. Αυτή η αλλαγή και ανάπτυξη , όπως είπε, έγινε πολύ απότομα. Εκτιμά πως όλα πρέπει να γίνονται βάση πλάνου ακόμη και η ανέγερση ξενοδοχείων . Τα νεοκλασικά της Πάφου τα έζησε από κοντά … η κατεδάφιση ωστόσο αρκετών απ’ αυτών αποτελούν μαχαιριά στην καρδιά για την ίδια. Ίσως, όπως είπε, κάποιοι ιδιοκτήτες τους δεν τα εκτίμησαν σωστά. Νόμιζαν ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για κατοικίες και δεν τα αξιοποίησαν, όπως έπρεπε. Σε όλες τις κατεδαφίσεις η Λένια Σοφοκλέους ήταν εκεί σε μια προσπάθεια να σταματήσει το “κακό”. Η φωτογραφική στο χέρι … αφού μέσα από την δημοσιογραφική της ιδιότητα επιθυμούσε μετά λύπης της να καταγράψει τον ενταφιασμό της ιστορίας της Πάφου …
Δυστυχώς συνέχισε, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα οι μπουλντόζες έκαναν το θαύμα τους και έμενε μόνο το περιτοίχισμα. Οι κατεδαφίσεις την πονούν γιατί, ζώντας στο εξωτερικό έχει δει το σεβασμό για τα νεοκλασικά κτίρια … τον σεβασμό για τα κτίρια 300 και 400 χρόνων. Κάποτε είπε, “λέγαμε ότι δεν κτίζαμε λόγω της τουρκοκρατίας” , διερωτήθηκε ωστόσο, « μετά που άρχισε το κτίσιμο των νεοκλασικών γιατί δεν τα διατηρήσαμε”. Αυτό εκτίμησε αποτελεί αδικία για την πόλη την ίδια. Kτίρια εξαιρετικής αξίας χάθηκαν.
Ακτιβίστρια σε εκδηλώσεις υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος τόσο με τις πράξεις της όσο και στα άρθρα της, η Λένια Σοφοκλέους υπερασπίζεται με πάθος την ανάγκη διατήρησης του ελάχιστου πρασίνου που έμεινε να προστατεύει τον πλανήτη μας.
Η ποιήτρια Λένια Σοφοκλέους αναφέρεται στον πολιτισμό της Πάφου , στις παραστάσεις που γίνονταν … Θυμάται τον φωτογράφο τον Χαρίτο που της χάρισε μια φωτογραφία από μια παράσταση στο Α’ Λύκειο με τις κυρίες της εποχής της Πάφου. Σχετικά με αυτά που γίνονται σήμερα, ανέφερε πως “ κάποια γίνονται για να γίνουν …” . Όπως παρατήρησε δεν υπάρχει σήμερα ο ενθουσιασμός που υπήρχε παλιά. Έχουμε, τόνισε, πολλούς καλλιτέχνες που ζουν στην Πάφο και θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα… Θυμάται που τότε το Δ.Σ. του Πάφος 2017 τους κάλεσαν, σαν καλλιτέχνες, σαν συγγραφείς και σαν λογοτέχνες που ωστόσο δεν επιθυμούσε να τους αξιοποιήσει για την παρουσίαση των έργων τους αλλά ως εθελοντές …..
Δυστυχώς παρατήρησε το πρόγραμμα τους είχε γίνει ερήμην των Παφιτών και βάση κάποιων προγραμμάτων που είχαν δει στο εξωτερικό και προχωρούσαν με αυτά…Την άποψη της σημείωσε την υιοθετούν και άλλοι όπως ζωγράφοι , μουσικοί από άλλους χώρους των Καλών Τεχνών.
Η Λένια Σοφοκλέους ως Παφίτισσα αγαπά την ιστορία της Πάφου και ως κόρη ανθρώπων που κράτησαν την ιστορία. Μας αρέσει η ιστορία της Πάφου αλλά δυστυχώς είπε, κανένας δεν την ανέδειξε όπως έπρεπε.
Θυμάται τον δικηγόρο τον κ. Λάμπρο Νικολαϊδη που τα ήξερε όλα, τον οποίο μάλιστα αποκαλεί “κινητή εγκυκλοπαίδεια” . Τον αγαπούσα και τον σέβομαι είπε, γιατί υπήρξε μεγάλη προσωπικότητα. Γνώριζε για τα ψηφιδωτά , για το μύθο της Θίσβης και του Πύραμου …και την ερωτική τους ιστορία… Για τον Σαίξπηρ που έγραψε τον Οθέλο αλλά και για το Κάστρο της Αμμοχώστου που μπορεί να ήρθε στην Κύπρο.
Άνθρωπος που αγαπά τον πολιτισμό και τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης της, δεν έπαψε να γράφει, ιδιαίτερα στο καταφύγιο της που αποτελεί το σπίτι της στην κοινότητα του Κάθηκα. Εκεί είναι το ησυχαστήριο της, όπου το πνεύμα της αγαλλιάζει δίπλα στη φύση και στον φρέσκο και δροσερό αέρα της υπαίθρου, που τόσο αγαπά. Θυμάται πως όταν πήγε στην ύπαιθρο πήγε μόνο για να απομονωθεί …δηλώνοντας ωστόσο πως μόνο αυτό δεν μπορεί να γίνει…
Βγαίνοντας στην αυλή της για την περιποίηση των λουλουδιών της οι γυναίκες του χωριού της υπέβαλαν σειρά ερωτήσεων, αλλά όχι από περιέργεια, αλλά για να μάθουν ποιο είναι το άγνωστο πρόσωπο που ήρθε στο χωριό τους…για να μείνει… Μόλις αντιλήφθηκαν , όπως είπε, πως δεν πήγε στο χωριό τους για κακό σκοπό, τότε άρχισαν να την επισκέπτονται φέρνοντας της αυγά, ντομάτες , κολοκυθάκια και ζυμωτό ψωμί. Θυμάται πως όταν πήγε να πιάσει το ψωμί που της πρόσφεραν ήταν τόσο βαρύ που παρολίγο να της πέσει από τα χέρια της…
Η Λένια Σοφοκλέους κυκλοφόρησε τη νέα της ποιητική συλλογή τα ”Ανά-Κατα ποιήματα”. Πρόκειται για την έκτη ποιητική της συλλογή… Όπως ομολογεί τα ποιήματα στην ίδια, έρχονται από μόνα τους… Όταν της ήρθε η έμπνευση για το ποίημα “Aδερφέ μου Ναζίμ” νευρίασε γιατί ασχολείτο με την κουζίνα της. Άφησε αυτά που έκανε και άρχισε την συγγραφή του…ποιήματος για τον Ναζίμ Χικμέτ. Τότε ηρέμησε. Από μικρή διάβασε τα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ αφού ένα βιβλίο του, είχαν στο σπίτι τους μάλιστα στα ελληνικά. Αυτό που ξεχώρισε ήταν αυτό που έλεγε “ αν δεν καώ εγώ… αν δεν καείς εσύ… πως θα γίνουν τα σκοτάδια φως”. Η σάλπιγγα της επανάστασης… Ο Ναζίμ είπε πήρε ένα λαϊκό ποίημα που ένας ερωτευμένος καίγεται για την αγάπη του και το έκανε επαναστατικό ποίημα. Αυτός είπε … είναι ποιητής. Στο ποίημα της¨Kάλεσμα στην ειρήνη” απαντά στο Ναζίμ … λέγοντας του “ δεν θέλω βρε αδερφέ Ναζίμ να καούμε δεν γίνεται να μην καούμε και να αλλάξει ο κόσμος χωρίς καμένους”… Φτάνει πλέον πόσοι να καούν …
Η Λένια Σοφοκλέους σπούδασε δημοσιογραφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία. Εργάστηκε για χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών. Δηλώνει πως η δημοσιογραφία για αυτήν είναι “η μεγάλη της αγάπη” . Όταν εργάζονταν ως δημοσιογράφος και επέστρεφε σπίτι της κουρασμένη θυμάται που έλεγε πως “ εάν ξέραν ότι αυτό θα το έκανα και χωρίς λεφτά …δεν θα με πλήρωναν”. Ήδη έχει γράψει πέντε νέα ποιήματα … Όπως η ίδια αναφέρει, τα ποιήματα της δεν θα επιθυμούσε να τα δει σε τραπεζάκι δίπλα στο βάζο τ΄ ακριβό, σε ρόλο οπωσδήποτε διακοσμητικό, αλλά σε τοίχο ξεφτισμένο, σαν γκράφιτι σε μιας πλατείας τη γωνία…
To βιβλίο ποίησης, είπε , δεν το βλέπεις, το διαβάζεις… Οι ποιητικές της συλλογές, η νουβέλα της “Το μπλε παγκάκι”, διηγήματα και θεατρικά της κείμενα, βρίσκονται στις βιβλιοθήκες κοινοτήτων και πανεπιστημίων σε διάφορες χώρες του κόσμου, όπως η περίφημη γυάλινη βιβλιοθήκη “Γκαριμπάλντι” στην Ιταλία, το Ελληνόφωνο τμήμα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο Χάρβαρντ, στην Αγία Πετρούπολη, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και αλλού.
Την εικονογράφηση της τελευταίας της έκδοσης ανέλαβε η κόρη της Φωτεινή Χριστοδούλου και την επιμέλεια της έκδοσης η δεύτερη κόρη της Δάφνη Χριστοδούλου, στις οποίες και αφιερώνει την έκδοση, όπως και στα εγγόνια της.
Θυμάται που πήρε τον Τάκη Κωνσταντίνου φίλο της και τυπογράφο και του είπε να αναλάβει και το τελευταίο της βιβλίο. Μαζί έχουν κάνει πολλά βιβλία και αναμένεται να κάνουν άλλα τόσα… Μέσα από το ποίημα της “Η πόλη” και με τους στίχους, “Τώρα πια στο Κτήμα το περίφημο, με τους ωραίους κήπους, κάποια μικρά , άνυδρα δενδράκια έμειναν μόνο ν’ αργοκουνιούνται με το φύσημα του αέρα, χωρίς στ’ αλήθεια ένα σκοπό, στην τσιμεντένια πόλη” , η Λένια Σοφοκλέους δείχνει την αγάπη της για το φυσικό περιβάλλον, για το πράσινο, για τους ωραίους κήπους και όχι για μια πόλη ανοχύρωτη, όπως αναφέρει, που με βαριά τα τσιμεντένια της πόδια στέκεται περιμένοντας…
Καταλήγοντας η Λένια Σοφοκλέους ανέφερε πως πρέπει να γίνονται σωστά βήματα για την Πάφο…όχι για εμάς , αλλά για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας, και για τους νεώτερους…Δεν φταίνε είπε αυτά, αν η δικιά μας η γενιά πιστέψαμε σε ένα λάθος, σε μια οπτασία λάθος, την οποία συμπλήρωσε, μας την πούλησαν για πραγματική… Τώρα ψάχνουμε για σκιά… τώρα όμως τα δέντρα χάθηκαν …είπε…
Συνέντευξη στην Κική Περικλέους
