Η Σονάτα των στιγμών είναι το βιβλίο της Ελληνίδας συγγραφέως και δημοσιογράφου Ελένης Πλαβούκου .Ένα βιβλίο, λιτό σε απλή γλώσσα , δημοτική. Εκφράζει νεωτεριστικές ιδέες και αντιλήψεις. Σ’ αυτό υπάρχει διαχρονικότητα και πράγματα θα έλεγα που μπορείς να συναντήσεις κάθε εποχή. Δεν ξέρω αν πρόκειται για αληθινή ιστορία ή όχι , ή αν είναι παρμένο από τα βιώματα της συγγραφέως .
Όπως και να έχει πάντως παρακινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη που βρίσκεται συνεχώς σε άμεση επαφή με τα γραφόμενα.
Το βιβλίο διακρίνεται για την αμεσότητα , γλαφυρότητα και παραστατικότητα του.
Περιστρέφεται στο τι ρόλο μπορεί να παίξει ένας άνδρας στην ζωή μιας γυναίκας, ένας πολύ γοητευτικός άνδρας, όταν τον συναντά σε συνθήκες που την απασχολούν όλα τα άλλα εκτός από μία σχέση .
Πόσος χρόνος χρειάζεται για ν’ αλλάξουν τα πάντα ; Mια ολόκληρη ζωή ή ένα λεπτό; Μια πολύωρη συζήτηση ή τρεις μονάχα λέξεις ; ” Θέλω να χωρίσουμε” ,αποφασίζει να πει η Δέσποινα και από εκεί και πέρα τίποτα δεν παραμένει ίδιο.
Έχει λόγους να χαρεί για τις νέες προοπτικές που ανοίγονται μπροστά της; Ή θα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της ;
Η ζωή μας είναι γεμάτη στιγμές. Στιγμές όμορφες, άσχημες. Στιγμές που αγωνιζόμαστε . Στιγμές που τολμάμε. Στιγμές που πρέπει να ζήσουμε.
Η Ελένη Πλαβούκου ανέφερε πως δεν νιώθει συγγραφέας, ωστόσο από μικρό παιδάκι της άρεσε το διάβασμα . Συγκαταλέγεται αδιαμφισβήτητα στους σπουδαίους και αξιόλογους ανθρώπους διαθέτοντας ειλικρίνεια και αφοπλιστικό χαμόγελο.
Διακατέχεται απλά από τον έρωτα της πολύβουης μοναχικής σκέψης, που γεμίζει έγχρωμες πολυδιάστατες εικόνες και πολυεπίπεδα αισθήματα το μυαλό και την καρδιά της.
Κι όταν η σκέψη της αποκτάει όγκο και κλέβει στοιχεία από την πραγματικότητα, νιώθει έντονα ότι θέλει να γράψει -όπως είπε- λέξεις. Λέξεις πολλές, που η λυτρωτική τους ροή δημιουργεί προτάσεις, παραγράφους , κείμενο.
Τότε σκέφτομαι συνέχισε,”μόνο ότι πρέπει να πω την αλήθεια. Τίποτε άλλο, ούτε την Αθήνα που γεννήθηκα, ούτε τα χρόνια που σπούδαζα, ούτε τα χρόνια που δουλεύω ως δημοσιογράφος. Αυτά είναι η εμπειρία μου”.
“Το μαγικό χαλί μου” , είπε, “με τη βοήθεια του οποίου προσπαθώ να ζωγραφίσω την ιστορία μου,την διήγηση μου και να συνεχίσουμε το ταξίδι μαζί”.
