Δεν είναι λίγες οι φορές που αισθανόμαστε ότι γύρω μας υπάρχει το Θείο, αυτή η ΔΥΝΑΜΗ που μας περιβάλλει και μας δίνει κουράγιο και ελπίδα να συνεχίσουμε να πιστεύουμε.
Δεν είναι μια απλή ιστορία αλλά μια πραγματική εμπειρία ζωής. Η Αγία Μαρίνα εμφανίστηκε αρκετές φορές στη ζωή μου και ΝΑΙ έκανε το ΘΑΥΜΑ της. Ένα ΘΑΥΜΑ το οποίο υπάρχει στη ζωή μου, το αγκαλιάζω, το ζω, το καμαρώνω εδώ και δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Οι πολλές οι συμπτώσεις παύουν να είναι απλά συμπτώσεις και θα σας εξηγήσω το γιατί.
16 χρόνια περίπου πριν, Καλοκαίρι του 2003. Μια συγγενική μας βάπτιση στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρινούδας στη Γεροσκήπου η Αγία μου έστειλε το πρώτο μήνυμα ότι είναι κοντά μου. Στην είσοδο έδιναν εικόνες. Υπήρχαν εικόνες διαφόρων Αγίων και της Αγίας Μαρίνας μόνο δύο. Η πρώτη βρισκόταν στο ιερό και η δεύτερη στα χέρια κάποιου προσκεκλημένου. Μπήκα στην εκκλησία, πήρα μια εικόνα αλλά δεν κοίταξα να δω ποιανού ήταν. Κατά τη διάρκεια του μυστηρίου, η θεία μας έψαχνε να βρει τη δεύτερη εικόνα της Αγίας Μαρίνας γιατί είχε τάμα και θα ήθελε να την ανταλλάξει με τη δική της αν δεν υπήρχε πρόβλημα. Έψαξε θυμάμαι σε όλη την εκκλησία αλλα μάταια. Τελικά με ρώτησε τι εικόνα κρατούσα εγώ, στην αγκαλιά μου, γιατί εκεί την είχα ακόμα χωρίς την κοιτάξω. Ανοίγω τα χέρια μου και εκεί ήταν. Η Αγία Μαρίνα ήταν στα δικά μου χέρια και είναι στο εικονοστάσι του σπιτιού μας εδώ και 16 χρόνια.
Το 2007 η ζωή έκανε σε μένα και στο σύζυγό μας το μεγαλύτερο δώρο της ζωής. Το παιδί μας. Κάποια θέματα υγείας δεν μας άφηναν να χαρούμε το γεγονός από την αρχή αφού έπρεπε να γίνουν αρκετές εξετάσεις και αναλύσεις προκειμένου να ξέρουμε με σιγουριά αν το παιδάκι μας ήταν υγιές.
Λίγο πριν μάθουμε τα αποτελέσματα, εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη, ήρθε στο ύπνο μου η Αγία. Μαρίνα ονομαζόταν η γειτόνισσά μου η οποία είχε τάμα στην Παναγία και ονόμασε το κοριτσάκι της Μαρία Ελένη. Στον ύπνο μου λοιπόν είδα μια Κυρία στα Μαύρα ντυμένη, δεν είδα το πρόσωπό της, απλά την φώναξα Μαρίνα. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες να βάζει μέσα στο όχημά μου την κόρη της και δίπλα ακριβώς ένα ακόμη κοριτσάκι. Την ρώτησα ποιο είναι το δεύτερο κοριτσάκι και μου απάντησε… Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ! Δεν ξέραμε τίποτα. Ούτε φύλο, ούτε αποτελέσματα ούτε τίποτα. Ήμασταν στο απόλυτο σκοτάδι και την αγωνία… Όταν με πήρε ο γιατρός για τα αποτελέσματα μου ανακοίνωσε ότι το παιδάκι μας ήταν υγιέστατο. ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΜΕΓΑΛΗ. Και όταν με ρώτησε αν θέλω να μάθω το φύλο, του είπα ότι δεν χρειαζόταν επειδή ήδη γνώριζα… Θα κάναμε κοριτσάκι το οποίο θα είχε το όνομα της Αγίας Μαρίνας. Τον Απρίλιο του 2007 γεννήθηκε το θάυμα της ζωής μας, η κόρη μας, η Μαρίνα-Δημήτρια Ιγνατίου.
Σε μια καθοριστική επίσης στιγμή της ζωής μου, τη στιγμή που είχα διαγνωστεί με όγκο στο κεφάλι, την ώρα του χειρουργείου, προσευχήθηκα και ζήτησα από την Αγία Μαρίνα να μείνει δίπλα μου και να μην με αφήσει ότι και να συμβεί. Αισθανόμουνα καθόλη τη διάρκεια της επέμβασης ότι ένα χέρι, σαν αυτό που έχει την αίσθηση του παιδιού μου, να με κρατά σφικτά και γω να μην φοβάμαι. Ένιωθα σιγουριά! Όταν ξύπνησα από τη νάρκωση το χέρι μου ήταν ακόμη γροθιά και η νοσοκομά προσπαθούσε να μου το ανοίξει με δυσκολία. Όταν ξύπνησα με ρώτησε γιατί είχα σφιγμένο σε γροθιά το χέρι μου και της είπα πως με κρατούσε η κόρη μου. Και μου είχε πει GOD BLESS YOU. Ο Θεός μαζί σου. Ηταν εκεί. Η Αγία δεν με άφησε ούτε στιγμή και η αίσθηση της είχε αυτή του χεριού του παιδιού μου.
ΠΙΣΤΕΥΩ στα θαύματα γιατί η ζωή μου είναι ένα από αυτά! Πιστέψτε και εσείς. Μην περιμένετε να σας συμβεί κάτι κακό για να στραφείτε σε Αγίους-Αγίες και στο Θεό! Είναι δίπλα μας κάθε στιγμή και λεπτό. ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ!
Σταυρούλα Μιλτιάδου Ιγνατίου
Δημοσιογράφος www.pafospress.com
