Ο λειτουργός του Δήμου Πάφου Κώστας Λιασίδης που είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα το καλοκαίρι του 2015 από το δημοτικό συμβούλιο Πάφου κατέφυγε στο διαιτητικό δικαστήριο το οποίο ακύρωσε την απόφαση του Δήμου.
Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου λήφθηκε μετά την καταγγελία του υπαλλήλου στην αστυνομία εναντίον ανώτερων λειτουργών του Δήμου αναφορικά με τη διερευνώμενη από την Αστυνομία υπόθεση για την αγορά και διαχείριση υλικών στο Συνεργείο Οδοσήμανσης και Χώρων Στάθμευσης.
Με εσωτερικά σημειώματα με ημερομηνίες 22.06.2015 και 26.06.2015, ο αιτητής ενημέρωσε τον Δήμαρχο Πάφου ότι μέσω κατάθεσης που έδωσε στην Αστυνομία προέβη σε καταγγελία εναντίον ανώτερων λειτουργών του Δήμου, περιλαμβανομένου του Δημοτικού Γραμματέα, αναφορικώς με τη διερευνώμενη από την Αστυνομία υπόθεση για την αγορά και διαχείριση υλικών στο Συνεργείο Οδοσήμανσης και Χώρων Στάθμευσης. Με αφορμή τα εν λόγω Σημειώματα, την 02.07.2015 συγκλήθηκε έκτακτη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου του καθ’ ου η αίτηση με μοναδικό θέμα το διορισμό ερευνώντος λειτουργού για τη διεξαγωγή έρευνας σε σχέση με την πιθανή διάπραξη αριθμού πειθαρχικών παραπτωμάτων από τον αιτητή και εισηγητή του θέματος τον Δήμαρχο. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία όπως ο αιτητής τεθεί σε διαθεσιμότητα από την 03.07.2015 μέχρι και την 31.07.2015, ημερομηνία ολοκλήρωσης της έρευνας, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, ήτοι, όπως αναφέρεται στα σχετικά πρακτικά, προς διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της Δημοτικής Υπηρεσίας και προς εξουδετέρωση της δυνατότητας του αιτητή να επηρεάσει μάρτυρες που μπορεί να είναι μέλη του προσωπικού ή Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου ή να ενεργήσει ώστε να αλλοιωθεί ή απολεστεί μαρτυρικό υλικό. Αποφασίστηκε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου διαθεσιμότητας οι εξουσίες, τα προνόμια και τα ωφελήματα του αιτητή ανασταλούν και όπως αυτός λαμβάνει το 90% των απολαβών του. Ο αιτητής ενημερώθηκε για την απόφαση με επιστολή ημερομηνίας 02.07.2015 και εναντίον αυτής στρέφεται η παρούσα προσφυγή, η οποία καταχωρήθηκε την 16.09.2015.
Για σκοπούς πληρότητας σημειώνεται πως, κατόπιν αιτήματος του ερευνώντος λειτουργού, δόθηκε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου παράταση στο χρόνο υποβολής του πορίσματός του μέχρι την 26.08.2015, ημερομηνία μέχρι την οποία αποφασίστηκε όπως παραταθεί και η διαθεσιμότητα του αιτητή. Την εν λόγω απόφαση ο αιτητής αμφισβήτησε με δεύτερη προσφυγή, στην οποία εκδόθηκε απορριπτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου λόγω μη δέουσας δικογράφησης του ζημιογόνου για τον αιτητή καταλοίπου από την εκεί προσβαλλόμενη απόφαση (Λιασίδης ν Δήμου Πάφου, Υπόθ. Αρ. 1337/2015, ημερ. 25.09.2019). Εναντίον της προβαλλόμενης με την παρούσα προσφυγή απόφασης ο αιτητής εγείρει αριθμό λόγων ακύρωσης. Κατ’ αρχάς ότι αυτή λήφθηκε από κακώς συντεθειμένο διοικητικό όργανο λόγω μη νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήσης όλων των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου στη συνεδρία ημερομηνίας 02.07.2015 , αλλά και λόγω της παράλειψης καταγραφής στα σχετικά πρακτικά της εν λόγω συνεδρίας του συγκεκριμένου λόγου απουσίας των 9 από τα 19 μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου. Επιπρόσθετα εγείρονται ισχυρισμοί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, ότι με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε παραβιάστηκαν τα Άρθρα 12.5, 28 και 30.2 του Συντάγματος και βασικές αρχές φυσικής δικαιοσύνης καθότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε χωρίς αμεροληψία και αντικειμενικότητα και δεν τηρήθηκε η αρχή της προηγούμενης ακρόασης και, τέλος, ότι ο καθ’ ου η αίτηση έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση κατά παράβαση θεμελιωδών αρχών του διοικητικού δικαίου και ιδίως κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, της καλής πίστης και της ηθικής η οποία πρέπει να διέπει τη διοικητική δράση.
Οι ευπαίδευτοι δικηγόροι του καθ’ ου η αίτηση εγείρουν προδικαστικώς ζήτημα εννόμου συμφέροντος του αιτητή στην καταχώρηση και προώθηση της παρούσας προσφυγής δοθείσας της περιορισμένης διάρκειας ισχύος της προσβαλλόμενης απόφασης και της λήξης της διαθεσιμότητας του αιτητή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή αυτού στα καθήκοντά του πριν την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, με αποτέλεσμα αυτή να καθίσταται άνευ αντικειμένου.
Ως προς την ουσία της διαφοράς η πλευρά του καθ’ ου η αίτηση απορρίπτει τους εγειρομένους λόγους ακύρωσης και διατείνεται ότι κατά την επίδικη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου ημερομηνίας 02.07.2015, παρά την απουσία συγκεκριμένων μελών, εντούτοις υπήρχε απαρτία και ως εκ τούτου ορθώς το Συμβούλιο προχώρησε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Όλα δε τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, περιλαμβανομένων των απόντων, προσκλήθηκαν, σύμφωνα με την εισήγηση, εμπρόθεσμα και νομότυπα στην έκτακτη συνεδρία της 02.07.2015 μέσω σχετικής επιστολής η οποία στάληκε στα μέλη μέσω τηλεομοιότυπου και επιπλέον όλα τα μέλη ενημερώθηκαν και τηλεφωνικώς για τη συγκεκριμένη συνεδρία. Περαιτέρω, εγείρεται ο ισχυρισμός ότι η απόφαση να τεθεί ο αιτητής σε διαθεσιμότητα ήταν το αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας και είναι πλήρως αιτιολογημένη, με τους λόγους δημοσίου συμφέροντος που καθιστούσαν τη διαθεσιμότητα επιβεβλημένη να αιτιολογούνται και να εξειδικεύονται στα σχετικά πρακτικά, με αναφορά σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά. Υποστηρίζοντας, τέλος, το νόμιμο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, οι ευπαίδευτοι δικηγόροι του καθ’ ου η αίτηση διατείνονται ότι ο αιτητής δεν έχει παρουσιάσει οποιαδήποτε γεγονότα που να αποδεικνύουν με τον απαιτούμενο βαθμό βεβαιότητας παραβίαση της αρχής της αμεροληψίας, ούτε έχει παραβιασθεί το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης καθότι, σύμφωνα με την εισήγηση, ο αιτητής ενημερώθηκε πλήρως για την απόφαση ημερομηνίας 02.07.2015, ακολούθως δε είχε συνάντηση με τον ερευνώντα λειτουργό και ζήτησε χρόνο για να ετοιμάσει τη γραπτή κατάθεση του και να απαντήσει στις εναντίον του καταγγελίες. Αξιολογώντας κατά προτεραιότητα την εγερθείσα προδικαστική ένσταση η οποία άπτεται του παραδεκτού της προσφυγής, σημειώνεται καταρχάς ότι, μετά τη συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων, με ενδιάμεση απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου ημερομηνίας 05.05.2020, επετράπη στον αιτητή η τροποποίηση της προσφυγής με την προσθήκη στην παράθεση των γεγονότων των θέσεων του αιτητή, οι οποίες αναπτύχθηκαν στις αγορεύσεις του ευπαιδεύτου δικηγόρου του, ως προς το κατάλοιπο ζημίας που η προσβαλλόμενη απόφαση, παρά την περιορισμένη χρονική της διάρκεια, προκάλεσε στον αιτητή.
Ειδικότερα, είναι η θέση του αιτητή ότι κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητάς του, αυτός λάμβανε μόνο το 90% του μισθού του και μετά τη λήξη της επίδικης περιόδου δεν του έχει καταβληθεί το ποσό το οποίο αποκόπηκε. Επιπλέον, ως συνεπακόλουθο της απόφασης να τεθεί σε διαθεσιμότητα, εκτός από απώλεια εισοδημάτων, μειώθηκε κατά αναλογία της χρονικής περιόδου που τέθηκε σε διαθεσιμότητα ο 13ος μισθός του για το έτος 2015 και, λαμβάνοντας υπόψη ότι η περίοδος της διαθεσιμότητας δεν υπολογίζεται ως χρόνος υπηρεσίας, αυτό έχει επίδραση στο ύψος των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων και στην σειρά προτεραιότητας (αρχαιότητα) του για προαγωγή, σε σχέση με συναδέλφους του που εργοδοτήθηκαν την ίδια ημερομηνία-περίοδο με αυτόν. Όλα τα πιο πάνω αποτελούν σύμφωνα με την εισήγηση ζημιογόνες συνέπειες για τον αιτητή που προέκυψαν εξαιτίας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ως προς τις εν λόγω θέσεις του αιτητή οι ευπαίδευτοι δικηγόροι του καθ’ ου η αίτηση δεν ανέπτυξαν οποιαδήποτε επιχειρηματολογία, περιοριζόμενοι στην παράθεση της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως προς το ζήτημα της κατάργησης της αναθεωρητικής δίκης και της έκλειψης του αντικειμένου αυτής, νομολογία η οποία εν πάση περιπτώσει δεν αμφισβητείται από τον αιτητή. Σύμφωνα δε με αυτή, η περιορισμένη χρονική διάρκεια μιας διοικητικής πράξης, αντικείμενο της προσφυγής, δεν συνεπάγεται οπωσδήποτε τον τερματισμό της δίκης. Όπου, προσβαλλόμενη απόφαση η ισχύς της οποίας λήγει πριν από την εκδίκαση της προσφυγής, αφήνει ζημιογόνο κατάλοιπο, διατηρείται το έννομο συμφέρον προς συνέχιση της εκδίκασης της προσφυγής και το Δικαστήριο έχει καθήκον να ασκήσει τη δικαιοδοσία του και να καταλήξει σε απόφαση, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 4 του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Ο αιτητής έχει το βάρος να αποδείξει ότι έχουν προκύψει σε αυτόν ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη πριν την ανάκλησή της και, επομένως, συντρέχει λόγος για τη συνέχιση της δίκης. Οι δε ζημιογόνες για τον αιτητή συνέπειες, ως προϋπόθεση ολοκλήρωσης της διοικητικής δίκης προκειμένου να τύχει εφαρμογής το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος, περιλαμβάνουν ζημία προκύψασα ευθέως και αποκλειστικώς από την ίδια την επίδικη πράξη και όχι από οποιαδήποτε άλλη, παρεμπίπτουσα στην πράξη, αιτία
Στην απόφαση τονίζεται ότι «ακόμα και αν ήθελε κριθεί ότι όλα τα μέλη- του δημοτικού συμβουλίου- κλήθηκαν εμπρόθεσμα και νομότυπα στη συνεδρία, εντούτοις αποτελεί παραδεκτό γεγονός ότι απουσιάζει η καταγραφή του λόγου απουσίας των 9 μελών του Συμβουλίου, ώστε δεν μπορεί να διαπιστωθεί από το Δικαστήριο το εξ αντικειμένου δικαιολογημένο ή μη της απουσίας τους. Συνακόλουθα, ο εγειρόμενος λόγος ακύρωσης περί πάσχουσας σύνθεσης του Δημοτικού Συμβουλίου στην επίδικη συνεδρία, κρίνεται ως βάσιμος.» Ακολούθως, θα πρέπει να επισημανθεί ότι αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η απόφαση να τεθεί ο αιτητής σε διαθεσιμότητα και όχι οποιαδήποτε μεταγενέστερη απόφαση για ενδεχόμενη πειθαρχική καταδίκη αυτού. Αποτελεί δε μη αμφισβητούμενο από τον καθ’ ου η αίτηση γεγονός ότι πριν τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης στον αιτητή δεν δόθηκε το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης.
Στην απόφαση του δικαστηρίου σημειώνεται επίσης ότι δεν δόθηκε στον υπάλληλο το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης πριν τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. « Καταλήγω ότι ο λόγος ακύρωσης περί παραβίασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης επίσης ευσταθεί.» Η κατάληξη της απόφασης του δικαστηρίου είναι ότι: « Λαμβάνοντας υπόψη ότι εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την επιστολή ημερομηνίας 07.07.2015 προς τον ερευνώντα λειτουργό, τα πλείστα εκ των αποδιδομένων στον αιτητή πειθαρχικών παραπτωμάτων αφορούν ισχυριζόμενες ενέργειες και συμπεριφορές αυτού αλλά και γραπτές καταγγελίες στην Αστυνομία εναντίον του ίδιου του Δημάρχου Πάφου για τα σοβαρότατα αδικήματα της υπέρβασης και κατάχρησης εξουσίας, καταλήγω ότι ο λόγος ακύρωσης περί παραβίασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης επίσης ευσταθεί.
Η σύγκληση έκτακτης συνεδρίας από τον ίδιο τον Δήμαρχο, με μοναδικό ζήτημα τον διορισμό ερευνώντος λειτουργού για τη διεξαγωγή έρευνας σε σχέση με τη διάπραξη πειθαρχικών παραπτωμάτων από τον αιτητή στη βάση των ανωτέρω αλλά και το γεγονός ότι ο Δήμαρχος ήταν ο εισηγητής του θέματος, καταλήγω ότι καθιστά τρωτή την προσβαλλόμενη απόφαση να τεθεί ο αιτητής σε διαθεσιμότητα καθότι η συμμετοχή του Δημάρχου στη λήψη της δεν παρείχε, υπό τις περιστάσεις, τα εχέγγυα αμερόληπτης κρίσης.»
