Πρίν από ένα χρόνο ήχησαν λυπητερά οι καμπάνες της Ιεράς Μονής Αγίου Νεοφύτου .
Ξεκίνησε το ταξίδι της αιωνιότητας ο Αήμνειστος Πολυαγαπημένος μας Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Εγκλειστριώτης .
Ένας Ιερωμένος , ο οποίος στάθηκε σε πολλούς ανθρώπους σαν βράχος δίπλα τους , βοηθούσε άπορες οικογένειες ,ορφανά παιδιά και ηλικιωμένους .
Εγώ τον είχα δεύτερο μου πατέρα και εκείνος με έβλεπε σαν γιο του , βρισκόταν δίπλα μου σαν άγγελος και με τα φτερά του με προστάτευε από τα πάντα , μου μάθαινε την πνευματική πορεία που πρέπει να διανύουμε σε αυτήν την ζωή και κάναμε μαζί τα πάντα για να βοηθούμε εκεί που έπρεπε .
Τώρα τον νιώθω εδώ μαζί μου ,νιώθω την ύπαρξη του ,την παρουσία του και τα λόγια του που μου έλεγε και μου έγραφε .Θα μείνουν για πάντα μέσα στην ψυχή μου .
Το ξέρω η ψυχή του βρίσκεται εκεί ψηλά με τους Αγγέλους και με τους Αγίους που αγαπά και σίγουρα ευφραίνεται η ψυχή του που η εκκλησία του Αγίου Εφραίμ φθάνει προς το τέλος της .
Είχε ακόμη ένα έργο που δεν πρόλαβε να ξεκινήσει αλλά μετά το τέλος της εκκλησίας του Αγίου Εφραίμ θα γίνει και αυτό εις μνήμη του .
Αιώνια σου η μνήμη Πατέρα μου .
Ραφαήλ Δημητρίου
