Η σημερινή απεργία αριθμού εργαζομένων στην υπηρεσία αποκομιδής σκυβάλων του Δήμου είναι αδικαιολόγητη και αποβαίνει εις βάρος των πολιτών. Οι Συντεχνίες αντιλαμβανόμενες ότι αριθμός εργαζομένων δεν επιθυμούσε να απεργήσει γιατί επιθυμεί τη μετακίνηση στην Υπηρεσία Πρασίνου ως η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, άλλαξαν τον τόπο συγκέντρωσής τους με σκοπό να πιέσουν και να τους επιβάλουν τη συμμετοχή τους στην απεργία, νοοτροπίες που σκοπό έχουν να επιβάλουν τις επιδιώξεις τους.
H απεργία είναι αδικαιολόγητη γιατί κανείς εργαζόμενος στην εν λόγω υπηρεσία δεν πρόκειται να χάσει τη δουλειά του αλλά ούτε και οποιοδήποτε εργασιακό του ωφέλημα. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ημερ. 21 Νοεμβρίου 2019 προβλέπει καθαρά την αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα μέσω ανοικτού Διαγωνισμού, ενώ ο ανάδοχος θα είναι υποχρεωμένος να τηρεί αυστηρά την εργατική νομοθεσία για όλους τους εργοδοτούμενούς του. Επιπρόσθετα επισημαίνεται ότι με τη διαδικασία της αγοράς υπηρεσιών θα δημιουργηθούν, δια μέσω του αναδόχου, 22 και πλέον νέες θέσεις εργασίας οι οποίες, όπως προανέφερα, θα υπόκεινται αυστηρά στις πρόνοιες της εργατικής νομοθεσίας.
Ταυτόχρονα, από την απόφαση για αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα θα επωφεληθεί και ο δημότης, αφού δύο μελέτες που εκπονήθηκαν με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου κατέδειξαν ότι σήμερα το συνολικό κόστος αποκομιδής σκυβάλων ανέρχεται στα 52 έως 54 ευρώ ανά τόνο, ενώ οι τιμές στην αγορά θα κατεβάσουν το κόστος αυτό στα 23 έως 28 ευρώ ανά τόνο. Με βάση τα στοιχεία αυτά, είναι πασιφανές ότι ο Δήμος Πάφου, όσο κι αν προσπαθήσει να χαμηλώσει το κόστος, θα είναι δύσκολο έως αδύνατον να προσεγγίσει τις τιμές των 23 έως 28 ευρώ.
Οι λόγοι για αυτό είναι συγκεκριμένοι και απλοί: Ο πρώτος είναι το βαρύ κόστος της τάξης των 140.000 ευρώ ετησίως για τις βλάβες και τις ζημιές στα απορριμματοφόρα οχήματα. Σε αντίθεση με τον Δήμο που ως δημόσιος οργανισμός έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες ριζικής αντιμετώπισης του φαινομένου, ένας ιδιώτης επιχειρηματίας είναι αδύνατο να ανεχθεί τέτοιες καταστάσεις. Ο δεύτερος λόγος είναι συνδυασμός της χαμηλής παραγωγικότητας του προσωπικού, της μειωμένης χρήσης/αξιοποίησης του στόλου οχημάτων, του υψηλού διοικητικού κόστους και, βέβαια, του υπερβολικού εργασιακού κόστους που καταλήγουν σε μία αύξησης του κόστους της τάξης του 30-40%. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το υψηλό εργασιακό κόστος (μισθοί, ωφελήματα, υπερωρίες κ.ά.) είναι αυτό του οδηγού απορριμματοφόρου, ο οποίος έχει συνολικό μηνιαίο κόστος για τον Δήμο 2.990 ευρώ και αυτό του εργάτη αποκομιδής σκυβάλων που έχει συνολικό μηνιαίο κόστος για τον Δήμο 2.788 ευρώ. Στέκομαι ιδιαίτερα στη χαμηλή παραγωγικότητα, που ως παγιωμένη νοοτροπία, εκτρέφεται από τα προνόμια που έλαβαν οι εργαζόμενοι διαχρονικά.
Είναι πασιφανές ότι οι Συντεχνίες δεν μπορούν να επικαλούνται την κατανόηση των πολιτών στα αιτήματά τους και την ίδια ώρα το κόστος, που αυτή η επικαλεσθείσα κατανόηση προκαλεί, να αποβαίνει εις βάρος των δημοτών. Οι Συντεχνίες θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει αλλαγές και εκσυγχρονισμό προς όφελος των πολιτών και όχι την διατήρηση των στρεβλώσεων και των υπερπρονομίων που οι ίδιες για χρόνια συντηρούν προκειμένου να εξυπηρετούν τη συντεχνιακή «πελατεία» τους.
