16.9 C
Paphos
Friday, March 29, 2024

Αφιέρωμα Μνήμης και Τιμής στον Αγωνιστή ΔΩΡΟ ΛΟΪΖΟΥ

Ο Δώρος γεννήθηκε στις 23 του Φλεβάρη το 1944 στη Λευκωσία. Το 1956 φοιτά στην πρώτη τάξη του Παγκυπρίου Γυμνασίου. Το 1963 βρίσκεται στη Σχολή Θεάτρου της Λευκωσίας, του Θάνου Σακέττα και Κωστή Μιχαηλίδη. Με τις πρώτες όμως συγκρούσεις τα Χριστούγεννα, παρατά το θέατρο και στρατεύεται εθελοντικά. Ενώ υπηρετεί, δίνει εξετάσεις για τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων της Ρόδου και πετυχαίνει.

Το 1966 πηγαίνει στη Ρόδο και ζει εκεί μέχρι το 1968. Είναι η μαύρη εποχή της επταετίας στην Ελλάδα όπου κυριαρχεί η χούντα. Ο Δώρος αγωνίζεται να σταθεροποιήσει ορισμένες ιδέες μέσα του. Απορρίπτει, ανακαλύπτει, ζει την ένταση της συνεχούς αναζήτησης. Παράλληλα, προσπαθεί να μεταφυτέψει τις ιδέες του στους ανθρώπους που ζουν γύρω του. Ξεσηκώνει τους συμφοιτητές του σε απεργία μέσα στη Σχολή σε διαμαρτυρία για τους απάνθρωπους όρους ζωής. Αυτό όμως γίνεται η αιτία να τον διώξουν από την Σχολή! Γυρίζει στην Κύπρο για λίγο για να πρωτοστατήσει στην ίδρυση του Παγκυπρίου Καλλιτεχνικού και Λογοτεχνικού Ομίλου Νέων, ενώ στη συνέχεια φεύγει για την Αμερική.

Το 1969 πηγαίνει στην Βοστώνη και γράφεται σαν φοιτητής στο Hellenic College. Μετά από τέσσερα χρόνια παίρνει το δίπλωμα Β.Α. Ιστορίας με τιμές. Στη διάρκεια των σπουδών του οργανώνει σεμινάρια για τη νεοελληνική γλώσσα και κουλτούρα, με βασικό στόχο να προβάλλει το πρόβλημα που δημιουργούσε η χούντα στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο.
Το 1972 γυρίζει στην Κύπρο για να συνδεθεί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ, όπου στην αρχή δουλεύει σαν απλό μέλος, σύντομα όμως ως Οργανωτικός Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Νεολαίας ΕΔΕΝ και διευθυντής της εφημερίδας “Σοσιαλιστική Έκφραση”. Οι εξορμήσεις του σε ολόκληρη την Κύπρο έχουν σκοπό την οργάνωση της Σ.Ν. ΕΔΕΝ. Στα κείμενα που εκδίδει η ΕΔΕΝ υιοθετεί πια το μονοτονικό σύστημα, με εισήγηση του Δώρου Λοΐζου.

Η ταχύτητα σκοτώνει

15 Ιουλίου 1974: Πραξικόπημα.
Η Χούντα των Αθηνών με τις προδοτικές ομάδες της ΕΟΚΑ Β΄ προσφεύγουν στην ένοπλη βία και ανατρέπουν τον Μακάριο. Πρόεδρος ορκίζεται ο Νίκος Σαμψών εκδότης της εφημερίδας “ΜΑΧΗ”. Ο Δώρος βρίσκεται στις επάλξεις. Η ΕΔΕΚ, η ασίγαστη φωνή της αντίστασης, ρίχνεται στον αγώνα. Ο Δώρος οργανώνει πυρήνες αντίστασης στην Αρχιεπισκοπή, στο Καϊμακλί. Ο θάνατος δεν τον απασχολεί καθόλου. Αψηφά τον κίνδυνο και αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις.

Όμως η απόπειρα δεν έγινε τυχαία, ούτε από τυχαίους ανθρώπους. Η οριστική απόφαση για την απόπειρα πάρθηκε δεκαπέντε μέρες νωρίτερα, όταν το μεταπραξικόπημα στηριζόταν στην επιβολή της εσωτερικής κατοχής και στο σπασμένο ηθικό του λαού. ΄Οταν ο Κληρίδης ‘προεδρεύων της Δημοκρατίας’ συγκαλούσε σύσκεψη στις 15 Αυγούστου με σκοπό να νομιμοποιήσει την απόφαση του για την υπογραφή λύσεως του Κυπριακού. Όταν η παρουσία του Βάσου Λυσσαρίδη στη σύσκεψη, η οποία έγινε κάτω από την απειλή των εοκαβήτικων όπλων, με τη φωνή της αντίστασης υποστηρίζει την άμεση επάνοδο του Εθνάρχη Μακαρίου και αρνείται να αποδεχτεί καταστροφική λύση με τα διχοτομικά σχέδια Γκιουνές. Έτσι, μέσα σε κείνες τις δύσκολες στιγμές που η ΕΔΕΚ καθοδηγεί τον λαό, οι φασίστες απειλούν τα στελέχη και παίρνουν την απόφαση: ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟ ΒΑΣΟ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗ.
30 Αυγούστου 1974, 9:00 το πρωί

Λίγα μέτρα από τα Γραφεία της ΕΔΕΚ μπροστά από το περίπτερο “ΟΧΙ”, οι φονιάδες πυροβολούν με λύσσα το μικρό αυτοκίνητο που οδηγά ο Οργανωτικός Γραμματέας της ΕΔΕΝ, ο καθηγητής, ο ποιητής Δώρος Λοΐζου. Το αυτοκίνητο πυροβολείται με πρωτοφανή μανία από τους φονιάδες και προσκρούει στο δεξιό πεζοδρόμιο. Ο Αγωνιστής Δώρος στην προσπάθεια του να σώσει τον αρχηγό του Κόμματος της ΕΔΕΚ, Βάσο Λυσσαρίδη, δέχθηκε πολλές σφαίρες στο κεφάλι ώσπου κι έγειρε νεκρός στα γόνατα της γυναίκας του Βαρβάρας. Οι φονιάδες «εξαφανίζονται» ήσυχοι και ευτυχείς γιατί θεώρησαν ότι το έργο τους πέτυχε. Κι όμως ο στόχος, ο Βάσος Λυσσαρίδης είναι ακόμα ζωντανός. Οι φασίστες σκοτώνουν ένα μεγάλο ποιητή, ένα φλογερό Αγωνιστή, ένα υπέροχο Άνθρωπο. Τον ΔΩΡΟ ΛΟΪΖΟΥ.
47 χρόνια μετά κι οι δολοφόνοι παραμένουν ακόμα ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ …

Ο Δώρος Λοΐζου ήταν ένας οραματιστής ιδεολόγος, που δεν παρέμενε στις θεωρίες, αλλά μετουσίωνε σε πράξη τους οραματισμούς του. Ήταν ένας ανήσυχος νέος, ένας εραστής της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού, ένας συνειδητός σοσιαλιστής. Πάνω απ’ όλα ήταν ένας ολοκληρωμένος ποιητής. Ένας «επικίνδυνος ποιητής» για όλα τα κατεστημένα, για όλους τους φορείς της αδικίας που έπρεπε, όπως έλεγαν προφητικά οι στίχοι του, «να πυροβοληθεί χωρίς προειδοποίηση». Ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής «που μοίρασε σαν ψωμί την καρδιά του και δεν του ‘μεινε κανένα ψίχουλο». Ήταν ένας νέος στρατευμένος της πολιτικής και της ποίησης που αν τον ρωτούσες «ποιοι τάχατες αλλάζουν τον κόσμο, οι ποιητές ή τα κόμματα, δεν ντρεπόταν να σου απαγγείλει δυο – τρεις στίχους».

Ο Δώρος Λοΐζου δολοφονήθηκε άναδρα από τους φασίστες στις 30 Αυγούστου 1974, αγωνιζόμενος με όπλα και στίχους για τη Δημοκρατία. Ο Δώρος υπήρξε ένας διανοούμενος επαναστάτης. Ένας υπέροχος νέος ενάντια στην αδικία, την εκμετάλλευση, την ανισότητα, την σκλαβιά, τον φασισμό. Προφητικά και πάλι τα λόγια του στο ποίημα «Έρχονται πάλι», ύμνος προς τον δολοφονημένο μεγάλο Ισπανό ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα από τους φασίστες, για όλους τους Φεντερίκους που αντιστέκονται. Ο Δώρος είχε μεταφράσει στα ελληνικά ποιήματα ξένων λογοτεχνών όπως του Σαλβαντόρ Νόβο, του Πωλ Ελυάρ, του Ίκου Τακενάκα κλπ. Η ποίηση του Δώρου Λοΐζου – εξέδωσε και την προσωπική του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ψωμί και Ελευθερία» – πάντα επαναστατική και φλογερή, πέραν από την υψηλή λογοτεχνική της στάθμη, είναι στην πραγματικότητα ένας ύμνος στις μέγιστες αξίες της ζωής. Την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Αγάπη, την Πατρίδα.

“Γι’ αυτό σου λέω…
Σφίξε τα δόντια κι ετοιμάσου
Κάπου και σύ να ωφελήσεις…

Εξάλλου,
Γίνεσαι ικανός για κάτι
Μονάχα σαν αρχίσεις να το κάνεις…”
Τιμή και Δόξα Αθάνατε ΔΩΡΟ! Εσύ που Λεύτερος μας δίδαξες πως οι ιδέες δεν δολοφονούνται…

Φίλιππος Θ. Φιλίππου
Πολιτικός Μηχανικός
Δημοτικός Σύμβουλος Κ.Σ. ΕΔΕΚ στον Δήμο Πάφου

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ